Her dergi ve gazetenin puanlama sistemi farklı olduğu için, Beyazperde, puanları 0.5 - 5 yıldız üzerinden, kendi barometresine göre vermiştir.
Basın Eleştirisi
Hurriyet
Yazar: Uğur Vardan
Bu öyküyü en son ‘Grinch’i Jim Carrey’nin canlandırdığı, 2000 tarihli Ron Howard imzalı yapımda izlemiştik. Yeni animasyon versiyon yetişkinler açısından çok heyecan verici olmasa da miniklere görsel açıdan renkli bir dünya sunuyor. Filmin orijinalinde Grinch’i Benedict Cumberbatch, Türkçe versiyonda ise Yekta Kopan seslendiriyor.
Eleştirinin tamamı için: Hurriyet
Sabah
Yazar: Olkan Özyurt
Scott Mosier ile Yarrow Cheney'in yönettiği film ilk Grinç gibi hem büyüklere hem küçüklere hitap eden bir yapım değil. Daha ziyade çocuklara yönelik bir animasyon. Ama hikayeden gelen, kızım sana söylüyorum gelinim sen anla durumu da var. Film, ortak ritüellerin insanları nasıl mutlu ettiğini anlatırken bu ritüellere bencilce karşı çıkmanın insanı nasıl yalnızlığa sürüklediğini ele alıyor. Tabii Grinç'in böylesi, mutluluk düşmanı, sevgisiz, bencil olmasının sebebi var. Sevgi yoksunu olarak yaşamış biri o. Mutlu olanı kıskanıyor. Mutluluğa düşmanlığı mutlu olmayı bilememesinden. Doğal olarak animasyon çocuklara yönelik olsa da son sözü yetişkinlere söylüyor: Sevgi verirsen, mutluluğun kapılarını açarsın...
Eleştirinin tamamı için: Sabah
Birgün
Yazar: Tuğçe Madayanti Dizici
Illumination’ın kötü bir animasyon stüdyosu olduğunu düşünmüyorum ama hâlâ yaptıkları işleri beğenmiyorum. Bence Dr. Seuss’un Lorax’ını mahvettikleri gibi Grinch’ini de mahvetmişler. Grinch filminin senaryosu gibi karakterleri de sıkıcıydı. Her şeyden önce Grinch olması gerektiği kadar kötü değildi. Grinch’i sevimli hale getirmek oldukça saçma bir tercih olmuş. Köpeğinin saçını okşayarak saçına şekil veren, bir geyiği ailesine kavuşması için serbest bırakan Grinch olur mu hiç? Bu ekip her seferinde animasyonun çocuklar için olduğunu düşünerek basit işler yapıyor.
Beyazperde.com'da gezintiye devam etmek istiyorsanız çerezleri kabul etmelisiniz. Sitemiz hizmet kalitesini artırmak için çerezleri kullanmaktadır.
Gizlilik sözleşmesini oku.
Hurriyet
Bu öyküyü en son ‘Grinch’i Jim Carrey’nin canlandırdığı, 2000 tarihli Ron Howard imzalı yapımda izlemiştik. Yeni animasyon versiyon yetişkinler açısından çok heyecan verici olmasa da miniklere görsel açıdan renkli bir dünya sunuyor. Filmin orijinalinde Grinch’i Benedict Cumberbatch, Türkçe versiyonda ise Yekta Kopan seslendiriyor.
Sabah
Scott Mosier ile Yarrow Cheney'in yönettiği film ilk Grinç gibi hem büyüklere hem küçüklere hitap eden bir yapım değil. Daha ziyade çocuklara yönelik bir animasyon. Ama hikayeden gelen, kızım sana söylüyorum gelinim sen anla durumu da var. Film, ortak ritüellerin insanları nasıl mutlu ettiğini anlatırken bu ritüellere bencilce karşı çıkmanın insanı nasıl yalnızlığa sürüklediğini ele alıyor. Tabii Grinç'in böylesi, mutluluk düşmanı, sevgisiz, bencil olmasının sebebi var. Sevgi yoksunu olarak yaşamış biri o. Mutlu olanı kıskanıyor. Mutluluğa düşmanlığı mutlu olmayı bilememesinden. Doğal olarak animasyon çocuklara yönelik olsa da son sözü yetişkinlere söylüyor: Sevgi verirsen, mutluluğun kapılarını açarsın...
Birgün
Illumination’ın kötü bir animasyon stüdyosu olduğunu düşünmüyorum ama hâlâ yaptıkları işleri beğenmiyorum. Bence Dr. Seuss’un Lorax’ını mahvettikleri gibi Grinch’ini de mahvetmişler. Grinch filminin senaryosu gibi karakterleri de sıkıcıydı. Her şeyden önce Grinch olması gerektiği kadar kötü değildi. Grinch’i sevimli hale getirmek oldukça saçma bir tercih olmuş. Köpeğinin saçını okşayarak saçına şekil veren, bir geyiği ailesine kavuşması için serbest bırakan Grinch olur mu hiç? Bu ekip her seferinde animasyonun çocuklar için olduğunu düşünerek basit işler yapıyor.