Kuzular Firarda - Beyazperde.com eleştirisi : Kuzu kuzu meee!

Klasik tatta stop-motion animasyonları sevenler için bu hafta vizyona ilaç tadında, şeker gibi bir film girdi: Kuzular Firarda. Aslen, filme de imza atan Aardman Animations firmasının Shaun the sheep adlı çizgi serisinin sinema versiyonu olan yapım, başrolüne aldığı kuzucuklarla tam da tatil öncesi küçük seyircilere hitap eden bir keyiflik sunuyor.

Projenin hem senaristliği hem de yönetmen koltuğu  Mark Burton ve Richard Starzak ikilisine ait. Burton,  Wallace ve Gromit Yaramaz Tavşana Karşı (ki kuzu Shaun karakterini ilk gördüğümüz yapım bu) Madagaskar , Evimde Uzaylı Var ve Sevimli Cüceler Cino ve Jülyet gibi pek çok animasyonun senaristliğinin yanı sıra yapımcı ve yaratıcı kadrolarda görev almış deneyimli bir isim. Starzak’ın ise ilk önemli işi bu film desek, yanılmış olmayız. Öte yandan filmin kalburüstü kalitesi şüphesiz ki Peter Lord ve David Sproxton ortaklığından kaynaklanıyor. Animasyonun mutfağından gelip, bu türde 30 senelik deneyime sahip olan ikili (Tavuklar Firarda, Fare Şehri, Timmy Time, Hediye Operasyonu, Korsanlar!...) sevimli kuzucukların maceralarını 85 dakikalık keyifli bir serüvene dönüştürüyor. Gerek üst düzey tekniği olsun, gerek sıkmayan, tutarlı hikaye kurgusu, gerek güncel hayata dair ama çocuk seyircinin de anlayabileceği düzeyde tutulmuş esprileri ile Kuzular Firarda, yakın dönemde beklentimin üstünde çıkan birkaç filmden biri olmayı başardı. Yapımın gizli kahramanları olan 3D boyut tasarımcıları, animasyon ve görsel efekt sorumluları, karakter animasyonunda görev alanlar, kısaca 'mutfak' sağlam bir alkışı hak ediyor. 

Tek arzuları çiftlik hayatının sıkıcı rutininde bir güncük tatil yapmak olan kuzuların, bu masum istek karşısında başlarına açılan belaları derli toplu bir hikaye ile anlatan senaryo, hedeflediği kitleye aile olmanın mesajını vermeyi de ihmal etmiyor. Gerçi artık elinden akıllı telefonu, tableti düşürmeden başka bir boyutta büyüyen kuşağın çocukları sadakat, aile olma, hataları telafi etme gibi insani ilişkilere dair duyguları ne kadar benimseyebilir bilmiyorum ama keyifli senaryonun mesajı en azından açık.

Bununla birlikte, filmin bariz bir hayvan sevgisini de vurguladığını ifade edelim. 85 dakikalık hikayenin ağırlıklı olarak geçtiği şehir bölümünde karşımıza çıkan belediyenin hayvan toplayıcısı her ne kadar kötü karakteri olabildiğince en sert haliyle resmetmiş olsa da, sokak hayvanlarının esarete değil sevgiye muhtaç olduğunu ifade etmesi açısından amaca uygun bir dil kullanılmış.

Dil kullanımı demişken, filmde hayvan sesleri dışında neredeyse hiç ekstra ses/dublaj yok, sayılı yazılı bölümlerin Türkçe okunması görevini ise Yekta Kopan üstleniyor. Bu da zannımca küçük seyircilerin filmle daha rahat ilişki kurmasını sağlayacaktır. Anlayamayacakları, kaçıracakları hiçbir replik yok, sıfır küfür/argo; bu anlamda ebevyenlerin gönül rahatlığı ile seçebileceği bir seçenek. Ama işin enteresan tarafı çocuğu sinema salonuna gelen anne-babayı da sıkmayacak ölçüde akıcı bir film. Bu noktada stop-motion tekniğinin karakterlerin sevimliliği ve naifliği ile başarılı bir biçimde örtüştüğüne inanıyorum. Filmin esprili sahnelerinde sadece minikler değil, ben dahil yetişkin seyircilerin kahkahasına şahit olduğumu eklemeliyim.

Özetle, hafta sonu çocuğunu sinemaya götürmek isteyenler için güvenilir ve keyifli bir alternatif olarak Kuzular Firarda Türkiye çapında sinemalarda.