Orman Çocuğu - Beyazperde.com eleştirisi : Çocukluğumuzun orman çocuğu...

Çocukluğumuzda sevdiğimiz bazı filmler bizim için o kadar özeldir ki, sanki ailemizin bireyleriymiş gibi koruruz onları. Disney’in 1967 yapımı müzikal animasyonu Orman Çocuğu, işte benim için böyle bir film. The Blues Brothers ve E.T.’nin yanında izlediğimi hatırladığım ilk filmlerden biri olmakla kalmıyor, çocukluğum ve gençliğim sırasında sık sık tekrar ziyaret ettiğim bir Disney klasiğidir orjinal Orman Çocuğu. İşte belki de bu yüzden Iron Man 1 ve 2’nin yönetmeni Jon Favreau yönetimi altında çekilmiş bu yeni Orman Çocuğu’nun fragmanlarını izlerken şüphe ile yaklaştım bu projeye.

Filmin pazarlaması Disney’in son dönemlerde neşeli ve renkli çocuk kitabı uyarlamalarını karanlık ve epik aksiyon tarzı güncellemesinin bir diğer örneği gibi gösteriyordu. Fakat Favreau ve ekibinin hakkını yememek lazım. Her ne kadar daha aksiyon ve macera bazlı bir yeniden çekim olsa da bu yeni Orman Çocuğu, animasyonun neşesini ve enerjisini de beraberinde getiriyor. Rudyard Kipling’in kitaplarından uyarlanan hikaye, bir bakıma kitaplar ve ilk Disney uyarlaması arasında güzel bir köprü yaratıyor. Disney versiyonunun çocuksu ve hafif tonuna fazla kaçmazken Kipling’in daha karanlık, doğanın acımasızlığını bütün vahşetiyle aktaran kitapları kadar da sert değil.

2016 yapımı Orman Çocuğu, 1967 yapımı versiyonunun basit hikayesini neredeyse adımı adımına tekrarlıyor, hatta genel anlamda bir müzikal olmasa bile animasyonun ikonik bir kaç şarkısını bile günümüzün müzik stiline aktarıyor. Ormanda tek başına kaldıktan sonra kurtlar tarafından yetiştirilen çocuk Mowgli (Neel Sethi), insanların vahşet dolu doğasına güvenmeyen kabadayı kaplan Shere Kahn’dan (Idris Elba) kaçmak için iyi kalpli siyah panter Bagheera’nın (Ben Kingsley) eşliğinde insanların kasabasına doğru yola koyulur. Bu yol sırasında canayakın ayı Baloo (Bill Murray) ile arkadaş olan Mowgli, insanların dünyasına mı, yoksa ormana mı ait olup olmadığına karar vermek zorunda kalır.

Orijinal animasyonun her ne kadar hayranı olsam da, gayet epizodik bir hikaye yapısına sahip olduğunu itiraf etmeliyim (Mowgli fillerle karşılaşır, Mowgli maymunlarla karşılaşır, vs...). Yeni film, hemen hemen tıpatıp aynı sahnelere sahip, fakat bu sefer ateş ve basit makinalar gibi insan icatlarının doğaya olan yarar veya zararını inceleyen tematik bir yaklaşım da var. Film, daha epik aksiyon tarzı bir hikaye şablonuna oturtulmuş, ve finali daha heyecanlı bir dinamizme sahip. Buna rağmen orjinalin melankolik ve tatlı/sert sonunun yokluğu hayal kırıklığı yaratmadı değil. Favreau, Shere Kahn sahnelerinin sertliği ve ciddiyeti arasına Baloo’nun tembellik dolu komedisini karıştırarak iyi bir denge yakalıyor.

Filmin teknik notu yüzde yüz. Gerçek bir çocuğun canlandırdığı Mowgli etrafında canlanan CGI hayvanların doku, kürk, hareket vs... detayları tek kelimeyle mükemmel. Hayvanların kavga ettiği sekanslarda belki de ilk defa bir avuç bilgisayar animasyonu değil de National Geographic belgeseli tarzı gerçek görüntüler izlediğime inanırdım kendimi resmen.

Orman Çocuğu, orijinal animasyonu bilenlere gayet tanıdık gelecek, fakat buna rağmen tatmin edecek bir macera sunuyor. Bu hikaye ile haşır neşir olmayanlar için ise modern macera estetiğine uyan film, Kipling’in dünyasına güzel bir giriş sağlarken, inşallah animasyonu izlemek için de ilham verecektir.