Yüce Adalet: Beyazperde.com eleştirisi

Güçlü bir yapım olan Donmuş Irmak filmiyle festival filmleri seven entelektüel kesimin ve sanat sineması hayranlarının kadrajına girmişti 2008 yılında Hunt. Gişe sineması etkisindeki yığınlardan çok ayrı bir kitlenin bir hayli ilgisini çeken, ödüllü bir yapımdan sonra kulvar değiştirerek ana akım sinemaya el atan Courtney Hunt, girdiği riskin ticari karşılığını alır mı bilinmez, ancak Amerikan sinemasında “duruşmalı”, avukatlı filmler silsilesinde ayrıcalıklı bir konumdan çok uzak bir yapımla vizyonda izleyici karşısına çıkıyor.

Bu tür yapımlar arasında tüm zamanların en kıymetli “adalet” filmlerinden Norman Jewison imzalı, başrolünde Al Pacino’nun oynadğı efsanevi And Justice For All’a kulvar olarak yakın duruyor Yüce Adalet. Tabii janr olarak bu iki filmin birbirine yakın olması sizleri yanıltmasın; Hunt’ın filmi ne adalet mekanizmasına eleştirel bir bakış açısına sahip olması ne de inandırıcılık düzeyi açısından adı geçen başyapıt ile bir akrabalık içeriyor. And Justice For All’ın fersah fersah gerisine düşen ve adeta karikatürize edilmiş bir dram filmi hüviyetiyle film izleyicinin asgari bir gerilim beklentisini bir hayli düşürüyor.

Filmdeki karakterlere hayat veren Keanu Reeves’ten Gugu Mbatha-Raw’a, Renée Zellweger'dan Gabriel Basso’ya hemen hiçbir oyuncu senaryodan memnun değilmiş gibi bir performans sergiliyorlar ve bu durum duruşma sahnelerinin bir parodi gibi algılanmasına yol açıyor.

Tabii bir oyuncu var ki, bana göre filmin en iyisi, o da tecrübeli aktör James Belushi. Ne yazık ki onu da kısa bir rolde izleyeceğiz. Yine de uçkuruna fazlasıyla düşkün sağcı kapitalist domuz rolünde de olsa Belushi’yi beyazperde’de izlemek bir hayli keyifli.

İtiraf etmem gerekir ki Renée’yi filmde tanıyamadım. Mature bir arıza anne karakterini oynayan bir zamanların bu popüler ismini sadece ekşi-limon surat ifadesinden “acaba o mu” diye bir anlık içimden geçirsem de sahiden onun Zellweger olduğunu basın bülteninden okuyup öğrendiğimde afallamaktan kendimi alamadım. Keanu Reeves de kolay bir hayat geçirmedi ama en azından mihrap yerinde; Hollywood’ta bazı kadın oyuncular kendilerine ne yapıyor, bunu anlamakta güçlük çekiyorum.

Yüce Adalet, belli bir aksiyon ritmini tutturmakta zorlanan ama yine de artık yarı yarıya kültleşmiş bir figür olarak kabul edilmeye başlanmış Keanu Reeves hayranlarının işini-bilir avukat rolünde izlemekten zevk duyma ihtimalinin olduğu, haftanın düşük profilli “suç” filmlerinden.