Sils Maria: Ve Perde - Beyazperde.com eleştirisi : Zamana ve olgunluğa dair küçük başyapıt...

Bulutlar, hava akımlarının yönlendirmesiyle kıvrımlı sıradağların arasında ilerlediğinde yılan gibi estetik bir şekil alır. İsviçre'nin Graubünden Kantonu'nda yer alan Maloja'daki Sils Maria, yüksek bir noktasından, vadiyi bütünüyle örten bu bulut kıvrımını görme olanağı sağlar. Oyun yazarı - yönetmen Wilhelm Melchior'un "Maloja Yılanı" adlı filminde oynamış uluslararası üne sahip Maria Enders (Juliette Binoche: bu performansa aşık olmamak ne mümkün), şimdi, yazarın sadece karısına yer verdiği münzevi hayatının sonlandığı bu yerde, aklında karmaşanın hüküm sürdüğü bir kavşaktadır.

Yine Juliette Binoche'un da yer aldığı, "Yaz Saati - L'heure d'été" gibi, anılar üzerine sinemanın en zarif filmlerinden birini çekmiş Olivier Assayas'ın "Ve Perde - Clouds of Sils Maria" adlı küçük başyapıtı, hızlı bilişim çağının içinde durup kendinizi görebileceğiniz bir tür sağaltım seansı. Her yerde, oyunlarda, filmlerde ve gerçek hayatta oynamak zorunda olan Maria üzerinden, yeni çağa hüzün dolu bir bakış. Maria ile birlikte sizin de, Sils Maria'nın bulutlarıyla baş başa, o soylu, o sessiz, o vakur kederde, zamansız/mekansız ruh üzgünlüğünde, iki yüzlü kumpanyalardan azade kalmanın huzurunu hissetmeniz aslında.

Maria, yirmi yıl önce, iki kadın arasındaki sıra dışı ve duygu yoğun ilişkiyi anlatan Melchior'un filminde, geniş kitlelerce tanınmasını sağlayan genç kadın rolü olan Sigrid'i oynamıştı. Hikayede intihar eden yaşlı kadın Helena rolündeki aktris ise çekimlerden bir yıl sonra kazada ölmüştü...Şimdi, sanat çevrelerinde süksesi olan, kibarlığının altına ukalalığını saklamış genç tiyatro yönetmeni Klaus Diesterweg (Lars Eidinger), eserin yeni bir tiyatro versiyonu için teklifle gittiğinde, Maria gerçekle yüzleşmek zorunda kalır: Helena rolünü oynayacaktır! Sigrid ise, övülen Hollywood oyuncusu, çok kazanan, çok ünlü, çok şımarık Jo-Ann Ellis'indir (Chloë Grace Moretz).

Assayas, filmin uzunca bir bölümünde Maria ile asistanı Valentine (Kristen Stewart) arasındaki diyaloglara odaklanır. Okuma provaları sırasında Maria'nın çelişkileri, kararsızlıkları, kaygıları ve gözlükle seyredilen popüler süper kahraman rollerinde oynayan Jo-Ann'in kadın karakterlere yüklediği anlamları savunan Valentine ile çatışması, çoktan değişmiş bir dünyaya karşı ne kadar savunmasız olduğuyla ilgilidir. Valentine ile tartışmalarında, Maria'nın hafif alaycı, küçümseyici yaklaşımı, aslında bir tür tedirginliğini ifade etmektedir. Oysa kurallar çoktan belirlenmiştir. Önlerine çıkarılan, sunulan ve ustaca dayatılan her imajı, her rol modeli, her figürü, her sansasyonu, her aşk(!) öyküsünü satın alan, büyük bir açlıkla tüketen, her gün tekrar tekrar tüketen dijital kuşağın izin verdiği alanlarda oynayabilirsiniz.

Helena ile Sigrid arasındaki ilişkideki kırılma ve kopma noktasını vurgulayan sahnede, Maria ile Jo-Ann arasındaki yorum farkını yansıtan diyaloglar, tüm bu yazdıklarımın özetidir.

Paparazzilerin Jo-Ann'i kovaladığı bir dünyada Maria yalnızdır. Fakat tam da böyle midir?

Assayas, insanlardan önce ve belki sonra da konuk oldukları dağları ziyaret edecek Sils Maria bulutlarının bilgeliğinde, ne çağı olursa olsun, dünya nasıl bir dönemden geçerse geçsin, insani olgunluğun zarafetini ve güzelliğini anlarla aksettirmeyi başarıyor. Maloja Yılanı, Johann Pachelbel'in "Canon in D major" adlı eserinin yumuşaklığında kıvrılırken, dünyanın karmaşıklığını ve hırsların, açgözlülüklerin, acımasızlıkların üzerini örterek, ruhumuzu yükseltiyor.