La Migliore Offerta eleştirileri

Senaryosunu da kaleme alan, "Nuovo Cinema Paradiso" (1988) ile 2 BAFTA Ödülüne de uzanmış olan İtalyan sinemacı Giuseppe Tornatore'nin yönetmen koltuğunda oturmakta olduğu “La Migliore Offerta / The Best Offer”; yer yer romantizm ve erotizm ile de süslenen, psikolojik bir gerilim olarak geliyor karşımıza...

Gelin isterseniz, 18 milyon dolarlık bir bütçeyle; İtalya (Trieste, Friuli Venezia Giulia, Güney Tyrol), Avusturya (Viyana) ve Çekya'da (Prag) çekilerek, brüt 20.5 milyon dolarlık bir hasılat rakamıyla da gişeye çakılmış olan bu filme biraz daha yakından bakalım...

***

"Obsesif kompulsif kişilik bozukluğuna (OKKB)" sahip olan ve o nedenle de eldivensiz dolaşamayan Virgil Oldman (Geoffrey Rush); seçkin bir müzayede evinin, zengin ve saygın ancak bir o kadar da snob ve kimselere aldırmayan yapıdaki genel müdürü olup sanat çevrelerinde yakından tanınmaktadır...


***

Neyse...

Kendisine, müdavimi olduğu restoranda, doğum günü hatırlanarak; özel olarak hazırlanılmış bir pasta da ikram edilen ve elindeki eldivenleri de, ellerinde isilik bulunduğu için taktığı tahmin edilen Oldman...

Müzayede evindeki odasına döndüğünde, çalmakta olan masa telefonunu açar...

***

Karşısındaki, şiddetli agorafobiden muzdarip olduğu ve o yüzden de odasından hiç çıkmadığı için şahsen görülmeyi her zaman reddeden Claire Ibbetson'dur (Sylvia Hoeks)...

Ve...

Konuştuğu kişiyi, Oldman'ın asistanı sanan Claire'in Oldman'a iletilmesini istediği talebiyse; merhum babasının vasiyeti üzerine evlerine teşrif etmek suretiyle, ailesinin kendisine bıraktığı sanat eserleriyle antika eşyalara değer biçmesidir...

***

Bu arada Oldman'ın...

Açık artırmayla satışını yaptığı eserlerden, bizzat kendisinin maliki olmak istediği ve özellikle de kadın portrelerinin resmedildiği "nadide" değerdeki tabloları; gerekli kurguyu da ayarlayarak, ressam dostu Billy Whistler'a (Donald Sutherland) satın aldırttığını görüyoruz...

***

Derken...

Bir gün önce gittiği malikanesinin kapısında, hem de bardaktan boşanırcasına yağan yağmurun altında kapıda kırk dakika bekletilen Oldman; kendisini arayarak yaşanan bu aksaklığın sebebini izah etmeye çalışan Claire'in yüzüne, öfke içinde bağırarak telefonu kapatıverir...

Halbuki...

Bahane bu ya...

Aynı saatlerde, beklenmedik bir trafik kazasına karışan Claire; ambulansla hastaneye kaldırılmıştır...

Bu durumu...

Yardımcısı Lambert (Dermot Crowley), kendisine açıklayınca; Oldman yeniden Claire ile telefon görüşmesi yapmayı kabul eder...

***

Ertesi gün...

Oldman yeniden Claire'in ziyaretine gittiğinde, kendisini; malikanenin bekçisi Fred (Philip Jackson) karşılayarak içeriye alır ve tüm odaları tek başına gezdirir...

Zira...

Bu sefer ki bahaneye göre...

Gece ateşi yükselerek istirahate çekilmiş olan Claire, Oldman'a yardımcı olamayacaktır...

***

Bu kısa ziyaret esnasında...

Malikanenin mahzeninde, yere atılmış vaziyette gördüğü bir çark mekanizmasını cebine atan Oldman; doğrudan mekanik ustası Robert'ın (Jim Sturgess) işyerinin yolunu tutar...

Ama Robert, yarısı paslanmış olan bu metal parçadan; herhangi bir sonuca ulaşamaz...

***

Çok geçmez...

Oldman ve ekibindekiler; bir türlü ortalığa çıkmayan ve o yüzden de Oldman'ın asabını iyice bozmakta olan Claire'in malikanesinde, tasnif işlemini başlatırlar...

Ancak öncelikle, taraflar arasında bir kontratın imzalanması lazımdır ve bu amaçla da akşam saat 21:00'den sonra Oldman; yirmi yedi yaşındaki Claire'i telefonla arayarak, saklanmasının ardındaki gizemi öğrenecektir...

***

Yeri gelmişken...

Hemen belirtelim ki, bu kez aynı mahzende Oldman; ilginç bir şekilde "yemlenerek" Robert'a götürdüğü çark mekanizmasının, diğer iki parçasını daha bulmuştur...

Fakat Robert'a göre, 18. yüzyıldan kalma bu mekanizmanın sırrını çözebilmek için; ellerindeki üç parça yeterli değildir...

Yani Oldman'ın çok daha fazla araştırma yapması gerekecektir...

***

Yalnız...

Akşam saat tam 21:00'de, Oldman Claire'i telefonla aradığında; umulmadık bir gelişme yaşanır...

O güne kadar, Oldman'ı yalvar yakar malikanesindeki eşyalarla ilgilenmeye ikna etmeye uğraşan Claire birden Oldman'a; şok edici bir kararla, aralarındaki tüm ilişkinin sonlandığını bildirecektir...

Yetmez...

Bir başka terslik de, Valiante taklidi bir yağlı boya portrenin açık artırmasında yaşanır...

Şöyle ki...

Valiante taklidi koleksiyoneri Bayan Derain'de (Rita Davies) aynı resme 90 bin pound vermiş olmasına rağmen Oldman, çok arzuladığı bu portreyi; hem de müzayede kurallarına aykırı olmasına karşın, sonradan 90 bin pound teklif eden Billy'e satmıştır...

Böyle olunca da...

Bayan Derain, Oldman'ı dava etmekle tehdit ederken; Oldman'da çıldırmışçasına, Billy'e bağırıp çağırmaktadır...

Çünkü...

Söz konusu portre bir Valiante taklidi değil, 8 milyon paund değerindeki orijinal bir Petrus Christus tablosudur ve şimdi bu tablo; bundan haberi olmayan, Bayan Derain'e gitmiştir...

Ama Oldman'ı derinden üzen asıl husus, Claire'in kendisini reddetmiş olmasıdır...

Dakika 31...

Profesyonel sinema eleştirmenlerinin, gerçek değerini kavrayamayarak "canlı canlı gömdükleri" bu filmin geride kalanında siz değerli sinemasever dostlarımızı; beklenmedik derecedeki ters köşe sürprizleri de bünyesinde barındıran, devasa bir dolandırıcılık öyküsünün anlatılmakta olduğu, 100 dakikalık bir bölüm daha bekliyor olacak...

Keyifli seyirler,

Konusu çok güzel bir kere harika diyaloglar ve mesajlar var sizi sürekli sürükleyen ara ara ip uçları veren bir film sonu daha iyi olsa notum daha yüksek olabilirdi ben beğendim özetle güzel film

Filmin gizemi en başından anlaşılır lakin o da filmin muhteşemliğimden bir şey kaybettirmiyor. İhanetin ve sevginin gücünü aynı zamanda da yanıltıcı olabileceğini müthiş oyunculukları ve akıcılığıyla çok güzel göstermişler. Müzikleri ve muhteşem diyaloglarıyla hayatınıza anlam katacağınız bir film. Her şeyin orijinaliyle karşılaşmanız dileğiyle. İyi seyirler

İnsanlarla iletişim kurmaktan kaçınarak kendimizi koruduğumuzu zannetsek de zehrin panzehiri de yine insanlardadır. Bir yerde bir bardak çay içip yapacağımız bir sohbet bile oysaki ne kadar önemli olabiliyor. "İnsan insanın kurdudur" sözü ne kadar geçerli film aracılığı ile bunun sorgulaması da yapılabilir.
Herşeyin, duyguların bile sahtesi olabilir ama her sahtede de bir orjinallik var. Sahte duyguları yaşayan da duygularına, egosuna yenilip yaşananlara kendi imzasını atabiliyor. İnsan sahte duyguların içine girip çıktıktan sonra herşey mi sahteydi? sorgulaması yapıyori ki bunun pek mümkün olmadığı da vurgulanmış.
Biz en iyiyi beklerken zaman öylece geçip gider,. Geçen zamanın içinde, dönen çarkların arasında insan kalabalığının içinde öyle yalnız kalırız. Tabii bu, ilişkilerin genel tekdüzeliğine yeğ bir yalnızlık da olabilir. Sanat yapıtlarının, kullanılan mekanların atmosferiyle özellikle sanat severlerin ilgisini çekecek bir film. Film müzkleri harikaydı, Müzik sanatıyla resim sanatının gücü birleşip filme harika bir hava katmış.

IMDb puanlarina bakarken böyle güzel bir filme verilen 2-3 puanlara bakıp üzülmemek elde değil. Bitme şeklini sevmesem de çarpıcı bir filmdi

Efsane ötesi bir film. Yaşlı adamı fena tuzağa düşürdüler öyle böyle değil kusursuz bir plan ve büyük vurgun. Kaç yaşına gelmiş senin neyine genç bir kıza aşık olmak haketti 😂