Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
4,1
470 Puanlama
Kayıp Kız hakkında görüşlerin ?
5
6 Eleştiri
4
40 Eleştiri
3
13 Eleştiri
2
5 Eleştiri
1
3 Eleştiri
0
2 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
Öncelikle filmde inanılmaz bir akış vardı. Her sahne ayrı bir heyecan, ayrı bir aksiyon taşıyordu. Diyaloglar çok fazla olunca ve sahneler hızlı geçince biraz kafa karışıklığına sevk etse de genel olarak film gayet açık ve net, bittiğinde kafanızda soru işareti kalmıyor. Filmin aslen sonunu ortada görüyoruz,ordan sonra devam etmesi de bildiğimiz klasik, klişe filmlerden ayrılmasına neden oluyor. Çünkü diyorsun ki tamam filmi çözdüm olay buymuş ama film daha devam ediyor. Rosamund Pike'ın oyunculuğu ve özellikle konuşması, sesi harika filmi tek başına almış götürmüş . Ben Affleck de genelde oynadığı rollerden sıyrılmış bir olgunlaşmış sanki en azından birazda olsa ruh var genelde çok sırıtırdı ama bu filmde biraz daha iyi . Genel olarak filme bakarsak, dolu dolu heyecanın hız kesmediği hep bir sonraki sahneyi merak ettiğimiz bir filmdir. İyi seyirler...
bu film tam olarak evlilik psikopatolojisinin bilinç altını cesurca ayyuka çıkarmış. cinsiyetçi yaklaştığı iddialarının tam tersine çok gerçekçi kadın cesareti, intikam alma isteği, zekası ve hırsı ile kapitalist sistemi aile olgusu politizasyonu üzerinden kurgulamış bir baş yapıt. kaçırmayın derim. beyaz perdeye sevgiler :)
Sezonun en beklenen filmlerinden biriydi. Önemli dallarda Akademi Ödülleri için ismi geçiyor. Fincher'ın muhteşem sinematografisinin şimdiden en nadide parçalarından biri haline geldi. Uzun süredir sağlam bir film gelsin de sinema salonunda izlesek diye bekleyen sinemaseverleri tatmin edecek "Gone Girl", artık perdede.
Kendisi de Missouri doğumlu olan yazar Gillian Flynn'in aynı adlı 2012 tarihli romanından uyarlandı film. Kitap haftalarca bestseller kaldı. Yaşadığımız zaman ile ilgili yerinde tespitleri, unutulmayacak ve çok güçlü karakterleri var. Bunlardan birini, Amy'yi, kariyerinde bu rol ile birlikte büyük bir sıçrama yapan Rosamund Pike, diğerini ise her zaman aktörlüğü tartışma konusu olmuş, son yıllarda daha çok kaliteli yönetmenliği ile gündeme gelen, popüler isim Ben Affleck canlandırıyor. Yan karakterlerde de üst düzey oyuncuların üst düzey performansları var ve belki onlar da detaylı olarak ele alınmayı hak ediyor. Ancak bu film tartışmasız olarak Nick ve Amy ile alakalı.
Kitapta muhakkak daha detaylı, ince ince yaratılıyor bu karakterler. Fakat Fincher ve ekibi de oldukça başarılı. Nick aslen bir "Missouri delikanlısı", annesinin rahatsızlığı nedeniyle New York'tan yeni evlendiği eşi ile birlikte "mahallesine" dönüyor. Çok sempatik bir karakter değil aslında. Ancak tamamen antipatik olduğunu da söylemek zor. Film boyunca yaşananlar, Nick ile ilgili düşüncelerinizi bir o yana bir bu yana savuruyor. Yakınlık duyuyor, ardından nefret ediyorsunuz, daha sonra acıyorsunuz vs. Zaten bu durumu filmin sonlarına doğru kendi ağzından da aynen bu şekilde duyabiliyoruz. Amy ise, Pike'ın efsanevi oyunculuğunun da etkisi ile kuşkusuz, tek başına birkaç filme konu olabilecek bir insan. "Amazing Amy" isimli çocuk kitapları serisinin baş kahramanı. Standartları çok yüksek biri. Muhteşem bir eğitim kariyeri var, akıllı, kültürlü, zevk sahibi. Tam bir "elit". Bir şekilde bu iki insan birbirine aşık oluyor, çok güzel bir birlikteliğe başlıyor. Ancak devamında bazı sorunlar baş gösteriyor. Global ekonomik kriz giriyor araya önce. Evlilik-para-ilişki konuları gündeme geliyor. Sonrasında bebek isteme-istememe, Nick'in farklı arayışları tercih etmesi gibi, aslında günümüzde pek çok evlilikte yaşanan sorunlardan bazılarını onlar da yaşamaya başlıyor. Zaten asıl orjinallik bu noktadan sonra ortaya çıkıyor. Amy'nin bu durumlara "tepkisi", filmin merkezini bambaşka bir noktaya çekiyor. Filmin başında tanıdığımızı sandığımız kadın, belki de sinema tarihinin en keskin geçişlerinden birini yaşıyor ve sonrasında bambaşka bir kadına dönüşüyor.
Çok belirgin hatlarla birkaç bölüme ayırabiliriz filmi. Öncelikle bir gizemi çözmeye çalışıyorsunuz. Bu kadına ne oldu? Kim, ne yaptı? Bu soruların cevabını almanızla birlikte film yaklaşık iki dakika içinde bambaşka bir kimliğe bürünüyor. Sırlar açığa çıkmaya başlıyor. Bu bölümün ardından yine bambaşka frekansta, bir diğer aşamaya geçiliyor. İzlerken çok iyi anlayacaksınız. Bu aşamaların toplamı, aslında uzun sayabileceğimiz bir film oluşturuyor. Finale doğru özellikle dikkatinizi dağıtmamak ve odaklanabilmek adına biraz ekstra çaba sarf etmeniz gerekli.
Missouri-New York çatışması. Müzik kullanımı, ve Fincher'ın bilindik usta yönetmenliği. Kültürel referansların bolluğu. Merkezde etraflıca ele alınmış bir "evlilik müessesesi" çıkmazı. Kadın-erkek ilişkileri. Daha pek çok konuya değiniyor film. Herkesi, özellikle de evli olanları sanırım, oturup düşünmeye sevk ediyor adeta. Uzun muhabbetlerin konusu oluyor. Başarılı insanların elinden çıkmış bu başarılı filmi fazla geç kalmadan görmek gerekli.
Kendisi de Missouri doğumlu olan yazar Gillian Flynn'in aynı adlı 2012 tarihli romanından uyarlandı film. Kitap haftalarca bestseller kaldı. Yaşadığımız zaman ile ilgili yerinde tespitleri, unutulmayacak ve çok güçlü karakterleri var. Bunlardan birini, Amy'yi, kariyerinde bu rol ile birlikte büyük bir sıçrama yapan Rosamund Pike, diğerini ise her zaman aktörlüğü tartışma konusu olmuş, son yıllarda daha çok kaliteli yönetmenliği ile gündeme gelen, popüler isim Ben Affleck canlandırıyor. Yan karakterlerde de üst düzey oyuncuların üst düzey performansları var ve belki onlar da detaylı olarak ele alınmayı hak ediyor. Ancak bu film tartışmasız olarak Nick ve Amy ile alakalı.
Kitapta muhakkak daha detaylı, ince ince yaratılıyor bu karakterler. Fakat Fincher ve ekibi de oldukça başarılı. Nick aslen bir "Missouri delikanlısı", annesinin rahatsızlığı nedeniyle New York'tan yeni evlendiği eşi ile birlikte "mahallesine" dönüyor. Çok sempatik bir karakter değil aslında. Ancak tamamen antipatik olduğunu da söylemek zor. Film boyunca yaşananlar, Nick ile ilgili düşüncelerinizi bir o yana bir bu yana savuruyor. Yakınlık duyuyor, ardından nefret ediyorsunuz, daha sonra acıyorsunuz vs. Zaten bu durumu filmin sonlarına doğru kendi ağzından da aynen bu şekilde duyabiliyoruz. Amy ise, Pike'ın efsanevi oyunculuğunun da etkisi ile kuşkusuz, tek başına birkaç filme konu olabilecek bir insan. "Amazing Amy" isimli çocuk kitapları serisinin baş kahramanı. Standartları çok yüksek biri. Muhteşem bir eğitim kariyeri var, akıllı, kültürlü, zevk sahibi. Tam bir "elit". Bir şekilde bu iki insan birbirine aşık oluyor, çok güzel bir birlikteliğe başlıyor. Ancak devamında bazı sorunlar baş gösteriyor. Global ekonomik kriz giriyor araya önce. Evlilik-para-ilişki konuları gündeme geliyor. Sonrasında bebek isteme-istememe, Nick'in farklı arayışları tercih etmesi gibi, aslında günümüzde pek çok evlilikte yaşanan sorunlardan bazılarını onlar da yaşamaya başlıyor. Zaten asıl orjinallik bu noktadan sonra ortaya çıkıyor. Amy'nin bu durumlara "tepkisi", filmin merkezini bambaşka bir noktaya çekiyor. Filmin başında tanıdığımızı sandığımız kadın, belki de sinema tarihinin en keskin geçişlerinden birini yaşıyor ve sonrasında bambaşka bir kadına dönüşüyor.
Çok belirgin hatlarla birkaç bölüme ayırabiliriz filmi. Öncelikle bir gizemi çözmeye çalışıyorsunuz. Bu kadına ne oldu? Kim, ne yaptı? Bu soruların cevabını almanızla birlikte film yaklaşık iki dakika içinde bambaşka bir kimliğe bürünüyor. Sırlar açığa çıkmaya başlıyor. Bu bölümün ardından yine bambaşka frekansta, bir diğer aşamaya geçiliyor. İzlerken çok iyi anlayacaksınız. Bu aşamaların toplamı, aslında uzun sayabileceğimiz bir film oluşturuyor. Finale doğru özellikle dikkatinizi dağıtmamak ve odaklanabilmek adına biraz ekstra çaba sarf etmeniz gerekli.
Missouri-New York çatışması. Müzik kullanımı, ve Fincher'ın bilindik usta yönetmenliği. Kültürel referansların bolluğu. Merkezde etraflıca ele alınmış bir "evlilik müessesesi" çıkmazı. Kadın-erkek ilişkileri. Daha pek çok konuya değiniyor film. Herkesi, özellikle de evli olanları sanırım, oturup düşünmeye sevk ediyor adeta. Uzun muhabbetlerin konusu oluyor. Başarılı insanların elinden çıkmış bu başarılı filmi fazla geç kalmadan görmek gerekli.
Evlilik temalı bir çok film izledim. Hemen hemen hepsinde bir evlilik nasıl başlarsa öyle gider fikri hakimdi. Evliliğin çok basit temeller üzerine kurulu olduğunu anlatan basit filmlerdi. Gone Girl tam da bu sırada diğer filmlerden ayrılıyor. Sorunların temeline iniyor ve kusursuz bir aşkın, nefretler sarmalına nasıl dönüşebileceğini anlatıyor. Film hakkında özellikle iki unsura değinmek istiyorum. Oyuncular; filmde rol alan oyuncular üst düzey bir performans sergilemiş, zaten gayet kariyerli ve başarılı isimler olduğunu göz önünde bulundurduğumuzda bu bizi pek şaşırtmıyor. Diğer unsur ise Kurgu/Senaryo; İşte bakın bu iki unsur bizleri oldukça çok şaşırtıyor. Dopdolu bir senaryo ve oldukça başarılı bir kurgu. Son olarak filmin erkeklere bir mesajı var :) ''Her kadın tehlikeldir, dikkat edin''
Tam bir hayal kırıklığı. Boşuna şişirilmiş, aldığı puanları kesinlikle haketmeyen bir film. David Fincher ın adına kanıp çok büyük beklentilerle seyrederseniz film bittiğinde hayal kırıklığına uğrarsınız. Basit kurgusu ve olmayan finali ile yılın en büyük fiyaskosu diyebiliriz.
Film hakkında o kadar övgü duydum ki. İzlemeden edemedim. Ama açıkçası beklentilerimide yüksek tuttuğumdan dolayı olsa gerek filmi çok beğenmedim.
Öncelikle bir gerilim filmi izlemek üzere hazırlanmışken, hem bolca güldüğüm hem de alt metinleri sebebiyle üzerinde düşündüğüm bir film izledim. Temelinde kara mizah olan Gone Girl, tahmin edilemeyen entrikaları, zaman zaman düşen temposuna rağmen sonuna dek merakımızı ve ilgimizi canlı tutmayı başaran bir anlatıma sahip.
çok daha iyi çekilebilirmiş.merak uyandırıcı,sürükleyici,oyunculuk iyi ama ailece izlenmez
uzun süresine rağmen sıkılmayacağınız ve özgün senaryosuyla asla unutamayacağınız bir film 8/10
Tek takıldığım şey filmin ismi ve afiş. Film Gone Woman olmalı ve afişte öyle periler tarafından kaçırılmış bir kız varmış hissi uyandırmamalı.
Onun haricinde muhteşem bir film. Ben Affleck'in oyunculuğu ve diğer oyuncular tartışılmasız güzeldi. Filmdeki akış süperdi. Akıllıca bir kurgu ve sizi farklı noktaya getiren bir sonuç. spoiler: Aslında kocasının katil olmadığını ve ters köşe olduğunu biliyordum. Ancak sonunda kocasına yaşattığı psikolojik baskıyı hiç tahmin edemezdim.
Onun haricinde muhteşem bir film. Ben Affleck'in oyunculuğu ve diğer oyuncular tartışılmasız güzeldi. Filmdeki akış süperdi. Akıllıca bir kurgu ve sizi farklı noktaya getiren bir sonuç. spoiler: Aslında kocasının katil olmadığını ve ters köşe olduğunu biliyordum. Ancak sonunda kocasına yaşattığı psikolojik baskıyı hiç tahmin edemezdim.
Yılın en iyi filmlerinden biri.
Belli bir yere kadar gerilim dozu yüksek filmde bir yerden sonra bazı mantıksal boşluklar olduğunu düşünsem de rosamund pike'ın temel içgüdü'deki sharon stone'dan sonra gördüğüm en psikopat sarışın performansı her şeyi unutturuyor.
Belli bir yere kadar gerilim dozu yüksek filmde bir yerden sonra bazı mantıksal boşluklar olduğunu düşünsem de rosamund pike'ın temel içgüdü'deki sharon stone'dan sonra gördüğüm en psikopat sarışın performansı her şeyi unutturuyor.
filmi ben beğendim açıkçası...film bir gidiyor bir geliyor...önce nickden nefret ederken bir anda amyde nefret ediyorsunuz...sinsi bir kızın sinsi planları....ben sıkılmadan ve sonunu bekleyerek izledim.. tabi umduğum gibi bitmedi oda ayrı.. keyifle izlenebilir.
bu kadar sakinlik içinde bu kadar sizi sürekleyen bir film uzun zamandır karşıma çıkmadı desem yeridir , Ben Afflek e karşı olan antipatim biraz olsun kırıldı sanırım , ancak oyunculuklarını asla tartışamam.herkes hakkını vermiş.hikaye kurgusu senaryo tam david fincher tarzında olduğu için mutluyum izlenesi güzel bir film
Kitaptan uyarlanan filmde Fincher'ın keskin zekası, yönetmenlik kalibresi ve polisiye, gizem ve gerilim gibi türlerdeki hakim gücü ortaya karışık bir şekilde birleşince güçlü bir uyarlama ve seyir zevki yüksek bir kurgu çıkıyor. Filmin odak noktasında yönetmenin parmak bastığı akıl oyunlarıyla süslediği, evliliğe ve ilişkilere dain ince dokunuşlar, toplumsal psikolojinin zirve yaptığı sahneler, etkileyici bir evlilik ve medya eleştirisi var. Film her Fincher filminde olduğu gibi atmosferinden baya güç alıyor. Öyle ki bir çok sahnede filmin içine dalıp gidilebiliyor. Yine sanat yönetiminde döktürülmüş ama akademide ödül almaya yetecek mi o tartışılır. Yine de ışık tasarımının hakkı verilmiş, harika dokunuşlar var pek çok sahnede. Oyunculuklarda Ben Affleck iyiydi ama Rosamund Pike‘ın oyunculuğunun bahsini etmezsek büyük haksızlık olur. İzlenmesi gereken bir karakter tiplemesi mevcut kesinlikle. Filmin soğuk ve tedirgin atmosferinin oluşmasında Rosamund Pike’ın gösterdiği etkileyici karakter oyunculuğu onu Akademi ödüllerine kavuşturabilir. Yönetmenlik anlamında ek olarak söylemek isterim ki Fincher oldukça cesur yaklaşımlarda bulunmuş bu sefer. Film, gerilim müzikleri (müzikleri pek beğenemedim zayıf kalmış) ve karamsar ışıklarla dedektif hikayesine, polisiye etkisine ve psikolojik dramdan toplumsal psikolojiye evrilerek seyirciyle bütünleşiyor. Fakat filmin ilk yarısı ikinci yarısına oranla daha sönük kalıyor. Filmin kurgusunda Amy'nin (Rosamund Pike'ın canlandırdığı karakter) günlüklerinden, cümlelerinden yararlanılıyor, hikaye anlatımına daha akıcı bir hava katıyor. Senaryonun artılarından biri mükemmel bir monolog olan "cool girl" monoloğunda saklıydı. Fincher'in kesinlikle en iyi yönetmenlik performansı değil bana göre bu film. Çok daha iyilerini gördük. Yönetmenlik anlamında Seven ve Fight Clup da özellikle biçimci bir yönetmen olara kabul görüldü. Zodiac ise Fincher'ın yönetmenlik bakışının, üslubunun değiştiği ilk filmdir. Biçimcilikten, hikaye anlatıcılığına geçiş yapmıştır. Ama tabi bu komple bir vazgeçiş de değil altını çizelim. Çünkü her filminde bu biçimci üslubu hissettirir yönetmen. Fincher'ın sinema için bilhassa ana akım sinema için favori yönetmenlerden biri olduğunu ve ciddi hayran kitlesine sahip olduğuna dahası filmografisinin tamamının da iyi filmlerden oluştuğunu savunan çok insan var. Buna rağmen şahsen ben de Fincher'ı çok sevsem de sıralamaya bu filmini aldığım da en iyi 3 listesine koyamayacağımı düşünüyorum. Bunun sebebi de aslında çok açık. Kuşkusuz Fincher seferinde bambaşka senaristlerle çalışıyor. Üstelik bu filminde daha önce senaryosu olmayan, sadece kitabın yazarı ünvanını elinde bulunduran birine teslim edilmiş, kötü mü olmuş kuşkusuz hayır ama daha iyi dokunabilecek senaristler de yok değildi. Dolayısıyla Aaron Sorkin, Andrew Kevin Walker, James Vanderbilt ve Uhls gibi senaristler Fincher’ın filmlerini bambaşka diyarlara güçlü bir şekilde savururken, Eric Roth, David Koepp, David Giler ve Steven Zaillan gibi senaristlerde daha geleneksel senaryolarla hollywoodvari işlerle Fincher'ın yerinde sabit durmasına neden oldular. Zodiac ile unutulmaz bir polisiye ve bilmece başyapıtına imza atmasına rağmen Fight Club ve Seven kadar hak ettiği değeri görememişti. Umarım bu filmi de en az Social Network kadar ilgi görür yönetmenin. İzleyin ve izlettirin diyorum. 8/10
Kayıp Kız (Gone Girl)
Evliliklerinin 5. yılında aniden ortadan kaybolan Amy için polis harekete geçer. Bir cinayet ya da kayıpta her zaman için kişi evliyse eşine, bekar ise sevgilisine bakılır yolundan giden polis ilk şüpheli olarak Amy'nin kocası Nick'ten şüphelenir. Nick ve kız kardeşi hem polisin hem de basının baş şüphelisi haline gelirler. Tüm bunların üstüne Amy'nin kocasından korktuğunu ve onu öldürmesinden endişe ettiğini yazdığı günlüğün polisin eline geçmesi ile işler iyice çağrından çıkar.
Öncelikle şunu söylemek isterim ki filmde bir boşluk bir eksiklik yok. Aradım, taradım; ama eksik bir nokta bulamadım. Belki filmin bir noktasında Nick'den daha fazla şüphe etmemiz sağlanabilirdi. Oldukça kusursuz bir senaryoya sahip bir film olmasına rağmen benim gibi bulduğu her cinayet, kayıp, otopsi, hapishaneden kaçış, Tam Paçayı Kurtarıyordum ki tarzı belgesellerini seyreden biri için hiç bir şaşırtıcı yanı yoktu. Olayın tam da tahmin ettiğim şekilde ilerlemiş ve sonuçlanmış olması filmin asla bir eksisi değil. Aslında bir yandan da yönetmen bilerek bazı şeyleri baştan ortalığa döktü diye de düşünmüyor değilim. Mutfakta bulunan deliller baştan çok net bir fikir veriyor. Bence yönetmen konuyu daha çok medya ve adalet sistemi üzerine çekmek istemiş gibi duruyor.
Algı her şeydir üzerinden giden film. Güzel, başarılı, hamile, kocası tarafından aldatılan bir kadına karşı toplumun kocayı linç etme kolaylığının yanında, kafaya fırlatılan ayıcık şekerlemeleri ile medyanın ve toplumun nasıl yönlendirilebileceğinin de en mükemmel örneği.
Bu filmi spoiler olmadan anlatman neredeyse imkansız. Yazıyor sonra siliyorum. "Bunu yazarsan olmaz sil onu" diye diye geriye bir şey kalmadı. Bende olayı oyunculuklara çevirmeye karar verdim. Oyunculuk yıllarının başlarında bu adamı niye oynatıyorlar dediğim Ben Affleck'in Operasyon: Argo'daki başarısından sonraki dönüşümü göz kamaştırıcı. Rosamund Pike, Suretler, Cinayet Gecesi ve son anda hatırladığım Aşk ve Gurur filmlerinden tanıdığım güzel kadın rollerindeki oyuncu bir başka güzel kadın rolüyle daha karşıma çıkınca pek şaşırmadım; ama oyunculuğu tek kelimeyle olağanüstüydü. Oscarlık mı? Kesinlikle. Dedektif rolünde gördüğümüz Kim Dickens, bir elindeki plastik eldivenini ve diğer elindeki kahvesi ile mükemmel bir seçim olmuş.
Filmi seyrettikten sonra bu filmin yönetmeninin David Fincher olduğunu öğrendiğimde verdiğim tek tepki "vav" oldu. Seven (tabi ki favori filmim), Game, Dövüş Kulübü, Panik Odası, Zodiac, Sosyal Ağ ve pek o kadar da beğenmediğim Benjamin Button'ın Tuhaf Hikayesi ile Ejderha Dövmeli Kız'dan sonra hem yönetmenliğini hem de senaristliğini yaptığı Seven gibi ya da psikolojik film denince akla gelen ilk filmlerden olan Dövüş Kulübü gibi bir filme ihtiyacı olan Fincher, tam kendine göre bir konu bulmuş dedim.
Dövüş Kulübü filmine 25. kare öğelerini yerleştirdiği söylenen yönetmen acaba bu filme de böyle kareler ekledi mi demekten kendimi alıkoyamadım. Filmin sonunda daha önce düşünmediğim bir şey düşünmüş ya da istemiş miydim. :) Bir sahneyi doksan kez çekebilen bir yönetmenden her şeyi beklerim.
Etrafındaki çiftler gibi olmak istemeyen bir çiftin yoldan çıkışı, aile bağları, medyanın ikiyüzlülüğü, kardeşlik bağı mükemmel konu, mükemmel oyunculuk.
Gelelim bu film için işin en zor kısmına. Puan verme noktasından ortada kala kaldım. Bir yandan bu senaryo çok iyi derken diğer yandan "e ben hiç şaşırmadım noktasındayım". IMDB kaç puan vermiş bir bakalım. Çok vermiş 8,4. Ben o kadar cömert olamayacağım. 7,8.
Evliliklerinin 5. yılında aniden ortadan kaybolan Amy için polis harekete geçer. Bir cinayet ya da kayıpta her zaman için kişi evliyse eşine, bekar ise sevgilisine bakılır yolundan giden polis ilk şüpheli olarak Amy'nin kocası Nick'ten şüphelenir. Nick ve kız kardeşi hem polisin hem de basının baş şüphelisi haline gelirler. Tüm bunların üstüne Amy'nin kocasından korktuğunu ve onu öldürmesinden endişe ettiğini yazdığı günlüğün polisin eline geçmesi ile işler iyice çağrından çıkar.
Öncelikle şunu söylemek isterim ki filmde bir boşluk bir eksiklik yok. Aradım, taradım; ama eksik bir nokta bulamadım. Belki filmin bir noktasında Nick'den daha fazla şüphe etmemiz sağlanabilirdi. Oldukça kusursuz bir senaryoya sahip bir film olmasına rağmen benim gibi bulduğu her cinayet, kayıp, otopsi, hapishaneden kaçış, Tam Paçayı Kurtarıyordum ki tarzı belgesellerini seyreden biri için hiç bir şaşırtıcı yanı yoktu. Olayın tam da tahmin ettiğim şekilde ilerlemiş ve sonuçlanmış olması filmin asla bir eksisi değil. Aslında bir yandan da yönetmen bilerek bazı şeyleri baştan ortalığa döktü diye de düşünmüyor değilim. Mutfakta bulunan deliller baştan çok net bir fikir veriyor. Bence yönetmen konuyu daha çok medya ve adalet sistemi üzerine çekmek istemiş gibi duruyor.
Algı her şeydir üzerinden giden film. Güzel, başarılı, hamile, kocası tarafından aldatılan bir kadına karşı toplumun kocayı linç etme kolaylığının yanında, kafaya fırlatılan ayıcık şekerlemeleri ile medyanın ve toplumun nasıl yönlendirilebileceğinin de en mükemmel örneği.
Bu filmi spoiler olmadan anlatman neredeyse imkansız. Yazıyor sonra siliyorum. "Bunu yazarsan olmaz sil onu" diye diye geriye bir şey kalmadı. Bende olayı oyunculuklara çevirmeye karar verdim. Oyunculuk yıllarının başlarında bu adamı niye oynatıyorlar dediğim Ben Affleck'in Operasyon: Argo'daki başarısından sonraki dönüşümü göz kamaştırıcı. Rosamund Pike, Suretler, Cinayet Gecesi ve son anda hatırladığım Aşk ve Gurur filmlerinden tanıdığım güzel kadın rollerindeki oyuncu bir başka güzel kadın rolüyle daha karşıma çıkınca pek şaşırmadım; ama oyunculuğu tek kelimeyle olağanüstüydü. Oscarlık mı? Kesinlikle. Dedektif rolünde gördüğümüz Kim Dickens, bir elindeki plastik eldivenini ve diğer elindeki kahvesi ile mükemmel bir seçim olmuş.
Filmi seyrettikten sonra bu filmin yönetmeninin David Fincher olduğunu öğrendiğimde verdiğim tek tepki "vav" oldu. Seven (tabi ki favori filmim), Game, Dövüş Kulübü, Panik Odası, Zodiac, Sosyal Ağ ve pek o kadar da beğenmediğim Benjamin Button'ın Tuhaf Hikayesi ile Ejderha Dövmeli Kız'dan sonra hem yönetmenliğini hem de senaristliğini yaptığı Seven gibi ya da psikolojik film denince akla gelen ilk filmlerden olan Dövüş Kulübü gibi bir filme ihtiyacı olan Fincher, tam kendine göre bir konu bulmuş dedim.
Dövüş Kulübü filmine 25. kare öğelerini yerleştirdiği söylenen yönetmen acaba bu filme de böyle kareler ekledi mi demekten kendimi alıkoyamadım. Filmin sonunda daha önce düşünmediğim bir şey düşünmüş ya da istemiş miydim. :) Bir sahneyi doksan kez çekebilen bir yönetmenden her şeyi beklerim.
Etrafındaki çiftler gibi olmak istemeyen bir çiftin yoldan çıkışı, aile bağları, medyanın ikiyüzlülüğü, kardeşlik bağı mükemmel konu, mükemmel oyunculuk.
Gelelim bu film için işin en zor kısmına. Puan verme noktasından ortada kala kaldım. Bir yandan bu senaryo çok iyi derken diğer yandan "e ben hiç şaşırmadım noktasındayım". IMDB kaç puan vermiş bir bakalım. Çok vermiş 8,4. Ben o kadar cömert olamayacağım. 7,8.
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler