Her dergi ve gazetenin puanlama sistemi farklı olduğu için, Beyazperde, puanları 0.5 - 5 yıldız üzerinden, kendi barometresine göre vermiştir.
Basın Eleştirisi
Habertürk
Yazar: Mehmet Açar
David Robert Mitchell’in yazıp yönettiği “Peşimdeki Şeytan” (It Follows), son yılların en özgün gerilim filmlerinden biri. Gençken gördüğü bir rüyadan yola çıkan Mitchell, korku unsuru olarak sapık katil, canavar, şeytan, öfkeli ruh ya da hayalet kullanmıyor.
Eleştirinin tamamı için: Habertürk
Habertürk
Yazar: Kerem Akça
David Robert Mitchell, ikinci sinema filminde korku arenasında alıyor soluğu. Dışarıdan bakınca her şey son derece basit görünüyor. Gençleri takip edip öldüren bir katil var. Ama hiçbir şey beklendiği gibi değil. Zira ‘katil’ alışık olduğumuz şekilde tanımlanmıyor. Hareketlerini bildiğimiz somut bir öteki canlanmıyor. Aksine “Son Durak”ın (“Final Destination”, 2000) yaptığı gibi; kesme, biçme aşaması için kıvrak çözümler üretirken tesadüflerle kaderciliği umursamayan bir anlayış canlanıyor. Ama o seriye dönüşen korku klasiğinden çalma çırpma yok.
Eleştirinin tamamı için: Habertürk
Paralel Sinema
Yazar: Ozancan Demirışık
Her şey bir yana It Follows çoğu seyircinin gözünü bir dakika bile perdeden ayırmamasına yol açan bir ritm ve hissiyata sahip.
Eleştirinin tamamı için: Paralel Sinema
Öteki Sinema
Yazar: Murat Kızılca
It Follows, ‘slasher’lardan alışık olduğumuz klasik bir sahne ile başlıyor. Genç bir kız (tabii ki iç çamaşırlarıyla ve tabii ki korku dolu çığlıklarla) evinden dışarı koşarak çıkıyor ve arabaya atladığı gibi ıssız bir sahile gidiyor.
Eleştirinin tamamı için: Öteki Sinema
Hurriyet
Yazar: Uğur Vardan
Tıpkı 'Gizli Kusur' gibi İstanbul Film Festivali bakiyesinden 'Ticari gösterim ağı'na devredilen hesaplar içinde yer alan 'Peşimdeki Şeytan' ('It Follows'), gücünü sadeliğinden ve 'doğal' korkutma çabasından alan bir yapım. Sanırım sırf bu özelliğiyle bile, David Robert Mitchell imzalı film sanki Batı âlemlerinde gereğinden fazla önemsenmiş.
Beyazperde.com'da gezintiye devam etmek istiyorsanız çerezleri kabul etmelisiniz. Sitemiz hizmet kalitesini artırmak için çerezleri kullanmaktadır.
Gizlilik sözleşmesini oku.
Habertürk
David Robert Mitchell’in yazıp yönettiği “Peşimdeki Şeytan” (It Follows), son yılların en özgün gerilim filmlerinden biri. Gençken gördüğü bir rüyadan yola çıkan Mitchell, korku unsuru olarak sapık katil, canavar, şeytan, öfkeli ruh ya da hayalet kullanmıyor.
Habertürk
David Robert Mitchell, ikinci sinema filminde korku arenasında alıyor soluğu. Dışarıdan bakınca her şey son derece basit görünüyor. Gençleri takip edip öldüren bir katil var. Ama hiçbir şey beklendiği gibi değil. Zira ‘katil’ alışık olduğumuz şekilde tanımlanmıyor. Hareketlerini bildiğimiz somut bir öteki canlanmıyor. Aksine “Son Durak”ın (“Final Destination”, 2000) yaptığı gibi; kesme, biçme aşaması için kıvrak çözümler üretirken tesadüflerle kaderciliği umursamayan bir anlayış canlanıyor. Ama o seriye dönüşen korku klasiğinden çalma çırpma yok.
Paralel Sinema
Her şey bir yana It Follows çoğu seyircinin gözünü bir dakika bile perdeden ayırmamasına yol açan bir ritm ve hissiyata sahip.
Öteki Sinema
It Follows, ‘slasher’lardan alışık olduğumuz klasik bir sahne ile başlıyor. Genç bir kız (tabii ki iç çamaşırlarıyla ve tabii ki korku dolu çığlıklarla) evinden dışarı koşarak çıkıyor ve arabaya atladığı gibi ıssız bir sahile gidiyor.
Hurriyet
Tıpkı 'Gizli Kusur' gibi İstanbul Film Festivali bakiyesinden 'Ticari gösterim ağı'na devredilen hesaplar içinde yer alan 'Peşimdeki Şeytan' ('It Follows'), gücünü sadeliğinden ve 'doğal' korkutma çabasından alan bir yapım. Sanırım sırf bu özelliğiyle bile, David Robert Mitchell imzalı film sanki Batı âlemlerinde gereğinden fazla önemsenmiş.