Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
4,2
124 Puanlama
Lion hakkında görüşlerin ?
5
6 Eleştiri
4
12 Eleştiri
3
3 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
1 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
dünyanın en iyi filmlerinden biri benim için.
senaryosu,oyunculuk,atmosfer,kurgu her şeyi mükemmel.
Her izlediğimde ağlarım emeği geçen herkese teşekkür ederiz
KESİNLİKLE İZLENMELİ!!!!!!!!!!
senaryosu,oyunculuk,atmosfer,kurgu her şeyi mükemmel.
Her izlediğimde ağlarım emeği geçen herkese teşekkür ederiz
KESİNLİKLE İZLENMELİ!!!!!!!!!!
Kesinlikle derin izler birakacak bir film. Sadece tek eksigi 25 yılın sonunda ki bulusma biraz daha icten olabilirdi
Kesinlikle izlenmesi gereken bir film soluksuz izledim
gerçek hikaye kaybolan hintli çocuğun 25 yıl sonra öz annesini bulma hikayesi.. Sürükleyici.. Sonu biraz daha kısa olsa etki daha da artardı, sonlarda bazen sıkıyor inceden.. Genede güzel bir film olmuş..
Muhteşem bir hayattı..( filmdi kimine göre ama yaşanmış bir hayat izledik) en çok beni etkileyen ise filmin ve hayatın asıl kahramanlarının o erişilmez düşüncesi oldu. Avustralyalı bir çiftin filmde geçen cümlesi'" Babanıza bu yüzden aşık oldum. Çocuk istemeyen bizdik. Bir çocuk dünyaya getirsek onun hayatını ne kadar güzelleştireceğimizin garantisi yoktu ama biz sizin gibi sorunlu çocukları seçerek hayatlarına dokunmak istedik." Ve insana bunca çocuk kaybı ve her türlü istismarın yaşandığı dünyamızda fütursuzca çoğalmak yerine, kedi sahiplenir gibi herkes bu düşüncede bir çocuğun hayatına dokunsa gelecek o zaman daha güzel olur mu acaba diyesi geliyor. Film güzel çok şükür ki Lion için mutlu bitiyor sonu.. keşke her çocuk öyle şanslı olsa.. izleyin. En azından yaşanmış hayatlara gözlerimizle temas etmek de güzeldir. Bir şey kaybettirmez her zaman kazandırır.
Film gerçekçi bir hayat hikayesi olmakla beraber mükemmel oyunculuklar la beraber içinize işleyen bir duygusallık la harmanlanacak.. bence mükemmel bir filmdi..
Hikaye gerçek, üzücü bir hikaye. Ama filmi bitirene kadar can verdim diyebilirim. O kadar yavaş, o kadar durağan bir filmdi ki bir çok yeri atlayıp atlayıp geçtim. İzlenmeye değer mi 👎👎👎👎
Senaryosunu, filmin başrol karakteri Saroo Brierley’in Larry Buttrose ile beraber yazdığı otobiyografik “A Long Way Home” (2013) isimli kitabından uyarlayarak Luke Davies’in kaleme aldığı “Lion”, yönetmen koltuğunda oturan Garth Davis’in ilk uzun metrajlı sinema filmi…
“İki farklı oyuncu kadrosu” ile birbirleriyle bağlantılı “iki değişik hikâyenin” anlatıldığı bu biyografik drama, 1986 yılının Khandwa Hindistan’ında başlıyor…
Beş yaşındaki Saroo (Sunny Pawar), ağabeyi Guddu (Abhishek Bharate), kız kardeşi Shekila (Khushi Solanki – Rohini Kargaiya) ve taş ocağında çalışan annesi Kamla (Priyanka Bose) ile birlikte yaşamaktadır…
Son derece yoksul olan ailenin Guddu’nun bir gece işinde yük taşıyarak kazandığı paraya da ihtiyacı bulunmaktadır…
Annelerinin haberi ve izni olmamasına karşın kardeşinin ısrarına dayanamayan Guddu, çalışmak üzere onu da yanında götürür…
Saroo çok küçük iş de bir gece işi olduğu için normal olarak Saroo’nun uykusu gelir ve indikleri tren istasyonundaki bir bankta uyuyakalır…
Guddu’nun giderken, “Buradan ayrılma!” diye tembihlemiş olmasına rağmen Saroo biraz dinlenip kendine geldiğinde, ağabeyini aramaya koyulur…
Koyulur, koyulmasına da…
Guddu’nun adını seslenerek şaşkın şaşkın gezinirken perondaki bir trene biner ve bir kez daha uyuyakalır…
Uyandığında artık o, Khandwa’dan 1.600 km doğudaki Kalküta, Doğu Bengal’e doğru yol almakta olan bir trenin içindedir…
İşin daha da kötüsü bölgede konuşulan Bengalceyi hiç bilmemesidir…
Böylelikle kimselere, derdini de anlatamadığı gibi dımdızlak ortalıkta kalmıştır…
Geceyi bir alt geçitteki diğer kimsesiz çocuklarla geçirmeye kalkar ama orada çocuk tacirlerinin saldırısına uğramasının ardından kaçarak canını zor kurtarır…
Evine yayan dönmek üzere tren yoluna çıkan Saroo orada, bambaşka niyetlere sahip güler yüzlü Noor’a (Tannishtha Chatterjee) rastlar…
Karnını doyurduğu gibi yıkanarak temizlenen Saroo’nun da bulunduğu Noor’un evine sabah, Rama (Nawazuddin Siddiqui) gelir…
Bir tuzağa düşürülmek üzere olduğunu fark eden Saroo, oradan da kaçar…
İki ay sokaklarda sürünen Saroo, 1987 yılında kendisini evlat edinecek Avustralyalı Sue (Nicole Kidman) ve John Brierley (David Wenham) çifti ile tanışmasına vesile olacak olan bir çocuk bakım evine gönderilir…
Bir yıl sonra aralarına Mantosh’da (Keshav Jadhav – Divian Ladwa ) katılır…
Ve…
Bu ilgi çekici hikâyenin ikinci bölümü yirmi yıl sonrası ile devam eder…
Bundan sonrasında Saroo’yu Dev Patel canlandırırken, mevzuya Saroo’nun sevgilisi Lucy’de (Rooney Mara) dahil olacaktır…
Elbette pek çok sorunun yanıtlanacağı, Dev Patel ile senarist Luke Davies’in birer BAFTA Ödülü kazandıkları filmin, temposunda ciddi anlamda “frene basıldığını” hissettiğimiz gerisi her zamanki gibi tamamen sizlerde…
Keyifli seyirler,
“İki farklı oyuncu kadrosu” ile birbirleriyle bağlantılı “iki değişik hikâyenin” anlatıldığı bu biyografik drama, 1986 yılının Khandwa Hindistan’ında başlıyor…
Beş yaşındaki Saroo (Sunny Pawar), ağabeyi Guddu (Abhishek Bharate), kız kardeşi Shekila (Khushi Solanki – Rohini Kargaiya) ve taş ocağında çalışan annesi Kamla (Priyanka Bose) ile birlikte yaşamaktadır…
Son derece yoksul olan ailenin Guddu’nun bir gece işinde yük taşıyarak kazandığı paraya da ihtiyacı bulunmaktadır…
Annelerinin haberi ve izni olmamasına karşın kardeşinin ısrarına dayanamayan Guddu, çalışmak üzere onu da yanında götürür…
Saroo çok küçük iş de bir gece işi olduğu için normal olarak Saroo’nun uykusu gelir ve indikleri tren istasyonundaki bir bankta uyuyakalır…
Guddu’nun giderken, “Buradan ayrılma!” diye tembihlemiş olmasına rağmen Saroo biraz dinlenip kendine geldiğinde, ağabeyini aramaya koyulur…
Koyulur, koyulmasına da…
Guddu’nun adını seslenerek şaşkın şaşkın gezinirken perondaki bir trene biner ve bir kez daha uyuyakalır…
Uyandığında artık o, Khandwa’dan 1.600 km doğudaki Kalküta, Doğu Bengal’e doğru yol almakta olan bir trenin içindedir…
İşin daha da kötüsü bölgede konuşulan Bengalceyi hiç bilmemesidir…
Böylelikle kimselere, derdini de anlatamadığı gibi dımdızlak ortalıkta kalmıştır…
Geceyi bir alt geçitteki diğer kimsesiz çocuklarla geçirmeye kalkar ama orada çocuk tacirlerinin saldırısına uğramasının ardından kaçarak canını zor kurtarır…
Evine yayan dönmek üzere tren yoluna çıkan Saroo orada, bambaşka niyetlere sahip güler yüzlü Noor’a (Tannishtha Chatterjee) rastlar…
Karnını doyurduğu gibi yıkanarak temizlenen Saroo’nun da bulunduğu Noor’un evine sabah, Rama (Nawazuddin Siddiqui) gelir…
Bir tuzağa düşürülmek üzere olduğunu fark eden Saroo, oradan da kaçar…
İki ay sokaklarda sürünen Saroo, 1987 yılında kendisini evlat edinecek Avustralyalı Sue (Nicole Kidman) ve John Brierley (David Wenham) çifti ile tanışmasına vesile olacak olan bir çocuk bakım evine gönderilir…
Bir yıl sonra aralarına Mantosh’da (Keshav Jadhav – Divian Ladwa ) katılır…
Ve…
Bu ilgi çekici hikâyenin ikinci bölümü yirmi yıl sonrası ile devam eder…
Bundan sonrasında Saroo’yu Dev Patel canlandırırken, mevzuya Saroo’nun sevgilisi Lucy’de (Rooney Mara) dahil olacaktır…
Elbette pek çok sorunun yanıtlanacağı, Dev Patel ile senarist Luke Davies’in birer BAFTA Ödülü kazandıkları filmin, temposunda ciddi anlamda “frene basıldığını” hissettiğimiz gerisi her zamanki gibi tamamen sizlerde…
Keyifli seyirler,
Gerçekten çok güzel bir filmdi başından sonuna kadar sıkılmayacağınıza emin olabilirsiniz, sonunda duygulanmamak elde değil gerçekten zaman kaybetmeden izleyin derim.
Mükemmel bir film. Herşey tüm gerçekliğiyle yanısıtılmış ve çok yoğun duygu yaşayacağınız ve yüksek ihtimal ağlayacağınız bir film mutlaka izleyin
İzlediğim en etkileyici filmlerden biriydi. Baştan sona kadar filmin içindeydim ve sonunda gözlerim doldu diyebilirim. Kesinlikle izlemeye değer.
Hiç sıkılmayarak izleyeceğiniz çok güzel film.
İzlemenizi tavsiye ederim.
İzlemenizi tavsiye ederim.
Sarooo... Gerçek yaşanan bir olay.. Saroo’nun şirinliği muhteşem. Konu çok güzel işlenmiş, zevkle izlenecek bir film. Notum 10 üzerinden 9.
Çok çok güzeldi.Gerçek hayattan alınmış ve işlenmiş en iyi dram filmlerinden biridir bence.puanım 8...
Son zamanlarda izlediğim en güzel filmdi diyebilirim. Gerçek bir hikayeden uyarlanması da filmin merak uyandırıcılığını arttırıyor. Aralarda geçmişten görüntüler olması duygusallık katıyor.
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler