Fantastik Canavarlar: Grindelwald'ın Suçları - Beyazperde.com eleştirisi : Yeni serinin sancılı ama eğlenceli doğumu

İngiliz yazar J.K. Rowling'in geçtiğimiz yüzyılın en büyük popüler edebiyat ürünlerinden biri haline gelen roman serisi Harry Potter, yaratıcısına muazzam bir servet kazandırmakla kalmadı, sinema dünyasına da büyük getiri sağladı. Toplamda 7 romandan oluşan hikaye, toplamda 8 film uyarlamasıyla dünya çapında gişeleri altüst etti. Son olarak 2011 yılında beyazperdede gördüğümüz büyücüler dünyasına geri dönüş ise 2016'da oldu. Rowling'in bir bakıma yan ürün olarak yazdığı Fantastik Canavarlar Nelerdir, Nerede Bulunurlar? adlı eseri de sinema salonlarında bizleri karşıladı. Eserin yeni nesil Harry Potter sinematik evrenine giriş niteliğinde olan filmi beğeni kazandı. Meşhur hikayenin öncesine bizi konuk eden yapımda 1920'lere dönüp, bu kez Voldemort yerine bir bakıma üstadı diyebileceğimiz Grindelwald'ın dönüşüne tanık oluyorduk. Büyücüler dünyasının enteresan karakterlerinden, hayatını garip ve ender yaratıklara adamış, kendi halinde bir büyücü olan Newt Scamander (Eddie Redmayne)'in kendisini olayların ortasında buluşuna ve pek tabii HP hikayesinin kökenlerine gömülmüştük.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              Senaryosunu bu kez tamamen Rowling'in yazdığı filmin başında ise 2007'den beri tüm HP uyarlamalarına imzasını atan yönetmen David Yates vardı. Bu hafta dünya genelinde vizyona giren Fantastik Canavarlar: Grindelwald'ın Suçları da yeni serinin ikinci filmi. Hem Rowling hem de Yates de geri dönen isimlerden. Aslında üç filmlik bir "öncül hikaye" olarak planlanan bu yeni evren, şimdiden beş bölüm olarak kararlaştırıldı bile. Yani önümüzde üç ayrı film daha var. Gelelim bu okyanusun Voldemort'dan da buyük köpekbalığına, Gellert Grindelwald'a. Harry Potter romanlarında adı anıldığında tüm kötülerin 'önünü iliklediği', safkan büyücülerin tüm insanlığa hükmetmesini arzulayan, büyüsüz sıradan insanlarınsa ancak köle olarak yaşayabileceğine inanan tarihin en güçlü büyücülerinden birine.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                Kendine yeni müritler toplamaya devam eden Grindelwald bakanlığın elinden kaçmayı başarır ve planlarını hayata geçirmek için gerçek ailesini arayan Credence Barebone (Ezra Miller)'ı saflarına katmak ister. Obscurus yüzünden kendini kaybettiğinde inanılmaz bir yıkıcı güce kavuşan, aslında tek istediği şevkat olan Credence ise gezici bir sirkte saklanmakta ve bir başka Obscurus olan Nagini (Claudia Kim) ile kaçmayı düşünmektedir. Credence'ın karanlık tarafa geçişiyle her şeyin son bulacağını bilen Sihir Bakanlığı, oğlanı bulması için Newt'u görevlendirmek ister ancak başaramaz. İlk filmden sonra uluslararası dolaşım hakkını kaybeden Newt bu arada eski arkadaşı, büyüsüz insan Jacob Kowalski (Dan Fogler) ve ona aşık büyücü Queenie Goldstein (Alison Sudol) ile bir araya gelir. Queenie'nin kardeşi Tina (Katherine Waterston)'nın yerini öğrenen ve aşkını tekrar dile getirmek isteyen Newt ile Jacob gizlice Paris'e kaçar. Böylece kendilerini Credence'ın da dibinde bulurlar. Bir yanda gizli bir sebepten ötürü Credence'ı öldürmek isteyen Yusaf Kama (William Nadylam), diğer yanda Newt'un bakanlıkta çalışan Seherbaz kardeşi Theseus (Callum Turner) ve nişanlısı Leta Lestrange (Zoe Kravitz). Her bir karakter öyle ya da böyle bu evrenin geleceğini tamamen değiştireceğini bilmeden bir araya geliyor.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Grindelwald'ın Suçları önceki bölümü düşünecek olursak daha dağınık bir yapıya sahip. İlk film için dile getirilen "çok fazla yan hikaye, tek filmde" eleştirisi bu kısım için de geçerliyken, bu dağınık üslubun seviyesi daha yükselmiş. Rowling bir yandan kendi evrenini genişletirken, diğer yandan Harry Potter dönemine çok daha sağlıklı bir geçiş hedeflemiş. Bu yüzden de eksik gedik kalmasın düsturuyla hareket ederek, bir romanda yapması mümkün olan detaylandırmayı süresi kısıtlı bir format olan sinema filmine yedirmek istemiş. Ancak hikaye örgüsü dallanıp budaklandıkça merak unsuru güçlenirken, seyirciyi tatmin etmeye yarayacak olan gerçekçi karakter sunumu geri planda kalmış. Daha da açık olmak icap ederse, geçmişini sayfalarca okuyup çok sevdiğiniz ya da nefret edebileceğiniz bir karakteri, bu filmde birkaç cümle üzerinden değerlendirmek zorunda kalıyorsunuz diyebiliriz. Hatta Credence'ın geçmişi, Newt ve Leta Lestrage'in anıları, Yusaf Kama'nın hepsiyle olan bilinmez bağı, Nagini, Grindelwald'ın büyük planı derken her şeyin tek bir mekanda açıklandığı oldukça şaşırtıcı bir bölüm sözkonusu. Şayet ilk filmi izlemediyseniz, hatta Harry Potter dünyasına tamamen uzak izleyicilerseniz, bu bölümde her bir cümleye dikkat etmeniz lazım. Nitekim bir süre sonra işler Dallas ile Yalan Rüzgarı arasında bir savaşa dönüşüyor. Tüm olaylara hakim fanatikler bile kim kimdir, geçmişte ne olmuş, büyük plan ne derken kendini kaybedebilir.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Bu büyük sorun filmin hem eksiği, hem de bir bakıma artısı aynı zamanda. Şayet duygusal bir dönemdeyseniz ya da bu kurgu hikayenin eski kurtarından biriyseniz yüreğinizi sızlatacak bolca materyal sizi bekliyor. Sayısız gönderme, ilerde büyük felaketlere yol açacağını bildiğiniz küçük ve masum tercihler, sevgisizliğin ve hırsın tüm insan ırkını nereye taşıyabileceğini gösteren dumanlar içinde yükselen bir mantar bulutu. Bunlara bir de geri dönen James Newton Howard'ın enfes müziklerini ekleyince tatmin olmamak zorlaşıyor. Muazzam bir görsel tasarım, II. Dünya Savaşı'nı henüz yaşamamış Avrupa ülkelerini bambaşka bir mercekten görmek, Colleen Atwood'un tasarladığı kostümleri incelemek ve gerçek dışı olduğu kadar bir o kadar da hakikati anlatan hikayesiyle de sizi iki saatliğine sorunlarınızdan uzaklaştıracak bir deneyim.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               Öte yandan oyunculuklar açısından fire vermeyen filmin tatmin etmeyen isimleri de var. Efsanevi büyücü Albus Dumbledore'un gençliğini oynayan Jude Law ve onun eski aşkı (filmde üstü kapalı şekilde imâ ediliyor) Grindelwald olarak izlediğimiz Johnny Depp. İki büyük aktör sizi etkilemiyor çünkü kendilerine de böyle bir fırsat sunulmamış. İki karakter arasındaki ilişki, hikayede büyük bir dinamiğe dönüşebilecekken, bazı endişeler yüzünden her şey hasır altı edilmiş, iki dost - iki düşman sadece görsel olarak filmde tatmin eder hale bürünmüş. Sıradan bir insan olan saftorik Jacob ve çatlak büyücü Queenie'nin imkansız aşkı da tüm bu olan bitenin içinde minik bir yan hikayecik olarak oldu bittiye getirilmiş. Şüphesiz ki bu iki farklı çiftin hikayeleri, sıradaki filmlerde detaylandırılacaktır ancak bu bölümde sadece iki boyutlu birer dolgu malzemesi olarak kalmışlar.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Fantastik Canavarlar: Grindelwald'ın Suçları önceki filme göre daha büyük, daha heybetli ve aksiyon açısından tatmin edici. Setler, görsel efektler, oyuncu kadrosu ve hepsinden mühimi bu diyarlara tekrar adım atmak. Her biri de önemli artılar. Ancak, bir romanda anlatılması gereken, bir çırpıda okunup sinema uyarlamasını bekleyeceğiniz hikayenin direkt olarak uyarlanmış hali gibi de. Özet olarak temelleri atılmış ve yükselen 'yeni bir seri'nin sancılı ama eğlenceli doğumu.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          burcinaygun@gmail.com