Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
2,9
3 Puanlama
Meadowland hakkında görüşlerin ?
5
0 Eleştiri
4
0 Eleştiri
3
1 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
1 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
Senaryosu Chris Rossi tarafından yazılan “Meadowland”, asıl işi kameramanlık olan Reed Morano’nun, “I Think We're Alone Now” (2018) öncesinde çektiği ilk uzun metrajlı (debut) sinema filmi…
Dünya prömiyeri, 17 Nisan 2015’de Tribeca Film Festivalinde yapılan ve 16 Ekim 2015’de sınırlı gösterim ile salonlarda vizyona giren film, daha sonra 23 Ekim 2015’ten itibaren VOD sistemi üzerinden izleyici ile buluşmuş…
Son derece kısıtlı bir bütçeyle çekildiği her halinden belli olan bu filmin, 5.8/10 (3.356 oy) ve 3.4/5 (2.635 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7/10 (23 yorum) ve 67/100 (11 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, her ne kadar oylamaya katılan izleyici ve eleştirmen sayısı çok yüksek olmasa da, “orta karar” bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…
Ancak tabii bu, sadece bir tahmin…
O nedenle, film hakkında daha gerçekçi konuşabilmek için gelin isterseniz, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle filmimize biraz daha yakından bakalım…
Öncelikle hemen, Sarah karakterini canlandıran Olivia Wilde’ın hakkını teslim edelim…
Zira filmin senaryosundan kaynaklanan ve yer yer insana, “artık bu kadar da olmaz ki” dedirten pek çok abartıya rağmen gerçeklerden kaçan anne rolünde hakikaten iyi iş çıkartmış…
Ancak filmde Olivia Wilde kadar süre almamalarına karşın, “duruşu bile yeter” denilen tarzda rol kesen Giovanni Ribisi ve John Leguizamo ile Sarah’nın soğukkanlı kocası Phil rolündeki Luke Wilson’ın performanslarının, filmin daha fazla uçmadan sağlam zeminde kalmasında ciddi katkıları olmuş…
Elbette bu abartılar ve gerçeklerden kaçmalar Olivia Wilde’ın suçu veya problemi değil…
Onun işi, senaryoda ne yazıyorsa onu oynamak…
O nedenle yeri gelmişken, hikâyede çocuğu kaybolan gözü yaşlı “şuursuz anne” Sarah’ya biçilen rolün biraz zorlama olduğunu da hemen söyleyelim…
Ve…
“Eğer filmin yönetmeni, Reed Morano isimli bir kadın değil de, X isimli bir erkek olsaydı, bu Bay X, kadın eleştirmenlerin bu konuda yapacakları olumsuz yorumların altından nasıl kalkardı?” şeklinde bir soru sorarak filmin teknik detaylarına geçelim…
Kameranın arkasında, bir sonraki filmi “I Think We're Alone Now” (2018) da olduğu gibi yine bizzat Reed Morano’nun kendisi var…
Müzikler, “The Handmaid's Tale” (2017 – 2018) isimli TV dizisinin de müziklerini yapmış olan Adam Taylor’a ait…
Casting direktörü, “Gravity” (2013) ve “Hell or High Water” (2016) ın da casting direktörü olan Richard Hicks…
Kostümler, “I Think We're Alone Now” (2018) da birlikte çalıştığı Mirren Gordon-Crozier’e emanet edilmiş…
Makyajlarda ise, “Daredevil” (2015 – 2018) isimli TV dizisinin makyajcısı Kaela Dobson var…
Yani işin teknik kısmında da ayaklar yere basıyor…
Ama dediğimiz gibi hikâye ve ona bağlı olarak senaryo, maalesef Sarah karakterini kanatlandırıp uçurmuş…
Sonuç olarak, tüm zaaflarına rağmen izlenilmeyi kesinlikle hak eden bu ilk Reed Morano filmi için puanımız 3 önerimiz ise, “sizde bir şans verin ve izleyin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 14 Aralık 2018 günü saat 02.21’de yazılarak paylaşılmıştır...
Dünya prömiyeri, 17 Nisan 2015’de Tribeca Film Festivalinde yapılan ve 16 Ekim 2015’de sınırlı gösterim ile salonlarda vizyona giren film, daha sonra 23 Ekim 2015’ten itibaren VOD sistemi üzerinden izleyici ile buluşmuş…
Son derece kısıtlı bir bütçeyle çekildiği her halinden belli olan bu filmin, 5.8/10 (3.356 oy) ve 3.4/5 (2.635 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7/10 (23 yorum) ve 67/100 (11 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, her ne kadar oylamaya katılan izleyici ve eleştirmen sayısı çok yüksek olmasa da, “orta karar” bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…
Ancak tabii bu, sadece bir tahmin…
O nedenle, film hakkında daha gerçekçi konuşabilmek için gelin isterseniz, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle filmimize biraz daha yakından bakalım…
Öncelikle hemen, Sarah karakterini canlandıran Olivia Wilde’ın hakkını teslim edelim…
Zira filmin senaryosundan kaynaklanan ve yer yer insana, “artık bu kadar da olmaz ki” dedirten pek çok abartıya rağmen gerçeklerden kaçan anne rolünde hakikaten iyi iş çıkartmış…
Ancak filmde Olivia Wilde kadar süre almamalarına karşın, “duruşu bile yeter” denilen tarzda rol kesen Giovanni Ribisi ve John Leguizamo ile Sarah’nın soğukkanlı kocası Phil rolündeki Luke Wilson’ın performanslarının, filmin daha fazla uçmadan sağlam zeminde kalmasında ciddi katkıları olmuş…
Elbette bu abartılar ve gerçeklerden kaçmalar Olivia Wilde’ın suçu veya problemi değil…
Onun işi, senaryoda ne yazıyorsa onu oynamak…
O nedenle yeri gelmişken, hikâyede çocuğu kaybolan gözü yaşlı “şuursuz anne” Sarah’ya biçilen rolün biraz zorlama olduğunu da hemen söyleyelim…
Ve…
“Eğer filmin yönetmeni, Reed Morano isimli bir kadın değil de, X isimli bir erkek olsaydı, bu Bay X, kadın eleştirmenlerin bu konuda yapacakları olumsuz yorumların altından nasıl kalkardı?” şeklinde bir soru sorarak filmin teknik detaylarına geçelim…
Kameranın arkasında, bir sonraki filmi “I Think We're Alone Now” (2018) da olduğu gibi yine bizzat Reed Morano’nun kendisi var…
Müzikler, “The Handmaid's Tale” (2017 – 2018) isimli TV dizisinin de müziklerini yapmış olan Adam Taylor’a ait…
Casting direktörü, “Gravity” (2013) ve “Hell or High Water” (2016) ın da casting direktörü olan Richard Hicks…
Kostümler, “I Think We're Alone Now” (2018) da birlikte çalıştığı Mirren Gordon-Crozier’e emanet edilmiş…
Makyajlarda ise, “Daredevil” (2015 – 2018) isimli TV dizisinin makyajcısı Kaela Dobson var…
Yani işin teknik kısmında da ayaklar yere basıyor…
Ama dediğimiz gibi hikâye ve ona bağlı olarak senaryo, maalesef Sarah karakterini kanatlandırıp uçurmuş…
Sonuç olarak, tüm zaaflarına rağmen izlenilmeyi kesinlikle hak eden bu ilk Reed Morano filmi için puanımız 3 önerimiz ise, “sizde bir şans verin ve izleyin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 14 Aralık 2018 günü saat 02.21’de yazılarak paylaşılmıştır...
Meadowland, oğlunu kaybetmiş bir annenin yaşadığı dramı anlatıyor kısaca. Ama detaylı bir şekilde filmi şöyle anlatabilirim:
Filmin en başından başlamak istiyorum. Anne ve baba oğlunu kaybediyor ve o akşam, pek de üzülmüyorlar, sadece "umarım iyidir" falan diyorlar. Sonra ne oluyor bilmiyorum (çünkü bu film geçtiği zamanı bir türlü yazmıyor) anneyi tek görüyoruz, okulda öğretmenlik yaparken farklı bir çocuk görüp onunla konuşmasını film gösteriyor.
Sonra anne kendi çocuğunu hepten unutup okuldaki "özel" çocuk ile ilgilenmeye başlıyor. O çocuğun annesini takip ediyor, bilgi alıyor, babasıyla görüşüyor. Bu arada babadan ses yok, polise 1-2 kere oğlunun nerede olduğunu sormuş, oturup bekliyor. O sırada anne, özel çocuğun babasıyla ilişkiye giriyor (birincisi: Ne?! ikincisi: Sırf film ilgi çeksin diye o sahneye çıplaklık koymuşlar, gereksiz olmuş, zaten o sahnenin tamamı hatta bu filmin hepsi gereksiz olmuş! Neyse, olanları anlatmaya devam ediyorum... Ve, o sahne spoiler değildi, filmin gereksiz detaylarından birini izlemeden öğrenmiş oldunuz) Sonra anne, özel çocuğu (özel olmasının nedeni de sürekli filler ya da bilimsel şeylerle ilgili konuşması, olay bu) arabasına bindirip kaçırıyor ve kendi oğlu ile ilgili aşırı önemli bir detayı duyuyor (aslında sadece o duyuyor, o önemli anı seyirciye dinletmeme ihtiyacı duymuş film nedense). Ve saçma sapan bir şeyler olup film bitiyor. İşte Meadowland!
Kısacası, saçmalıktan başka bir şey yok bu filmde. Oğlunu kaybetme dramının üzerinde hiç durmuyor bu film, sadece öğretmen olan annenin 1-2 öğrencilerinin tavsiyesini dinleyip metal müzik dinlemesini ve kolunu jilet ile kesip iz bırakmaya çalışmasını gösteriyor, o kadar.
Bu filmi izlerken o kadar sıkıldım ki... Film bir süre sonra pes etti zaten, ben de ettim. Sadece Olivia Wilde'ın oyunculuğunu beğendim ama genel anlamda, saçmalıktan başka bir şey değildi. Önemli bir konu üzerinden drama, melankoli gibi olayları o kadar gereksiz anlatıyor ki... Seyircinin aklını daha sonra çıplaklık gibi şeylerle çelmeye çalışıyor. Ama bu filmi izlerken dikkatim o kadar koptu ki, bu filmle ilgili hiçbir şeyi umursamadım. Çok daha iyisi olabilirdi, son zamanlarda izlediğim en mantıksız, gereksiz ve sıkıcı filmlerden birisi.
TOPLAM PUAN: 2/10
Filmin en başından başlamak istiyorum. Anne ve baba oğlunu kaybediyor ve o akşam, pek de üzülmüyorlar, sadece "umarım iyidir" falan diyorlar. Sonra ne oluyor bilmiyorum (çünkü bu film geçtiği zamanı bir türlü yazmıyor) anneyi tek görüyoruz, okulda öğretmenlik yaparken farklı bir çocuk görüp onunla konuşmasını film gösteriyor.
Sonra anne kendi çocuğunu hepten unutup okuldaki "özel" çocuk ile ilgilenmeye başlıyor. O çocuğun annesini takip ediyor, bilgi alıyor, babasıyla görüşüyor. Bu arada babadan ses yok, polise 1-2 kere oğlunun nerede olduğunu sormuş, oturup bekliyor. O sırada anne, özel çocuğun babasıyla ilişkiye giriyor (birincisi: Ne?! ikincisi: Sırf film ilgi çeksin diye o sahneye çıplaklık koymuşlar, gereksiz olmuş, zaten o sahnenin tamamı hatta bu filmin hepsi gereksiz olmuş! Neyse, olanları anlatmaya devam ediyorum... Ve, o sahne spoiler değildi, filmin gereksiz detaylarından birini izlemeden öğrenmiş oldunuz) Sonra anne, özel çocuğu (özel olmasının nedeni de sürekli filler ya da bilimsel şeylerle ilgili konuşması, olay bu) arabasına bindirip kaçırıyor ve kendi oğlu ile ilgili aşırı önemli bir detayı duyuyor (aslında sadece o duyuyor, o önemli anı seyirciye dinletmeme ihtiyacı duymuş film nedense). Ve saçma sapan bir şeyler olup film bitiyor. İşte Meadowland!
Kısacası, saçmalıktan başka bir şey yok bu filmde. Oğlunu kaybetme dramının üzerinde hiç durmuyor bu film, sadece öğretmen olan annenin 1-2 öğrencilerinin tavsiyesini dinleyip metal müzik dinlemesini ve kolunu jilet ile kesip iz bırakmaya çalışmasını gösteriyor, o kadar.
Bu filmi izlerken o kadar sıkıldım ki... Film bir süre sonra pes etti zaten, ben de ettim. Sadece Olivia Wilde'ın oyunculuğunu beğendim ama genel anlamda, saçmalıktan başka bir şey değildi. Önemli bir konu üzerinden drama, melankoli gibi olayları o kadar gereksiz anlatıyor ki... Seyircinin aklını daha sonra çıplaklık gibi şeylerle çelmeye çalışıyor. Ama bu filmi izlerken dikkatim o kadar koptu ki, bu filmle ilgili hiçbir şeyi umursamadım. Çok daha iyisi olabilirdi, son zamanlarda izlediğim en mantıksız, gereksiz ve sıkıcı filmlerden birisi.
TOPLAM PUAN: 2/10
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler