Pek Yakında: en yeniler yorumlar

Pek yakında bir komedi filmi değildir onu bi kenara not edelim öncelikle bu beklentiyle izlemeyin
Sıcak bir aile filmi ...
Ve benim beğendiğim bir film
Cem yılmazın baba olduktan sonra etkilenip yazdığı ve çektiği bir film olsa gerek :) filmin içinde başka filmin fragmanı olan daha önceki filmlerine ve filmlere her zaman ki gibi gönderme de bulunduğu izlenebilir sıcak bir film

Cem yılmaz deyince insanların aklına direkt stand-up performansı geliyor bu normal.Cem yılmaz bu filmde bir kez daha türk sinemasının çitasını bir tık öteye taşımış ve kariyerine bir başarılı film daha eklemiş.Yanında diğer üstadlarda tat katmış filme.Kötü yorumu kesinlikle hak etmeyen bir film.İnce göndermeler harika olmuş tabi anlayana..!

birçok kişi beğenmese de benim çok beğenerek izlediğim bir film. Hatta birkaç kez izledim. Ailenizle oturup izleyebileceğiniz, yer yer güldüren, düşündüren, hüzünlendiren bir film. Cem Yılmaz denince neden herkes kahkahalara boğulmayı bekliyor anlamıyorum ki. Samimi sıcacık bir film olmuş. Özellikle Zafer Algöz'ün ve Zerrin Tekindor'un karakterlerine ve oyunculuklarına bayıldım. Tek beğenmediğim Tülin Özen oldu, rolün hakkını veremediğini düşünüyorum. izleyin, izlettirin.

biz Cem Yılmaz'ı ne yaparsa çok sevdik kesinlikle yine en güzelini yaptı 8/10

Eğer stand up vari bir kahkaha tufanı ise görmek istediğin ya da çıtanı komedi dalında yüksek tuttuysan bu filmden kesinlikle keyf alamazsın.
Ama dram bir bilme en fazla bu kadar gülünebilinirdi. Gülmekse güldük yani.
Konusuyla, oyunculuğuyla çok çok iyi bir film.
Ama pepsi adamın gözüne bu kadar da sokulmaz ki ya. Kola içmiyorum zaten. Hepten iğrendim.

Klasik Cem Yılmaz filmlerinden farklı. Eğer gülmek adına fazla beklentiniz yoksa (diğer CY filmlerine göre) ailece izlenip keyif alınabilecek düzeyde..

Hayattta karsilasamayacagimiz,şahit olamayacağımız hayatları önümüze getirmiş..bence çok değişik bir gezintiye çıkaran şık bi film olmuş..

film hakkında yapılan olumsuz yorumlar çok şaşırtıcı film harika daha ne olsun ki ben cem yılmaz hastası da değilim .Oldukça komikti insanlar yok gülemedim yok sıkıldım gibi yorumlar yazmış- ağlayanlar da olmuş çok ilginç- bütün salon sürekli güldü gülmekten karın kaslarım ağrıdı çok başarılı buldum ben oyunculuklar çok başarılı. İzlenme rekoruyla sürekli başka bir komedyenle(!) yarıştırılıyor o komedyen ve filmi cem yılmazın, filminin tırnağı olamaz bence.

Ya Ben bu filme berbat diyenleri anlayamıyorum ya da ben Cem Yılmaz fanı olduğum için objektif bakamıyorum.Bu filme deli gibi gülelim diye gidilmez gidenler gerçek sinemasever değildir bence.Recep İvedik gibi kalitesiz espriler yerine 4-5 tane sağlam ince espri patlatırsan bence o film daha güzel sayılır.Hem komedi değil diyenler de yanılıyor bence filmin ilk yarısında acayip bir şekilde güldüm doğru ikinci yarısı pek komik olmasa da film kalite bakımından Türk sinemasının en iyi filmleri arasına giriyor çekim olarak konu olarak.Vizyondan çıkmadan gidin izleyin,önyargılı izlemezseniz eminim iyi ki gitmişim diyeceksiniz.

Sevgilerle...

Cem Yılmaz ve degismeyen kadrosuyla yine bambaska bir fim. Gercekten cok etkileyici , bir o kadarda düşündürücü ve mesaj içeren bir yapıt. Tabi ne yazıkki gülmeye alıştığımız için birçok kişi beğenmemiş görüyoruz ama Recep İvedikten daha sanatsal bir film oldugu kanaatindeyim.

Bazı filmler vardır, içinden "sinema" geçer. "Hugo"yu örnek verebiliriz son yıllardan. Veya "Cinema Paradiso"yu. Tabii Akademi Ödüllü "The Artist"i de sayalım. Bunlar genellikle "sinemaya saygı duruşunda" bulunurlar. Eğer başarılı bir perspektiften bakıyorlarsa ve ekip olarak iyi bir iş çıkarmışlarsa, bu tarz filmleri izlemek bir sinemasever için çok keyifli bir hal alır.
Cem Yılmaz'ın son filmi de içinden sinema geçenlerden. Yukarıda saydığımız klasikler seviyesine çıkamayacak tabii ki, ancak ülkemiz sineması düşünüldüğünde gayet iyi bir noktada bana kalırsa. Uzun zamandır tercih ettiği kadroyla yola çıkmış yine, bir iki yeni katılım ile beraber. Çok samimi, sıcak bir ekip. Yeşilçam'a göndermeler, kimi zaman da dünya sinemasından referanslar. Dediğim gibi sağlam bir sinema seyircisi iseniz, daha fazla keyif alırsınız. Cem Yılmaz kuşkusuz iyi bir sinema seyircisi aynı zamanda, bu filminde bir kez daha kanıtlıyor bunu.
Tabii her filmde olduğu gibi, "Pek Yakında"yı da beğenip beğenmemeniz filmden ne beklediğiniz ile doğrudan alakalı. Ne yazık ki Cem Yılmaz'ın tüm işlerinde, ondan yeni bir "G.O.R.A." beklenir oldu son 10 yıldır. Ve bu beklenti de "Hokkabaz" gibi, "Pek Yakında" gibi "görece" daha az komik filmlerine izleyicilerin dudak bükmesi sonucunu doğurdu. Sığ olmayan, kaliteli espriler yine var, ancak "G.O.R.A." gibi bir bombardıman da söz konusu değil. Bunun bilincinde olmak lazım, en azından bu filmin hakkını teslim etmek adına. Bana sorarsanız yapmanız gereken şey, koltuğunuza yaslanmanız ve eksiğini gediğini çok düşünmeden, keyif almaya çalışarak filmi izlemeniz.

Gittim Beğendim. Hem de çok. Eve geldim sıcağı sıcağına yazıyorum.

Öyle sinema eleştirisi yapacak seviyede değilim. Bunu da söylenenin tam tersini zihinde çok subliminal canlandıracak sahte bir tevazu ile söylemiyorum. Bir çok filmdeki bir çok noktayı detayı çoğu zaman fark edemem ya da yorumlayamam. Çoğu kişinin fark ettiğini görünce de acayip kıskanırım. Filmi suçlarım. Edebiyat okudum, yediremem. O yorumlayamadığım hikayeler şiirler gelir aklıma. Kabul edemem. Reddederim. Ben anlamadıysam yoktur öyle bir şey arkadaş! Emin olun bu yorumu öyle ne kadar iyi analiz ettiğimi göstermek için değil, sadece bu fark ettiklerim -ya da kendi uydurduklarım- belki hoşunuza gider de filmden aldığınız keyif artar diye yapıyorum.

Film gerçekten arzuladığım keyfi bana yaşattı. Bu gerçekten zor. Acayip bir beklentiyle izledim filmi. Bir Cem Yılmaz filmi. Kolay değil beklenti çıtasını aşağıda tutmak. Bir diğer neden film zevkini takdir ettiğim kişilerden gelen çok sağlam tavsiyeler. Çoğu zaman onlar olmasa yaşayacağım muhtemel bir keyfi hayal kırıklığına dönüştüren bu tavsiyelere ve sahiplerine bu kez teşekkür ediyorum. ARZUlarım ZAFERe döndü.
Bir zafer benim için bir filmi beğenmek. Arzuladığım keyfe kavuşmak. Keyfim anlamak. Bir filmin çoğunluğunu anlamazsam çok huzursuz oluyorum. Tamamını anlarsam da bir daha izlemiyorum. Tekrar tekrar izlediğim filmler hep çoğunluğunu anladığım fakat her izlediğimde yeni bir şey keşfetmeme olanak sağlayan filmler. Bu da ana hikayenin ya da temel mesajın kolay anlaşılırlığı sayesinde oluyor. Bu anladığımı hissedip rahatlama sebebim. Rahatlayınca aldığım keyif artıyor.

Pek yakındanın ana hikayesi de oldukça sade. Detaylar bir o kadar zengin. Ana hikayede rahatladım. Detaylardan çok keyif aldım. Bir çok detayı kaçırdığıma eminim. Onlar bir kaç defa daha izleme sebebim olacak.

Film kurgusu, farklılığı, o gerek detaylarla gerek ana hikayeyle yarattığı farklılığın içindeki aşinalık duygusu, yeniyi eskiden hareketle yaratma keyfi, beyazperde emeğine verilen selamlar, oyuncu seçimleri, sürprizleri, detayların bağlanışı ya da verdiği keyif, göndermeler, espriler, renkler, kostümler, mekanlar, nesneler, müzikler, postmodern öğeler final çok hoşuma gitti. Gerçek-Hayal Komik-Ciddi arası git gel bir film. O huzursuzluğu hissediyorsunuz. Karakterler de ona göre şekillenmiş. Bir tık gerçek ötesi bütün karakterler. Bir tek Zafer karakterinin eşi gerçekçi geldi bana. Bu kadar sanal karakterin arasında olmamış bu dedim. Kendimce eleştirdim. Her karakter bir tık gerçek ötesi ama karısı gerçek. Sonra düşündüm. Problemi var Korsancı Zafer'in karısıyla. Boşanmak isteyen karısını tekrar elde etmek için bir film çekiyor. Film bir hayal. Ahben'in hayali. Bunu da "gerçeğe ulaşmak için hayali kullanmak" olarak yorumluyorum rahatlıyorum ben. Kasıtlı mı yaptı bunu Cem Yılmaz onu bilemem. Ben rahatlar geçerim.

Bir de olumsuz görüş yazayım nazar boncuğu olsun. Cem Yılmaz'ın oyunculuğu biraz yapmacık geldi bana. Filmin gerçek ötesi tavrından farklı bir yapmacıklık. Repliklerin ezbere olduğunu bilsem de hissetmek istemiyorum ben. Hissettim. Benim gereksiz beklentim belki. Geçelim. Gözüme çarpan ufak bir detayı paylaşıp bitireyim. Boğaç Boray karakteri filmin sonlarına yakın bir bölümde bir rubix küpü alıyor eline. Filmde daha önce görmediğim ya da fark etmediğim ve filmle pek ilgisi yokmuş gibi görünen bir iki saniyelik bir sahne. Şu geldi aklıma. Rubix küpünün ortasındaki renkler sabittir. Etrafındaki renkler ne kadar değişirse değişsin merkez yerinden oynamaz. Küpü çözebilmek için diğerlerini ortadaki renklere uydurmak lazım. Ortadaki renklere kişilik diyelim. Kişilik sabit kalıp diğer unsurlar ona uyum sağladığında problem çözülür. Kişi kendini bulur. Filmin sonunda Zafer kim diye sorulduğunda Zafer benim! diyor "AhBEN'in" filmini çeken Zafer. Zafer ben olmak. Zafer kendin olmak. Bir başkasını oynayarak başka renklere yaranmaya çalıştığında değil kendin olduğunda zafer gelir. Korsanlık sahtelik değil Orijinallik gerçeklik gerekir. Hee zafer de öyle zahmetsiz olmaz. Emeksiz yemek! olmadığı gibi.
Velhasıl kelam, Pek Yakında Korsan değil orijinal film vesselam..

Kaynak: filmelestirisi. com

Pek yakında filmi çok güzel ve komikti tavsiye ediyorum.

Bence güzel film. Beni sadece maskenin surekli kafada tasinmasi disinda rahatsiz eden bir durum olmadi. Ama bu tur filmlerde tutarsizlik aramanin bir anlami yok. Eglenceli bir film. Verdigim paraya degdi, gunumu guzel sonlandirdi. Sagolasin Cem Yilmaz.

Gerek konusu gerekse oyunculariyla mukemmel bir film. Herkese tavsiye ederim. Beklentinizi sadece bir komedi filmi izleyecekmis gibi kurmayin. Bu ve benzeri filmlerin Turk Sinemasina buyuk katkilarinin olduguna inaniyorum. Emegi gecen herkese tesekkur ediyorum. Umarim filmin devami gelir.