Victoria eleştirileri

Son yılların en iyi filmlerinden. Pek çok açıdan böyle. Tek plan çekilmesi çok önemli en başta. Berlin sokaklarında gecenin sabaha dönüşünü anbean izlemek paha biçilemez. Bu sokaklarda takip ettiklerimiz ise bana kalırsa uzun süre unutulmayacak oyunculuk performansları sergileyen dört erkek ve bir kadın. Tek kelimeyle muhteşemler. En başta çok doğallar. Özellikle Frederick Lau ve Max Mauff'un yüzlerine 2008 yapımı Die Welle'den aşina olsak da, burada Sonne ve Fuss onlar. Birer aktör değiller, gerçekten Berlin'de serseri hayatı yaşayan ancak temiz kalpli, duygusal, heyecanlı gençler. İnandırıcılığın sağlanması filmin genel başarısına oldukça olumlu katkı sağlıyor. Bir de şu var; izlediğiniz tüm aksiyon filmlerini, hatta en beğendikleriniz ve sinema tarihine geçenleri şöyle bir düşünün. Gerilim filmleri için de aynısı yapın. İşte "Victoria"nın son yarım saati, en az o hatırladıklarınız seviyesinde. Üstelik tipik bir aksiyon veya gerilim filminden çok ama çok uzakta durmasına rağmen. Tabii böyle hissedebilmeniz için gerçekten filmin içine girebilmek gerekiyor. Belki senaryo çok sağlam değil, ancak Berlin'de bir cafede çalışan İspanyol bir kızın çat pat İngilizce konuşabilen bir grup Alman genç ile iletişimi çok derin ve iddialı bir senaryo üzerinden görsek bu sefer bahsettiğimi o inandırıcılık ve gerçeklik ortadan kalkardı tamamen. Kendilerine yetecek kadarını konuşuyor, anlaşıyorlar. Senaryo kötü de değil ayrıca. Yalnızca "iyi senaryo" dendiğinde zihinlerde beliren o ağdalı, kült filmlerin senaryolarına benzemiyor, hepsi bu. Yoksa gayet iyi, filmin çerçevesinde düşündüğümüzde. Son dönemde bu kadar "sonuna kadar önerdiğim" bir film nadir olmuştur. Çok çok iyi. Başlı başına bir sinema deneyimi.

...Yukarıdaki satırları bu 2015 yapımı şaheserin değerini daha iyi bilelim diye yazdım. Sinema tarihini etkilemiş çoğu yönetmen tek plan çekim tarzını denemiş, yüzlerinin akıyla ayrılmıştı. Orson Welles ve Alfred Hicthcock da dahildi bu listeye üstelik. Ancak hiçbiri Sebastian Schipper’in yaptığını yapamadı. 140 dakika tek plan çekime girişmeyi kafaya koymak bile sağlam bir psikoloji gerektirirdi kuşkusuz. Üstelik buna bir de kaliteli senaryo ekleyip yapmak sıra dışı bir şeydi. Bu noktada zaman bakımından filmin en yakın rakibi Russkiy Kovcheg’in senaryosunun olmadığını tekrar belirtmekte yarar var...

Victoria! Bize ilk anlamı ''zafer'' olarak çağrıştırsa da zaferine pek de ulaşamayan bir kızın hikayesi aslında bu. Victoria, İspanyalı, Berlinde yaşayan, yalnız, tutunamayan bir kızdır. Onunla bir diskoda tanışırız. Güzelce dans eder. Plan sekans eşliğinde süren yolculuğumuz 140 dakika boyunca da sürer zaten.
Yalnız bir kız olduğunu, barmene içki teklifinden anlarız. ''Barmene içki ısmarlayacak kadar yalnız biri eğlenceli, biraz serseri 4 gençle tanışırsa ne olur?'' sorusunu yönetmen bize film boyunca anlatır.

spoiler:
Victoria, diskodan çıktıktan sonra yolda sürekli sempatik yalanlar söyleyen karakterlerle karşılaşır ve inanmak ister. ''Bu araba benim'' der hepsi yolda gördükleri herhangi bir araba için. Özellikle Sonne karakteri bizi kendine çekmeyi başarır. İlk etapta bu gençler seyirciyi ürkütse de sonradan sempatik, dost canlısı tipler olduğunu anlarız. Yönetmeni, işte burada tebrik etmek gerekir. Yoldan geçen 4 içkili, serseri kişiyi bize sempatikleştirir. Bunda, kameranın çekim tekniğinin de çok önemi var. Zira ingilizce tabirle ''hand cam'' tekniğiyle çekilmiş gibi duran film, sanki biz de filmin, karakterlerin içindeymişiz gibi bir etki yarattı bende. Bunun için ve 140 dakikalık plan sekans için yönetmeni ayrıca tebrik etmek lazım.

Yalnızlığın, insan psikolojisindeki etkilerine, hiç bilmediğiniz bir şehirde yalnız kaldıysanız 140 dakika içerisinde nelerin olabileceğine değinilmiş güzel bir film Victoria. Son zamanlarda izlediğim en başarılı filmlerden biriydi.

Bana bu filmi izleme şansını bana veren Eskişehir Film Festivaline de ayrı teşekkürlerimi sunuyorum.