Viral: Beyazperde.com eleştirisi

Twilight, Hunger Games, Divergent, The Maze Runner, The 5th Wave vb… Bilim kurgu ve fantastik türünü, giderek artan bir biçimde genç nesil oyunculara emanet etme furyasının son halkası bu hafta izleyicisiyle buluşan Viral oldu. Türe dair yeni bir şey söylemeyen film, asgari düzeyde olsa dahi, oyunculuklarıyla kayda değer bir iş çıkarmayı başarıyor.

Son yıllarda popülaritesi artan genç işi bilim kurgu ve fantastik romanların Hollywood’un kıskacına girmesi kaçınılmazdı. Birbirinin peşi sıra gelen roman uyarlamalarının elde ettikleri büyük başarı, muadillerinin de önünü açınca, senaristler kolları sıvadı ve yeni projeler gün yüzüne çıkmaya başladı. Elbette bu evrilmede, sinema izleyicisinin yaş aralığının değişmiş olmasının ve salonları daha çok gençlerin doldurmasının payı büyük. Hatta çizgi roman uyarlamalarında da durum paralel ilerliyor. Gençler bu filmleri izledikçe onları hedef alan yapımlar artıyor; söz konusu filmler çoğaldıkça da izleyici yaş sınırı 13-20 civarında geziniyor. Arz-talep meselesi…

Viral de, benzer bir fikirle yola çıkarak temelini bu filmlerin doğasına uygun bir biçimde kadın karakterlerin, dolayısıyla lise çağlarındaki iki kız kardeşin hikâyesi üzerine kuruyor. Paranormal Activity 3 ve 4 filmlerinin yönetmenleri, yine aynı filmlerde çalıştıkları Christopher London’ı da ekibe dâhil ederek salgın temasından hareketle bir öykü yaratıyorlar. Şeklen, Danny Boyle’un 2002 tarihli 28 Days Later filminin ölümcül bir virüs yoluyla zombileşen insan ırkı düşüncesini andıran Viral, hava yoluyla bulaşan hastalık öğesiyle de Steven Soderberg’in 2011 yapımı Contagion filmini çağrıştırıyor. Pek tabii, daha “basit” haliyle…

Basit çünkü Viral’in bilim kurgu janrı için öyle dâhiyane fikirleri ya da bu fikirleri yansıtan hayranlık uyandırıcı bir anlatımı mevzu bahis değil. Yapı itibariyle korku türüne hizmet ettiğini savunuyor fakat filmde dramatik bir öyküleme göze çarpıyor. Korku unsuru yok denecek kadar az sekansta karşımıza çıktığı gibi gerilim, filmin temposunun ellerinde ziyan ediliyor. Solunum yoluyla bulaşan ve insanları bir tür zombiye dönüştüren salgın hikâyesi azami ölçüde aksiyona ve heyecan hissine ihtiyaç duyar ancak filmin bu yönde bir kaygısını görmek pek mümkün değil; bilakis olabildiğince durağan bir anlatımla seyircisinin ilgisinin dağılmasına yol açıyor.

Aslında fikir taslakta fena değil. Dağılmış bir aile yapısı, tesadüfen karantina bölgesinde kalan iki kız kardeş ve kardeşlerden birine virüsün bulaşmasıyla tek mekânda sıkışıp kalmaları… En klişe haliyle bile bu öyküden etkileyici bir gerilim ve dram duygusu elde edilebilirdi fakat Viral pratikte yaşadığı sorunlar nedeniyle eline geçen fırsatı tepiyor. Mantık hatalarının yanı sıra- mahrumiyet bölgesine neden askerin müdahale etmediğinden tutun da finale yakın patlama sahnesine kadar- hikâye anlatımında yaşadığı aksaklıklar ve en mühimi klişenin ayyuka vardığı “sevişen karakter kötüdür” algısı bunun en büyük müsebbibi oluyor.

Korku-gerilim türünün bu bitmek bilmeyen muhafazakâr yaklaşımına bulanmış olmasına rağmen Viral’in yegâne kazanımı ise sırtını finalde gerçeklik duygusuna yaslaması… Barack Obama’nın açıklamalarının bulunduğu sekansı da dâhil edersek film, finalde başkarakteri Emma’nın dönüşümüyle paralel bir düzlemde, alabildiğine realist ilerliyor ve seyircisini en azından bu noktada yakalamayı başarıyor. Ve bunca hengâmenin arasında karakter çatışmalarını es geçmiyor ve tarifini doğru uyguluyor. Zira esasen Viral’in çatısını oluşturan unsur salgın gibi görünse de, hikâyenin özü Emma (Sofia Black-D'Elia) ve Stacey’nin (Analeigh Tipton) çatışmalarına dayanıyor.

Performanslara gelince; başkarakterimiz Emma her türlü “kutsallığa” uygun hareket eden bir profil çizerken, kötücül imajıyla ablası onun tam zıttı bir role bürünüyor. Bu sebeple senaryo aslında, Analeigh Tipton’ın kendisini daha iyi göstermesine olanak tanımış oluyor ve Sofia Black-D’Elia’yı gerisinde bırakmasına yol açıyor. Emma’nın sevgilisi rolündeki Travis Hope, bir varlık gösteremezken, küçük rolüne nazaran son dönemde House of Cards dizisinden aşina olduğumuz Michael Kelly daha akılda kalıcı bir performans sergiliyor.

Özetle Viral, hikâye anlatımında yaşadığı sıkıntılara rağmen oyunculuklarıyla göze çarpan fakat türe dair yeni bir şeyler söyleme kaygısı taşımayan bir film. Yine de şans verilebilir.

basakbicak@gmail.com

twitter.com/BasakBicak