Pete ve Ejderhası - Beyazperde.com eleştirisi : Ejderhanı nasıl görürsün?

İlki 1977 yılında Don Chaffey tarafından çekilen Pete’s Dragon / Pete ve Ejderhası yeni nesil için tekrar uyarlanmış haliyle bu hafta vizyonda. Tabii ilk versiyonla şimdiki arasında epey bir fark olduğunu söylemek mümkün. Şimdinin teknolojisi kulllanılarak yapılan ejderha Elliot, eski versiyonda bir animasyon. Ve eski versiyonun dans, müzik ve şov kısmı daha ön plandayken günümüz versiyonunda aksiyon daha ön plana çıkmış durumda. Bir de ilkinde denize kıyısı olan hikaye bu kez tamamen ormana çekilmiş durumda. Tabii şimdi tırlar, jiplerle şenlenen sahnelerde at arabalarının doğallığını görmek de mümkün… Bir yandan da sinemada ejderha kullanımı o kadar fantastik ve fazla ki, ayakları en yere basan hikayelerden birinin (çocuk filmi olmasına rağmen) Pete ve Ejderhası olduğunu söylemek mümkün.

Neredeyse üzerinden kırk yıl geçen öyküde değişmeyen tek şey Pete ve ejderhası Elliott arasındaki dostluk elbette. Ama nedense ilkinden aldığım tat ve samimiyeti bu filmde pek bulamadım. Sanki Pete ve Elliott arasındakiler yeni versiyonda daha fazla genele yayılmış gibi geldi bana!

Hikayeye gelecek olursak; ailesini orman yolunda bir kazada kaybeden Pete’in ve ejderha ve onan sahip çıkan Elliott’un hikayesi diyebiliriz. Bir Tarzan hikayesi hafiften göz kırpmıyor değil! Herkesin değil de ona inananların ve sevenlerin görebildiği ejderha ile bir çocuğun dostlukları ikisinin de deşifre olmasıyla çıkmaza girer. İkilinin altı yol boyunca güzel güzel ve doğal bir şekilde devam eden arkadaşlıkları insanların iyi ve kötü özeliklerini de ortaya çıkaran bir ibre görevi görüyor. Yaşlı ahşap oymacısı aynı zamanda orman bekçisi Grace’in babası da olan Bay Meachem çocuklara ormanda yaşayan yeşil ejderhadan söz ediyor! Tabii kızı Grace bu hikayeye inanmıyor ama çocuklar Bay Meachem’a inanıyor. Film biraz da insanoğlunun o ara çizgisine yani yetişkin olma haline dair güzel bir eleştiri yapıyor. Çocuklar ve yaşlıların hayal gücünü aynı noktada gösteren hikaye, gerçekle hayal çizgisini pek güzel harmanlamayı başarıyor. Ama dediğim gibi yönetmen David Lowery teknoloji nimetini bu filme fazlaca yedirince hikayenin naif dokusu zedelenmiş gibi. Bunu da günümüz çocukları ve onların algıları için yaptığını düşünürsek elimiz kolumuz bağlanıyor doğrusu.

Filmde yaşlı ahşap oymacısı rolünde Robert Redford ile karşılaşmak gayet iyiydi. Ama sanki daha fazla yer almalı ve Pete’in duygusuna sahip çıkmalıydı diye düşünüyorum. Tabii bazı filmlerin / öykülerin evli evine köylü köyüne sonlandırmasına da karşıyım. Pete bir çocuk elbette ama ormanda ejderhayla da kalabilirdi, illa insanlarla yaşaması gerekmiyor. Ama bu tarz, özellikle çocuğa yönelik filmlerde mesaj hep gerçekçi olmak zorunda kalıyor. Bu da filmin içindeki birçok fantastik öğeyi yerle bir edebiliyor. Yine de ejderhalara inanan ve onları görebilen insanların hep olması dileğiyle Pete ve Ejderhası’nı minik yüreklere öneriyorum.

twitter.com/BanuBozdemir