Richard Jewell Olayı: en yeniler yorumlar

gerçek hikaye.. Bombacı olmakla suçlanan masum adamın hikayesi.. Sürekleyici.. Kurgu başarılı.. Etkileyici bir drama… tek kusuru biraz tekdüze bir film denebilir.

Gerçek bir öyküden uyarlanan kaliteli bir yapım. Kesinlikle izlenmeye değer 8/10

Senaryosu, Billy Ray tarafından, Marie Brenner’ın Vanity Fair’deki "American Nightmare: The Ballad of Richard Jewell" (1997) başlıklı makalesi ile Kent Alexander ve Kevin Salwen’ın “The Suspect: An Olympic Bombing, the FBI, the Media, and Richard Jewell, the Man Caught in the Middle” (2019) isimli kitabından uyarlanarak yazılan “Richard Jewell”, yönetmen koltuğunda Clint Eastwood’un oturduğu biyografik bir drama…

Asılsız bir ihbar sonucunda, “FBI” ve “medyanın” birlikte gerçekleştirdikleri “kirli” bir işbirliği ile ana oğul Jewell’ların, bir anda başlarına yıkılan dünyalarının seksen sekiz günlük hikâyesinin anlatıldığı bu film “fena değil”…

Ancak Paul Walter Hauser (Richard Jewell) ve Sam Rockwell’ın (Watson Bryant) “süre” olarak oldukça gerisinde kalmasına karşın, rol bulduğu her sahnede, aniden atağa kalkarak son düzlükte önce rakiplerinin önüne geçen sonrada açık ara ipi göğüsleyen uzun mesafe koşucuları tarzında bir performans sergileyen Kathy Bates (Barbara "Bobi" Jewell) “çok çok iyi”…

Ki, adını saydığımız bu üçlü ile birlikte Olivia Wilde (Kathy Scruggs) ve Jon Hamm’de (Tom Shaw), 45 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilen bu filme “renk katmışlar”…

Fakat ne yazık ki, hepsi bu kadar…

Emin olun, eğer yılların Kathy Bates’i kendiliğinden inisiyatif alıp oyunculuğunu konuşturmamış olsaymış, tamamen tatsız tuzsuz bir TV filmi çıkacakmış ortaya…

İşin asıl ilginç olan tarafıysa, tam 130 dakikalık gösterim süresi boyunca, yönetmen olarak Clint Eastwood’un, filmin neresine müdahil olup imzasını attığını bir türlü kestirememiş olmamız…

Zira artık sinemada bir marka halini almış olan 4 Academy ödüllü “Eastwood” adını görünce insan, doğal olarak yine farklı bir şeyler göreceğini umuyor ve ekran başına da böylesi bir beklentiyle geçiyor…

Sanki “Unforgiven” (1992), “Mystic River” (2003), “Million Dollar Baby” (2004), “Letters from Iwo Jima” (2006) ve “American Sniper” (2014) gibi filmleri başkası çekmişmiş gibi bu filmde, benzeri bir ışığı bulamıyor işte…

Yani olmamış ve yakışmamış bu film, Eastwood gibi bir ustaya…

Hâlbuki istenseydi, gerek FBI üzerinden baskıcı Amerikan devlet aygıtına ve gerekse de gazeteci Kathy Scruggs ile çalıştığı gazete Atlanta-Journal Constitution (AJC) üzerinden de medyaya yüklenilerek, filmde tansiyon daha da yükseltilebilirdi…

Nedendir bilinmez ama Clint Eastwood bu tür konularda yıllardır “çekingen” ve hatta biraz da “tutucu” davranıyor…

Ve bizde son olarak, “Eastwood bir kez daha kötü film yapma hakkını kullanmış” diyerek yorumumuzu burada noktalıyoruz…

Belki, yine klasik bir laf olacak ancak diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu son derece özgün satırlar, filme ilişkin aydınlatıcı tespitler toplamımız olsun…

Sinema sanatına yaraşır; “emek ve bilgi verilerek” yazılmış bir başka kapsamlı yorumda yeniden buluşmak üzere, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 2,5 verdiğimiz bu film için önerimiz de, çok büyük beklentilere girmeden “bir şans da siz verebilirsiniz” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 28 Haziran 2020 günü saat 17.36’da yazılarak paylaşılmıştır...