Kısa Dönem 12: en yeniler yorumlar

Short Term 12, çoğu eleştirmenler ve izleyiciler tarafından 2013 yılının en iyi filmlerinden biri olarak görüldü ve beklenildiği ilgiyi görmediğini söyledi. Buna hem katılıyorum hem de katılmıyorum maalesef.

Short Term 12, birkaç yetişkin bakıcının Short Term 12 adlı bir yerde 18 yaşından küçük olan, ailesi olmayan veya ailesi tarafından istenmeyen kişilere bakılmasını anlatıyor kısaca. Bu filmin hikayesi epey orijinal ve taze aslında, böyle değişik bir konunun işlenmesini görmek benim için de farklı bir deneyim oldu.

Ama konsept bir yana, oyunculuklar çok başarılıydı. Brie Larson, Room'da olduğu gibi güçlü bir performans sunmuş. Ayrıca John Gallagher Jr. de iyi bir iş çıkartmış.

Fakat benim bu filmle ilgili bir sorunum var: Filmdeki "bakıcı"ların (Brie Larson'ın karakterinden bahsediyorum) normalde çocuklara örnek olması gerekirken bir süre sonra sorunlu çocuklar gibi davranması biraz tersti. Arabalara beyzbol sopasıyla vurup depresyona girmek vb. Film bir süre sonra vazgeçiyor ve tahmin edilebilir bir melankolik hikayeye dönüyor. Üstelik tam olarak da sonuçlanamıyor.

Seyircilerin filmi beğenmesinin en temel nedeni finali bence. Müzik yükseliyor, sevinç verici bir an yaşanıyor vesaire... Seyirciye aslında oldukça hisli bir film izlediklerini hissettirmeye çalışıyor. Film hisli, evet. Ama filmin kendisi bunu seyirciye hissettirmeye çalışınca, işin büyüsü bozuluyor.

Ama yine de, farklı bir film izlemek isteyenler için Short Term 12 iyi bir alternatif olacaktır. Ben denildiği kadar iyi bulmadım ama izlediğime memnunum.

TOPLAM PUAN: 6.2/10

Short Term 12, gençlerin sığındığı bir merkezde yaşayan ve çalışanların hayatlarına gerçekçi bir bakış açısı veriyor. Çeşitli sorunları olan gençlere yardımcı olmaya çalışan Grace ve Mason bir yandan ilişkilerini olgunlaştırmaya çalışırlar...

Rahatlıkla "Yılın kıyıda köşede kalmış ancak kaliteli filmleri" grubuna üye yapılabilir. Yönetmen Creton'un ilk büyük işi. Gayet de güzel bir başlangıç. Kendini takip ettirecek kadar kredi kazandı bu filmiyle. İlk saniyesinden itibaren gerçekçiliği ve yaşayan karakterleri ile içine alıyor sizi film. Çok popüler oyunculardan oluşmayan kadrosu, filmin yararına olmuş. Hepsi de iyi iş çıkarıyorlar. Özellikle de filme asıl ruhunu kazandıran çocuklar ve gençler. Çok duygusal, sempatik bir hava yaratılmış. İnsanın gözünü yaşartan sahneler mevcut bolca. Kimi zaman sevinç ve mutluluktan, kimi zaman üzüntüden. Tek eleştirebileceğim konu, baş roldeki Grace'in hikayesinde bazı zorlamalara gidilmesi oldu. Sürprizleri bozmamak adına fazla da ileri gitmeyeyim ama (gerçi belli bir kısımdan sonra oldukça tahmin edilebilir hale geliyor bu sürpriz), gözüme biraz "klişe" gelen bazı kararlar verilmiş karakterler ve olay akışı ile ilgili. Yine de dediğim gibi, kendinizi filme kaptırırsanız ve "ilham verici" olarak kabullenirseniz, bu gibi abartıları veya "kör göze parmak" durumları görmezden gelebiliyorsunuz. Yaratıcı ve keyifli bir film. Kolay kolay hafızanızdan çıkmayacak seviyede.