Kaptan Fantastik: en yeniler yorumlar

filmin basinda herold perisan bir halde kacmaktadir. bu, almanya'nin 1. dunya savasi sonrasi bitik haline tekabul ediyor. bu sahnede kendisini kovalayip oldurmek isteyenleriyse 1. dunya savasi'nin galip devletleri olarak gormek mumkun.

daha sonra uniformayi buluyor, "yuzbasi" oluyor. bu, almanya'nin adolf hitler'in basa gecmesiyle "guc"lenmesi anlamina geliyor.

freytag'la beraber gittikleri kasabada kasabalinin cezasini vermesini istedigi bir adami olduruyor, filmin adi bu andan sonra ekrana geliyor. yani 2. dunya savasi basliyor.

2 numarali kampta herold'un yaptigi katliamlar ve yarattigi vahset, bizzat almanya'nin 2. dunya savasi'ndaki rolunu simgeliyor.

yakalandiktan sonra yargilandigi sahnede, filmin basinda kendisini kovalayanlarin mahkemede kendisini adeta korudugunu goruyoruz. savas sonrasindan gunumuze almanya ve diger devletlerin durumu gibi adeta. (bkz: avrupa birligi

son sahnede, herold'u hapisten kacarken goruyoruz. bir ormana giriyor ve yuzlerce iskeletin oldugu bir yere geldikten sonra ormana girip gozden kayboluyor. bu sahnede de almanya'nin ardinda biraktigi yikim ve olume atif var.

SON ZAMANLARDA İZLEDİĞİM EN SIRADIŞI FİLM 10 ÜZERİNDEN 10

Verdiği mesajlar, almamız gereken dersler, filmin felsefesi eşşiz ve harika. Bunun yanında size bir yandan duygusallığı yaşatırken bir yandan da yüzünüzü gülümsetebilen sıcacık bir film olmuş. Oyunculuklar çocuklar dahil hepsi çok iyi, filmin nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz öyle içine çekiyor sizi kesinlikle çok çok başarılı son yıllarda çıkmış en iyi filmlerden. Gönül isterdi ki aday olsun oscar kazansın ama bizi kazansın yeterli. Mutlaka izleyin ve izlettirin hayatınıza bir şeyler katacak,anlamlı harika bir film

Bu sene şüphesiz izleyen hemen herkesin beğenisini alan, yönetmen koltuğunda Matt Ross’un oturduğu başrolde Viggo Mortensen’in olduğu Kaptan Fantastik genel hatlarıyla bir yol, doğa ve sistem eleştiri filmi.

Ailecek her sabah sporlarını ve yogalarını yapıyorlar.
Ezberci ve yetersiz eğitim sistemini reddeten bir anne ve babanın çoçuklarıyla birlikte bir dağ evine yerleşmesi ve çocuklarını toplumdan tamamen izole bir şekilde yetiştirmesini ele alan filmde çok farklı bir aile görüyoruz. Spordan müziğe, edebiyattan avlanmaya kadar hemen her şeyde uzmanlaşan ve çocuklarını küçük yaştan her koşula alıştıran bir anne baba. Yaşlarına göre herkes üstüne düşeni yapıyor. Yemek yaparken de temizlik yaparken de müzik yaparken de ve aklınıza gelecek her şeyde. Ve öyle bir baba düşünün ki çocuklarından hiçbir şey saklamıyor. Örneğin, anne ölüyor ve baba bunu çocuklara alıştıra alıştıra söylemek yerine direkt söylemeyi seçiyor. Ayrıca başka bir sahnede ise küçük kızına cinselliği onun anlayabileceği netlikte açıklıyor.

Annenin ölümüyle sistem ister istemez aksamaya başlıyor. Burada filmin seyri değişiyor çünkü ortada bir cenaze meselesi var. Annenin ailesi, cenazenin kendi inançları doğrultusunda kilisede yapılmasını ve gömülmesini istiyor fakat aslında annenin vasiyetinde tamamen farklı bir cenaze var. Anne herhangi bir dine mensup değil ve vasiyetinde nasıl bir cenaze töreni istediğini açıkça belirtiyor. Baba ve çocukları da bunun mücadelesini veriyor.

Finalde ise her iki taraf da kendi isteğinden tamamen feragat etmese de ortayı buluyorlar ve tekrar bir düzen içerisinde yaşamlarına devam ediyorlar.

Matt Ross’un dünya prömiyerine Sundance Film Festivali’nde yapan filmi hemen sonrasında gösterildiği Cannes Film Festivali’nde “Belirli Bir Bakış” bölümünde ” En İyi Yönetmen”, Seattle Film Festivali’nde ise “En İyi Film” ödülünü kazandı.

Uzun zaman sonra bende Into the Wild etkisi bırakan bir başka film ile karşılaşmış durumdayım şu anda. Etkisi üzerimde bir süre daha kalacak gibi sanırım. Ayrıca bu sene izlediğim onlarca çöpün arasından çıkan altın değerinde bir film. 2016 yılındaki izlediğim 40 küsür film arasından kesinlikle en iyisi buydu. Hem oyunculukları hem senaryosu her bakımdan tam bana hitap eden bir film. Film sizi alıp hayal dünyalarına götürüyor, farklı duygular yaşamanıza neden oluyor. Bambaşka hislerle izliyorsunuz. Eğer siz de o çocukların arasında olmak, onlar gibi hayatı hayatın içinde öğrenmek gibi duygulara kapıldıysanız, bu film sizi de etkilemiş demektir. Sistem eleştirisi, hayat enerjisi, doğa, orman görüntüleri basit ama çok değerli bir tema ile işlenmiş ve hem huzur veren hem de oldukça düşündüren bir film. Ben çok sevdim. Şehrin kalabalığından ve stresinden sıkıldıysanız şu film ile bir mola verin kendinize. İki saatlik bir yolculuğa çıkın. Bir dipnot; kapitalizm çok güçlü, hemde çok. İyi seyirler...

Boşverin şehir yaşantısını, keşmekeşini, haydi kalkın ormana yerleşiyoruz,! Lanet olsun bu hayat, lanet olsun bu sevgi! (sen neden bena böyle yaptin?) Diyerek gaza getiren filmlerin aksine, Kaptan Fantastik bu seçimi tamamıyla seyirciye bırakıyor. Yönetmen siyah veya beyaz taraftan olmak yerine, tarafsızlığı ve bu iki fikir arasında farklı renkleri de bulabileceğinizi gösteriyor. Kapitalist dünyanın güçlü olduğu bu evrende, avcılık yaparak, bahçesinde sebze yetiştirerek organik bir hayat sürme gayesinin, gerçeklerle yüzleşmesini ve zorluğunu anlatıyor bir nevi. Ayrıca bir, baba, bir eş olarak ailesine kendisine has bir yaşam sunmak istese de günümüz sisteminde bunun imkansız hale geldiğini örneklendiriyor. Baba, çocuklarına kusursuz bir eğitim verdiğini düşünürken farkında olmadan dayatmacı bir hale dönüştüğünü, çocukların gerçek dünya ile tanışmasıyla en doğru bilgilerin bile yıkılacağına, çocuklarıyla birlikte şahit oluyor. Çok fantastik, nevi şahsına münasır bir adam olsa da Ben’in(Vigo Mortensen) de hayattan öğreneceği şeylerin bitmediğini görüyoruz. “Into The Wild” gibi doğal yaşama öykünmemizi sağlayacak bir film olmak yerine, fikirleri izleyiciye bırak bir film Kaptan Fantastik. Her ne kadar ismi Marvel karakterleri andırsa da, film fantastik öğeler içermez. İyi oyunculuklar ve hiç bir yerde göremeyeceğiniz doğruculukta ebeveyn ve çocuk diyaloglarına şahit olabileceksiniz. Oyuncu olarak bildiğimiz Matt Ross’u bu ikinci uzun metrajlı filminden sonra, yönetmen koltuğunda daha çok görebileceğimizi düşünüyorum. Fimde Vigo Mortensen’i izlerken aklıma hep “The Road” filmi geldi. Vigo Başkan yine bildiğiniz gibi fazla söze gerek yok.

Henüz uzun metraj kariyerinin başında olan bir yönetmene göre çok olgun, ne yaptığını bilen bilen bir film ortaya çıkarmış Matt Ross. Bundan sonra tarafımdan takibe alınacak. Oldukça farklı bir hikaye. İzleyen neredeyse herkesin olaya kafa yorduğuna, kısa süre de olsa şöyle bir hayal ettiğine eminim. İster kendi çocuklukları, isterse kendi çocukları için şöyle bir düşünülmüştür "nasıl olur" diye. Film zaten bir yerinden sonra yol filmine dönüşüyor ve kabul etmemiz gerekir ki bu işleri Amerikanlar iyi yapıyor. Aynı formülleri de uygulasa tekrar tekrar izletiyor kendini. Film zaten geneli itibariyle son derece sürükleyici. Senenin önemli filmlerinden. Akademi'de ne yapacağını meraklar bekliyorum.

Bazen her şeyi bırakıp çekip gitmek mi istiyorsunuz?
Her şey çok fazla mı geliyor? Her şeyin, rekabetin, şiddetin, sevgisizliğin aşırısını mı yaşıyoruz?
Belki de artık basit ve doğal yaşam daha cazip gözüküyor...
Bazen ailemizi alıp, bazen tek başımıza çekip gidesimiz geliyor.

"Captain Fantastic" filmi modern hayatı tamamen bırakmış, ormanda tek başlarına yaşayan bol çocuklu bir aileyi konu alıyor. Avlanan, tırmanan, dövüşen... Tüm bu ilkel hayatın yanında çocuklar, anne ve babaları tarafından eğitim alan çocuklar, anayasayı, klasik müzikleri, filozofları ve tüm ideolojileri öğrenmektedir.
“Burada, yarattığımız şey belki de tüm insan varoluşu içerisinde eşsiz bir şey. Cumhuriyet dışında bir cennet yarattık. Çocuklarımız filozof kralları olacak. Bu, beni tarif edilmez şekilde mutlu ediyor... Burada iyiyiz. Hareketlerimizle tanımlanırız, sözlerimizle değil.”
Hayat onlar için bu şekilde devam ederken, anne önce hastalanır ve tedavi için ebeveynlerinin yanına gittiğinde intihar ederek bu dünyaya veda eder. Bu olay tüm aile derinde sarsar ancak özellikle küçük oğulları bu olaydan dolayı babasını suçlar ve ondan nefret eder...

Annenin cenaze törenine katılmak için aile yola çıkar, artık son bir görev vardır: Annenin isteği üzerine cesedin yakılması... Önlerindeki tek engel ise oldukça zengin büyük babadır...

Filmin en çarpıcı sahnelerinden biri, doğada son derece sağlıklı ve güçlü yetişen çocukların şehirdeki insanları gördükleri sırada verdikleri tepkidir:

“Bu kişiler hasta mı? Hepsi çok şişman...”
“Kola ne baba? – Zehirli su...”

Baba çocuklarına şehir hayatına hakim sistemi anlatmaya çalışır. Demokrasi kılıfı altında rekabete ve tüketime dayandırılan kısır döngü mevcuttur.

“Amerikanın işi iştir... Demokrasimiz, insan tarihindeki sosyal adaletin parlak ışıklarından bir tanesi. Yine de birçok vatandaşımız başlıca sosyal etkileşimleri olarak çılgınlar gibi alışveriş yapar...”

Yazının devamı blog'ta...

Ben Cash, 6 çocuğu ile beraber modern hayattan tamamen izole edilmiş bir ormanda komün hayatı sürmektedir. Cash çocuklarına doğa ile uyumlarını sağlayacak şekilde spor yaptırmakta, ihtiyaçlarını nasıl gidereceklerini öğretmekte ve aynı zamanda entelektüel gelişimlerini sağlayacak şekilde eğitim vermektedir.

Aile bireyleri içerisinde var olan uyum ve denge Cash'in eşi, çocukların annesi Leslie'nin ölümüyle farklı bir boyut kazanır. Cash ve çocuklar Leslie'nin cenazesi için bir yolculuğa çıkmak zorundadır. Bu dakikadan sonra film bir yol hikayesine ve çocukların şehir hayatıyla tanışmalarına evrilir.

Filmin ikinci yarısına geçtiğimizde; baba iktidarının sarsıntıya uğramasına ve ardından yeniden bir araya gelişe tanıklık ediyoruz.

Lessie'nin ölümü, Bo'nun üniversiteyi kazanması, Lessie'nin babasının Cash'e karşı tavrı, Rellian'ın ölümden babayı sorumlu tutması, Lessie'nin vasiyetnamesi ve Vespyr'ın yaşadığı kaza film içinde denge unsurunu bozacak ve ilerleyen sahnelerde dengeleyecek çok katmanlı bir işleve sahip. Doğa ve şehir hayatı üzerinden yansıtılan Sosyalizm ve Kapitalizm mücadelesi filmin sonunda bir uzlaşıyla çözüme kavuşturuluyor.

Big Love, American Horror Story, Silicon Valley gibi dizilerde oyunculuk deneyimi olan Matt Ross; 28 Hotel Rooms filminden sonra yönetmenliğini yaptığı ikinci film Kaptan Fantastik ile karşımıza çıkıyor. Senaryosunu da kaleme aldığı filmin oyuncu kadrosunda Şiddetin Tarihçesi, Hidalgo, Yüzüklerin Efendisi, Şark Vaatleri gibi ses getiren filmlerde rol alan Viggo Mortensen bulunuyor. Mortensen’e; Steve Zahn, Missi Pyle, Kathryn Hahn, Frank Langella gibi genç oyuncular eşlik ediyor.

Soğuk açılışla izleyicisini karşılayan film, olağanüstü güzellikte ki doğa görüntüleriyle bir belgesel izlenimi sunuyor. Tepkisel (sinirlenme,üzülme,gülme,ağlama) durumlar dışında genel plan ölçeklerine sadık kalmaya özen gösteren Ross’un kamera hareketleriyle de sahne bütünlüğünü korumaya özen gösterdiği söylenebilir.

Biz ve ötekiler üzerinden yaratılan ikililik modern ve geleneksel yaşamın farklılıkları üzerinden üretilirken, farklılıklarına rağmen karakterlerin iyi veya kötü olarak nitelendirilmesinde bu yola başvurulmaz. Her ne kadar film de ilk olarak Lessie’nin babası kötü karakter olarak düşünülse de ilerleyen sahnelerde bu fikrin boşa çıktığını göreceğiz.

Kullanılan müziklerin filmin duygusal atmosferine çok güçlü bir etki yaptığını söyleyemesek de, ortama uygun soft tercihlerin yapıldığını rahatlıkla ifade edebiliriz.

Kaptan Fantastik; doğanın eşsiz güzelliklerinden ve şehrin boğuculuğundan öte bir hesaplaşma filmi olarak değerlendirilebilir.

Bugünkü Filmekimi festivalinin programında, dolu bir salon ile birlikte izleme fırsatı bulduğum Kaptan Fantastik, ormanın içerisinde hayat süren bir aileyi anlatıyor. 6 çocuk ve 1 babadan oluşan bu aile, her gün düzenli olarak spor yapıp, avlanıp hoş bir hayat sürmektedir. Ve bu aile birdenbire hasta olan annenin ölüm haberini alınca her şey değişir. Bunun sonucunda da hep birlikte cenaze törenine gitmek için yola çıkarlar. Ve bu yolculuk sırasında da çocuklar, gerçek dünyaya ayak uydurmaya çalışacaktır.

Açıkçası bu filme giderken beklentilerimi çok düşük tutmuştum, hikayesi oldukça ilgimi çekmişti sadece. Ve ortaya iyi bir sonucun çıkacağını biliyordum ama bu kadarını da beklemiyordum! Kaptan Fantastik, bu yılın en iyi sürprizlerinden birisi!

Nereden başlasam... Öncelikle filmin konsepti ve konseptin anlatılış tarzı muhteşem. Film hem karakterleri iyi tanıtıp ortaya hoş bir aile portresi çiziyor hem de kurulan diyaloglarıyla birlikte günümüz dünyasına karşı sert, düşündüren eleştiriler sunuyor. Filmin özellikle de bu kısmını çok sevdim.

Oyunculuklar ise daha da iyiydi. Yüzüklerin Efendisi serisinin Aragorn'u olarak tanıdığımız Viggo Mortensen, kariyerinin en iyi performanslarından birisini bu filmde vermiş. Ve sadece performansı da değil, karakterine de bayıldım. Müthiş bir iş ortaya çıkmış.

Ama ailenin içerisinde bulunan çocuklardan da söz etmemek olmaz. Çocukların her biri çok iyi birer performans sergilemiş ve hepsinin de karakterleri apayrı, rengarenkti. Filmdeki bu aileyi izlemek büyük bir zevkti benim için.

Bunun dışında sinematografi, kostümler, şarkılar, dekorlar... Kısacası bu filme ilgili olan her şey beni büyüledi. Kaptan Fantastik, her haliyle özgün ve izlenmeye değer bir film olmuş. Üstelik kendi tonunu da çok iyi yakalamış. Filmi izlerken sesli güldüren, ağlatan ve düşündürten bir tonu var Kaptan Fantastik'in. Ama beni yanlış anlamayın, Kaptan Fantastik ağır bir film değil.

Size bu filmi kısaca şöyle anlatabilirim; Kaptan Fantastik, ara verilmemesine rağmen (festivalde film izlerken ara verilmiyor) hiç sıkmayan, aksine sizi içine çeken ve sonuna kadar da bırakmayan bir film. Sizi güldürüyor, ağlatıyor ve düşündürtüyor. Fakat bunları da çok doğal bir havayla yapıyor, bu yüzden de hiç aşırıya kaçıyormuş hissi vermiyor.

Filmle ilgili tek sorunum, ilk 5 dakikasının biraz yanıltıcı olmasıydı. Eğer filmin en başına aldanmazsanız, pişman olmayacağınızı garanti edebilirim. Bir de filmdeki birkaç sahnenin daha iyi yapılabileceğini düşünüyorum ama bu ufak bir sorun, bu yüzden bu konuda fazla abartılacak bir şey yok.

Genel anlamda, Kaptan Fantastik kesinlikle kaçırılmaması gereken bir film. İşlenişi, yaratıcılığı ve mesajlarıyla kesinlikle dikkat çekilmeyi hak ediyor. Filmekimi'nin en iyi filmlerinden birisi, sakın kaçırmayın. İyi seyirler.

FİLMİN İYİ YANLARI:

+ Bütün oyunculuklar.

+ Özgün konusu ve işlenişi.

+ Yaratılan atmosfer, dekorlar, sinematografi...

+ Toplum üzerine yapılan eleştiriler ve mesajları.

FİLMİN KÖTÜ YANLARI:

- Başının biraz yanıltıcı olması.

TOPLAM PUAN: 9.3/10