Paranormal Activity: İşaretliler - Beyazperde.com eleştirisi : İkinci filmin bir tık ötesinde...

Ünlü korku serisinin ilk filmi Paranormal Activity 2007 yılında çekilmiş olmasına rağmen ancak 2010 yılında izleyiciyle buluşabilmişti. Korku sinemasının remake'lerle türünü devam ettirdiği bir dönemde gayet iyi gelmişti ve heyecanlı bir yazı yazmıştık buraya: 'Korku sinemasının iyice muhafazakarlaştığı; orijinal öyküler bulmak yerine eskileri pişirip önümüze koyduğu bir dönemde, izleyicilerin arasından çıkan bir yönetmenin küçük paralara çekip, haklı olarak stüdyoların kafasına fırlattığı bir film bu' demiştik. Abartmamışız.

Ortada ciddi tartışmalar ve kalabalık hayranlar yaratmış, eleştirmenlerin de desteğini alan bir film olunca haliyle devam filmlerinin gelmesi kaçınılmaz oldu. Serinin öncül filmlerini anmaya devam edelim. İkinci fime dair düşüncelerimizi şöyle özetlemiştik Beyazperde'de: 'İlkinin ikiz kardeşi... Hatta yaratıcıları sonlarını da benzetmiş, fakat ilkinde bize taze gelen, bizi şaşırtan, huzursuz eden detaylar burada etkisiz eleman.'

Serinin üçüncü filmine dair haberlerin gelişi zerre heyecan yaratmamış, orijinalinin ağırlığını azaltan bir adım olarak değerlendirilmişti. Haliyle. Fakat ummadık taş baş yarınca üçüncü filmin bizi şaşırtan başarıları üzerine şöyle şeyler yazmıştık: 'Şüphesiz serinin ilk filmi kadar şaşırtmıyor, çarpmıyor, çaresiz bırakmıyor bizi. Ama ikinci filmden çok daha iyi ve bu defa ortada işleyen bir senaryo ve ansızın kapanan grenli kapılardan fazlası var...' 

Üçüncü film serinin takipçilerini tatmin eden son devam filmi olabilir mi? Olabilir. Dördüncü filme dair yazdığımız yazıda 'bu gidişle seri, Testere serisini bile mumla aratacak' demiştik. Doğrusu serinin 'bir iyi bir kötü film' kuralıyla hareket etmesine bile razıydık. Öyle olsaydı beşinci film olan Paranormal Activity: İşaretliler'in iyi bir film olması gerekirdi ama baştan söyleyelim, tatmin edici olmaktan uzak.

Serinin yeni filminde California'da yaşayan Latin kökenli bir ailenin tekinsiz evine konuk oluyoruz. Evin gençleri kamerayla şenlikli aileleri çekerken zamanla ilgilerini tuhaf sesler üreten yaşlı komşularına çevirmeye başlıyorlar. Bu arada küçük bir kazanın ardından amatör filmcilerden biri süper güçlere sahip olmaya başlıyor ve komşuda pişen şeytani güçlerin gölgesinin kendilerine düşmeye başladığını fark ediyorlar.

İşaretliler, serinin geneli içinde 'korku'ya en az yatırım yapan film olarak öne çıkabilir. Keyifli bir Latin çevresi filmi gibi başlayan yapım, zamanla bir Chronicle kopyasına dönüşmeye başlıyor. Serinin karanlık gücünü arkasına alan gençler pasif süper kahramanlığa soyunuyorlar ve hatta bunun sonuçlarını video sitelerinde paylaşarak dikkat çekmeye çalışıyorlar. Sonlara doğru ise serinin öncül filmlerinden hatırladığımız karanlık ev gezinmeleriyle korku hayranları hatırlanıyor. Bu arada finalde küçük bir sürpriz olduğunu da hatırlatalım.

Paranormal Activity serisi yoluna devam edecek gibi gözüküyor. Beşinci filmin tek artısı, ev dışında  dinamik kamera kullanımı ve goPro kamera gibi ilginçlikleriyle başı sonu olan bir hikaye kurmayı başarması. Fakat o hikaye, son yılların en ilginç fantastik gençlik filmlerinden biri olan ve süper kahramanlık hadiselerine farklı bir yaklaşım getiren Chronicle'a banzedikçe sıradanlaşmaya başlıyor. Lafı çok uzatmaya gerek yok; birinci ve üçüncü filmlerin gerisinde, ikinci filmin bir tık ötesinde. Ne yazık ki bu seriler kadar geniş kitlelere ulaşamayan çok ilginç filmler üretiliyor düşük bütçeli/bağımsız Amerikan korku sinemasında. Türden soğumamak için onların izini sürün. Batıl cephede yeni bir şey yok!