Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
4,2
475 Puanlama
Whiplash hakkında görüşlerin ?
5
16 Eleştiri
4
27 Eleştiri
3
4 Eleştiri
2
1 Eleştiri
1
1 Eleştiri
0
1 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
oscar adayı bir film,şiddetleb tavsiye ediyorum...
Whiplash filmini izlemeyi bitirdiğimde aklımda filmden kalan sahne hangisiydi diye sordum kendi kendime.Gözlerimi kapattığımda çoğumuzun aklına gelen final sahnesi dışında yazacak birşeyde bulamadım açıkçası.Motivasyon ve başarı filmlerine tutkun olan birisi olarak ne yazık ki bu film bende hiç de öyle "acı yok rocky" diye bir duygu oluşturmadı.Filmde hoşuma gitmeyen bir hava vardı açıkçası.Hedeflerine ulaşmak için insanların kendilerini fiziksel ve ruhsal açıdan zorlayıp geliştirmelerine ve sonuçta iyi sonuçlar almasına bir yere kadar inanır ve saygı duyarım. Sinema tarihi bu tarz filmler ile dolu ancak whiplash filminde bu zorlama olayı gerçekten abartılıydı. kan revan içinde kalmalar, yıkmalar, parçalamalar, gözü dönmüşlük hali, hiç bir şekilde memnun olmayan psikopat bir hoca.Bunların dozu iyi ayarlanmalı, fiziksel ve ruhsal zorlamalar bu boyutta olunca iyi sonuçlar çıkmaz karşımıza geri dönülmez kalıcı fiziksel hasarlar ve ruhsal çöküntüler elinde kalır adanmış ruhların.Tüm hayattan soyutlanıp bir amaç uğruna tüm sevdiklerini terk etmek anlaşıla bilir, ama ortada tıbbi gerçekler var be kardeşim.Şimdi bu film bize ne verdi, ya da ne almamızı istedi?Hastalık boyutunda çok çalışır ve kendinizi paralarsanız işte o zaman başarı gelir diye mi inanmamız gerekir yoksa asıl olan insanların kendilerine zarar vermeden yaptıkları işten zevk ve sorumluluk alarak ilerlemesi gerektiği fikri mi? Açık konuşayım ben oyumu ikinci fikre veriyorum.Film bir motivasyon filmi olarak beni mutlu etmedi, acının dozu biraz daha iyi ayarlanmış olsa idi daha çok beğenebilirdim. Son olarak eğer psikopatın biri size, bedeninize, ruhunuza hakaret edip sizi aşağılıyorsa ve bunu sizin iyi olmanız için yaptığını söylüyorsa onun o kel kafasını dağıtın emin olun çok daha iyi hissedersiniz.
tek kelimeyle muhteşem hem gönlünüzün hem aklınızın hem de kulaklarınızın pasını silecek bir yapım 10/10
Son iki aydır izlediğim filmlerin içinde beni en çok etkileyen filmdi diyebilirim.Öncelikle verdiği mesajı bir bütün olarak değil , yer yer serpiştirerek yansıtmış bizlere.Genç yönetmen geçekten iyi işler başarmış bence müzik geçişleri ve çekim açıları gerçekten iyi idi.Filmin kısa ve sonunun açık bitmesi güzel olmuş bence.İzlenmesi gereken filmlerden olduğunu düşünüyorum
spoiler:
.8./10
.8./10
Bana göre "başyapıt" olmasa da güzel bir film.Gerilimli ve measj veren bir film basarili J.K.Simmons bu performansla Oscar alir muhtesem oynamis.Miles Teller de fizigi ve oyunculuguyla rolun hakkini vermis.Filnde son daha iyi olabilirdi beyenmedim sonu ama yinede izlenebilir.bazi dokunuslarla bir basyapit ola bilirdi.7.4/10
bir film bu kadar güzel olabilir cidden tam bir caz ziyafetiydi ellerinize sağlık
Nasıl anlatsam? Nereden başlasam bilemiyorum. Bir kere caz müzik ziyafeti çekeceğinizi garanti ederim. Hikayenin sürükleyiciliği bir tarafa oyunculuklar ders verir gibi. Öncelikle J.K. Simmons o oscarı almalı arkadaş. Uzun zamandır bu kadar başarılı bir yardımcı erkek oyuncu performansı izlemedim. Kişinin potansiyelini sonuna kullandıracak kişiler hayatında olmalı, ondan ya nefret edersiniz ya da o kişi sizin adınızı tarihe geçirir. Tabi Fletcher gibi bir hocaya tahammül edebilirseniz. Filmi 15 yaşımda seyretseydim hemen bateri alırdım o derece etkisinde kaldım. Bu arada bateride istanbul yazması da ayrı bir hoşuma gitti. İlham verici,kışkırtıcı ve içine alan bir başyapıt desem abartmış olmam sanırım. Şiddetle tavsiye ederim. Belki sizin de içinizdeki yeteneği ortaya çıkarmak için itici bir güce ihtiyacınız vardır.
Her ne kadar J.K. Simmons ın en iyi rolünün O.Z. dizisindeki Vern Schillinger karakteri olduğunu düşünsemde, bu filmde oldukça iyi bir oyunculuk sergilemiş, gayet başarılı bir film. Yalnız evde değilde sinemada izlenmesi gereken bir film.
Filmi bugün izleme fırsatım oldu. Final bölümü hariç,kurgu ve senaryoyu etkileyici buldum.
Film başlarda heyecanı yükseltiyor ve sonuna kadar hiç indirmiyor; hatta oturduğunuz koltuktan sağdan sola döndürmüyor desem yeridir. Film klişelerden uzak bu gidişat şunu gösteriyor bu sahnede şu olacak dedirtirmiyor ve ters köşeye yatırıyor.
Kapitalizm, hırs, kin gibi özellikler ise filmde tavan yapıyor, hatta yer yer bazı sahnelerde 'ben olsam al başına çal derdim....' diyebilirsiniz.
Filmi hem sinemada izleyin hem de DVD'sini alıp arşivinize koyun derim.
Kapitalizm, hırs, kin gibi özellikler ise filmde tavan yapıyor, hatta yer yer bazı sahnelerde 'ben olsam al başına çal derdim....' diyebilirsiniz.
Filmi hem sinemada izleyin hem de DVD'sini alıp arşivinize koyun derim.
Bildiğin gerilim filmi. Konservatuar müzik falan, hani laylaylom müzikal sandın dimi.. yok öyle diğil işte. Baştan sona gözünü alamadığın konsantrasyonu hiç kaybetmiyeceğin müthiş bi film olmuş.
Uzun zamandır bekliyordum Whiplash filmini. Özellikle de film hakkında bütün yorumlar olumlu ve 6 dalda olan Oscar adaylıkları ile izlemek iyice şart oldu. Ben de bu vesile ile filmi izlemeye karar verdim. Ama hakkını vermek için sinemaya gittim büyük bir heyecan ile. (Bu arada filmin seansı Başka Sinema’ya denk geldi ve filmde ara verilmediği için sizin de öyle yapmanızı şiddetle tavsiye ediyorum) Bir ara acaba beklentilerimi karşılamaz mı diye düşünmedim değil açıkçası ama hiç gereği yokmuş. Böyle bir film yok arkadaş! Ne havada, ne karada var böyle bir şey. Film boyunca nefesimi tutarak izledim ve ara verilmemesine rağmen hiç sıkılmadım. Büyük bir heyecan ve tutku ile izlettirdi film. Yani filmdeki duyguyu ve ritmi seyirciye yaşattırmayı başardı. Filmin etkisinden de bir süreliğine kurtulacağımı zannetmiyorum.
Filmde belli bir gerilim tonu var ve finale kadar da ilerliyor bu. Ayrıca dram ve müzik öğeleri de filmde bolca var. Dram oldukça iyi işlenmiş, filmdeki müzikler de oldukça güzel olduğu için film bir yandan da size caz müzik ziyafeti yaşatıyor. Bir taşla iki kuş misali. Ayrıca ara sıra bazı esprilere gülebiliyorsunuz da. Bu arada filmdeki heyecan sonlara doğru öyle bir artıyor ki ben bile ayağım ile ritim tuttum, ellerim terledi. Film o kadar başarılıydı.
Aslında bu yazıyı yazarken bile başka ne yazacağımı bilemiyorum. Her şey kusursuzdu cidden. Belki de sinemanın etkisinden de böyle ama harbiden film çok başarılıydı. Oyunculuklar zaten takdire şayan. Miles Teller, önceki komedi filmleri performanslarından sıyrılıp çok başarılı ve gerçekçi bir oyunculuk sergiliyor. Ayrıca filmde gerçekten de davul çaldığını zannettim ama sahte olduğunu öğrendim. Ama Teller’ın böylesine epik bir sahte davul performansı -ve mükemmel şarkıların karışımının yardımı ile de- kesinlikle takdir edilesi. Aslında Teller, Oscar’da “En İyi Erkek Oyuncu” kategorisinde aday olmalıydı diye düşünüyorum. Bunun dışında hele ki J.K. Simmons çok başarılı bir oyunculuk sergilemiş ki “En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu” Oscar’ı kesinlikle ona ait, hiç şüphem yok. Diğer oyunculuklar ise biraz arka planda kalmış -çünkü film Simmons ve Teller’ın etrafında dönüyor- ama onlar da ortalamanın üstünde olan iyi bir performans sergilediğini söyleyebilirim.
Bu arada film hakkında fazla spoiler veremeyeceğimden filmin konusu ve yaşananlar hakkında fazla da bir şey açıklamıyorum, gidip kendiniz görün bence. Pişman olacağınızı da hiç zannetmiyorum. Peki illaki film hakkında kötü bir şey var mıydı diye sorarsanız şunu söyleyebilirim: Damien Chazelle’nin filmdeki koşu anlarda oynayan kamerası. Ama olacak o kadar. Nasıl olsa Chazelle 30’lu yaşlarında. Üstelik bu filmi onun yazdığını da düşünürsek, gerçekten de büyük bir başarı yakalamış Chazelle.
Whiplash, mutlaka izlemeniz gereken bir yapıt. Benim gerçekten hoşuma gitti ve sizin de hoşunuza gideceğine eminim. Yalnız böyle güzel bir filmi evde izlemenizi fazla tavsiye etmiyorum. Gerçekten de filmi yaşamak için sinemada izlemenizi daha çok tavsiye ediyorum. (Özellikle de Başka Sinema ise) Ben bile sinemadaki perde fazla büyük olmamasına rağmen kendimi öyle bir kaptırmışım ki filme, sinemada olduğumu unutmuşum. Whiplash kesinlikle 2015’in en iyi ve en sağlam filmlerinden birisi. Üstelik filmin finali o kadar çarpıcı ve etkileyiciydi ki, internette olduğu için en az 5 kere izlemişimdir. Kesinlike izlemenizi tavsiye ediyorum! Herkese iyi seyirler.
Not: Oscar ödüllerinde “En İyi Film” ödülü büyük ihtimalle Boyhood’a gidecek (çünkü Boyhood bütün Amerika’ya hitap ediyor) ama benim gönlümden Whiplash geçiyor. Bunu zamanla göreceğiz. Bu arada not demişken filmdeki Andrew’un bateri setinin üstünde İstanbul yazması hoş bir ayrıntı olmuş. Yönetmenin bateriye tepeden çektiği sahnelerde bunu görebilirsiniz.
Filmde belli bir gerilim tonu var ve finale kadar da ilerliyor bu. Ayrıca dram ve müzik öğeleri de filmde bolca var. Dram oldukça iyi işlenmiş, filmdeki müzikler de oldukça güzel olduğu için film bir yandan da size caz müzik ziyafeti yaşatıyor. Bir taşla iki kuş misali. Ayrıca ara sıra bazı esprilere gülebiliyorsunuz da. Bu arada filmdeki heyecan sonlara doğru öyle bir artıyor ki ben bile ayağım ile ritim tuttum, ellerim terledi. Film o kadar başarılıydı.
Aslında bu yazıyı yazarken bile başka ne yazacağımı bilemiyorum. Her şey kusursuzdu cidden. Belki de sinemanın etkisinden de böyle ama harbiden film çok başarılıydı. Oyunculuklar zaten takdire şayan. Miles Teller, önceki komedi filmleri performanslarından sıyrılıp çok başarılı ve gerçekçi bir oyunculuk sergiliyor. Ayrıca filmde gerçekten de davul çaldığını zannettim ama sahte olduğunu öğrendim. Ama Teller’ın böylesine epik bir sahte davul performansı -ve mükemmel şarkıların karışımının yardımı ile de- kesinlikle takdir edilesi. Aslında Teller, Oscar’da “En İyi Erkek Oyuncu” kategorisinde aday olmalıydı diye düşünüyorum. Bunun dışında hele ki J.K. Simmons çok başarılı bir oyunculuk sergilemiş ki “En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu” Oscar’ı kesinlikle ona ait, hiç şüphem yok. Diğer oyunculuklar ise biraz arka planda kalmış -çünkü film Simmons ve Teller’ın etrafında dönüyor- ama onlar da ortalamanın üstünde olan iyi bir performans sergilediğini söyleyebilirim.
Bu arada film hakkında fazla spoiler veremeyeceğimden filmin konusu ve yaşananlar hakkında fazla da bir şey açıklamıyorum, gidip kendiniz görün bence. Pişman olacağınızı da hiç zannetmiyorum. Peki illaki film hakkında kötü bir şey var mıydı diye sorarsanız şunu söyleyebilirim: Damien Chazelle’nin filmdeki koşu anlarda oynayan kamerası. Ama olacak o kadar. Nasıl olsa Chazelle 30’lu yaşlarında. Üstelik bu filmi onun yazdığını da düşünürsek, gerçekten de büyük bir başarı yakalamış Chazelle.
Whiplash, mutlaka izlemeniz gereken bir yapıt. Benim gerçekten hoşuma gitti ve sizin de hoşunuza gideceğine eminim. Yalnız böyle güzel bir filmi evde izlemenizi fazla tavsiye etmiyorum. Gerçekten de filmi yaşamak için sinemada izlemenizi daha çok tavsiye ediyorum. (Özellikle de Başka Sinema ise) Ben bile sinemadaki perde fazla büyük olmamasına rağmen kendimi öyle bir kaptırmışım ki filme, sinemada olduğumu unutmuşum. Whiplash kesinlikle 2015’in en iyi ve en sağlam filmlerinden birisi. Üstelik filmin finali o kadar çarpıcı ve etkileyiciydi ki, internette olduğu için en az 5 kere izlemişimdir. Kesinlike izlemenizi tavsiye ediyorum! Herkese iyi seyirler.
Not: Oscar ödüllerinde “En İyi Film” ödülü büyük ihtimalle Boyhood’a gidecek (çünkü Boyhood bütün Amerika’ya hitap ediyor) ama benim gönlümden Whiplash geçiyor. Bunu zamanla göreceğiz. Bu arada not demişken filmdeki Andrew’un bateri setinin üstünde İstanbul yazması hoş bir ayrıntı olmuş. Yönetmenin bateriye tepeden çektiği sahnelerde bunu görebilirsiniz.
Whiplash
“İngilizce’de şu iki kelimeden daha çok zarar verebilecek bir kelime yoktur: ‘İyi iş.’”
Toplumumuz, ailemiz ve bunların ışığında koşullanan zihnimiz bizi standart kalıplar dahilinde ‘iyi’ veya ‘yeterli’ olmaya mı itiyor? Sıra dışı olmamızın önünde sıradanlığın güvenlik alanı mı var? Eğitim sistemimizin bizi rekabete ittiği bu ortamda ortalama’nın üzerinde olmak bizi yeteri kadar tatmin olacak bir seviyeye mi getiriyor? Zihnimizin kıyaslama oyununa mı geliyoruz? Referans noktası ile çalışan zihnimiz genellikle bize benzeyen ama bizim biraz daha iyi olduğumuz ortamları seviyor...
Film’deki müzik hocası rölündeki Fletcher’ın yöntemi ne kadar sert olursa olsun, amacı müzisyenleri aşırı zorlayarak onlardan bir Louise Armstrong çıkarmaktır. Bu aşırı sert, aşırı küfür eden ilginç öğretmen, bireylerin içindeki öfkeyi çıkartıp onların pratik yapmaları ve daha fazlasını çıkarmaları yolunda teşvik etmeye çalışır... Devamı blog'da...
“İngilizce’de şu iki kelimeden daha çok zarar verebilecek bir kelime yoktur: ‘İyi iş.’”
Toplumumuz, ailemiz ve bunların ışığında koşullanan zihnimiz bizi standart kalıplar dahilinde ‘iyi’ veya ‘yeterli’ olmaya mı itiyor? Sıra dışı olmamızın önünde sıradanlığın güvenlik alanı mı var? Eğitim sistemimizin bizi rekabete ittiği bu ortamda ortalama’nın üzerinde olmak bizi yeteri kadar tatmin olacak bir seviyeye mi getiriyor? Zihnimizin kıyaslama oyununa mı geliyoruz? Referans noktası ile çalışan zihnimiz genellikle bize benzeyen ama bizim biraz daha iyi olduğumuz ortamları seviyor...
Film’deki müzik hocası rölündeki Fletcher’ın yöntemi ne kadar sert olursa olsun, amacı müzisyenleri aşırı zorlayarak onlardan bir Louise Armstrong çıkarmaktır. Bu aşırı sert, aşırı küfür eden ilginç öğretmen, bireylerin içindeki öfkeyi çıkartıp onların pratik yapmaları ve daha fazlasını çıkarmaları yolunda teşvik etmeye çalışır... Devamı blog'da...
Uzun zamandır böylesine heyecanlı, her sahnesinde izleyiciyi sarsan ve silkeleyen bir film izlememiştim. Standart bir aksyon filmindeki şiddet, korku filmindeki gerilim 2 kat daha fazla bu filmde. Ayrıca basit bir konunun yönetmenin ellerinde nasıl bir başyapıta döndüğünü, senaryoyu Milles Teller ve J.K. Simmons'un muhteşem oyunculuklarıyla nasıl doldurduğunu görmüş oluyoruz. Muhakkak izlenmesi gereken bir film.
Senenin en büyük sürprizi belki de. Hakkında yapılan yorumları, kritikleri okumadan izleyin. Rahat bir kafayla, hatta belki konusuna bile bakmayın filmin, yalnızca afişteki görüntü olsun aklınızda. Beklentilerinizi yüksek tutmayın demek istiyorum. Ki ondan sonra "şöyle dendi böyle dendi ama çok bir olayı yokmuş" gibi külliyen katılmadığım yorumlar yapma şansınız da azalmış olur, filmden de daha fazla keyif alırsınız. İki "efsane", uzun yıllar unutulmayacak oyuncu performansı Simmons ve Teller'dan. Senaryo eleştirilmiş ancak ayan beyan eksiklikleri, yanlışlıkları yok. Konusu ve genel dokusu olarak bayağı bir "Black Swan"ı anımsattı bana. Bir insanın sınırlarını aşma süreci. Simmons'ın sonlara doğru yaptığı iki dakikalık o konuşma. Üzerine ciltler dolusu kitaplar yazılmayı hak eden, o iki dakikalık konuşma. Filmin içine girebilir iseniz, Andrew ile birlikte "hissedeceksiniz". Akademi Ödülleri'nden eli boş dönmesini istemediğim filmlerden biri. Mutlaka görmek gerekiyor.
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler