Jumanji: Vahşi Orman - Beyazperde.com eleştirisi : Bu Jumanji, aslında Jumanji değil.

90'lı yıllar sinemasının akıllara kazınan aile filmlerinden Jumanji, tekrar beyaz perdeye döndü. Aynı oyunu bu kez modern bir senaryoda, farklı bir kadroyla izlediğimiz Jumanji: Vahşi Orman, devam halkası mı yoksa bağımsız bir yapım olarak mı değerlendirmemiz gerektiğini iyi düşünmemiz gereken bir film.

1995 yapımı aile macerası Jumanji, Robin Williams'ın, ailemizin bir bireyi olduğuna bizi gönülden ikna eden sıcaklığı, Kirsten Dunst'ın genç yaşında kendini gösteren yeteneği ve ilgi çekici konusuyla, bir izleyenin bir daha unutmamasını sağlayan bir filmdi. Barındırdığı temposu düşmeyen maceranın yanı sıra yarıda kalan bir romantizm, bastırılmış aile çarpışmaları ve dillendirilmediği için pişmanlığa dönüşen sevgilerle birlikte duygu yüklü, dengesini iyi sağlayan, tam anlamıyla "güldürürken düşündüren" bir yapımdı. Bu mütevazi aile filminin 22 yıl aradan sonra gelen devam halkasında ise ilk filmi başarılı kılan özelliklerin neredeyse hiç biri yok. 

90'lı yıllarda bir  ev oyunu olarak resmedilen Jumanji, bu kez bir video oyunu oluyor. Karakterler tıpkı video oyunu avatarları gibi; temel bilgilerle yola çıkarak birini seçersiniz ve bilmediğiniz biri olarak maceranız başlar. Bu gençler için de durum aynı. Birbiriyle alakasız okul öğrencileri bir bodrum temizliği için görevlendirildiklerinde Jumanji'yi buluyor ve oynamaya başlıyorlar. Jumanji'nin sunduğu avatarların bedenlerinde, kendilerini vahşi olmanın içinde bulan gençlerin ilk andan beri temel görevleri hayatta kalabilmek oluyor. 

Mesele şu; ilk Jumanji'yi bekleyenler hayal kırıklığına uğrarken, aksiyon macera severler için gayet keyifli saatler vadediyor bu devam halkası. Karakterleri tanıyamıyoruz, kim oldukları hakkında pek bir fikrimiz yok. Travmaları, değerleri, beklentileri nedir? Herhangi biriyle bağ kurmamızı sağlamak gibi bir derdi yok filmin. Oyuna dahil olan 4 genç, mizahı en yoğun olacak şekilde, yanlış avatarlara denk geliyor. Popüler kızımız obez bir dahinin vücuduna girerken, sessiz, utangaç kızımız da seksi bir kelle avcısı oluyor. Uzun futbol yıldızı bir buçuk metreye inerken, okulun "hiç kimsesi" de haliyle The Rock oluyor. Bu düzene baktığımızda filmin duygusal done vermekten çok mizaha ağırlık vereceğini anlayabiliriz. Elbette Hollywood aksiyonlarının olmazsa olmazı hafif romantizm ve gereksiz seksüel göndermeler de mevcut.

Kadroya baktığımızda mizah için mükemmel dengenin kurulduğunu görüyoruz. Günümüzün en komik isimlerinden biri olan Kevin Hart, komedinin sevilen ismi Jack Black, sert erkek imajına ters düşen yumuşak rollere büründüğünde tezatlıkla güldürmeyi başaran Dwayne "The Rock" Johnson ve her rolün altından kalkmayı bilen Karen Gillan. Özellikle bir obezin bedenine hapsolmuş olan popüler genç kız rolündeki Jack Black, harikalar yaratıyor demek yanlış olmaz.

Filmin belki de en büyük talihsizliği, Jumanji'nin devamı olarak çekilmiş olması. Bağımsız bir yapım olarak mizahıyla beğeni toplayıp, aksiyon dozajıyla ilgi çekecek olan yapım, devam halkası olması sebebiyle hak etmediği eleştirilere maruz kaldı. Oysa ki günümüz Hollywood aksiyonları arasında ne eksiği ne de fazlası olan bir yapım bu bahsettiğimiz film. Hatta kadrosu bir tık daha iyi, mizahı daha yerinde, çekimleri de daha başarılı. 

Jumanji: Vahşi Orman, kimsenin istemediği bir devam halkasından çok kalburüstü bir aile macerası olarak düşünülmeyi hak eden bir çerezlik.