Genç ve Güzel, her ne kadar öyküsünün çıkış noktası itibariyle tatmin edebilen bir Ozon filmi olmasa da anlatımında ve işleyişinde yönetmenin imzasını fark etmek oldukça basit. Söz konusu basitlik belki de filmin tek olumlu yanı (Isabelle’e hayat veren Marine Watch’un güzelliğini bir kenara koyarsak). Ozon, sansasyon boyutundaki bir ergen fahişelik öyküsünü anlatırken karakterinin dışındaki hiçbir şeye önem vermiyor. Yan karakterler ve yan öyküler üzerine tadımlık malzemeler verse de onları tümüyle kenara itiyor. Isabelle’in yaptıkları ve yaşadıkları filmin ana mekanizması olduğu halde genç bir kızın cinsellik deneyimleri teması dışında senaryoyu zorlayacak her türlü adımdan itinayla kaçınıyor. Meraklı küçük kardeş karakteri üzerinden başlarda seyirciye verdiklerinin devamını getirmiyor, polis mevzusu ile Isabelle’in hayatını karartma yöneliminden uzak duruyor, genç kızın annesinin diğer erkeklerle olan ilişkilerini olabildiğince yüzeysel geçiyor. Hatta ve hatta Isabelle’in zorla edindiği erkek arkadaşıyla olan ilişkisi ve bu ilişkinin gittiği yol üzerinde hiç durmuyor. Yönetmen için odakta fahişelik yaparak kendini tatmin eden bir kız var ve istediği ise tek bir şeyden ibaret: Bu güzel ve genç kızı birilerine gözetletmek. Seyirciye bu görevi vermek için de çok çaba sarf etmiyor; filmi akışına bırakıyor. Hikayesini dallandırıp budaklandırmadan, gereksiz ayrıntılarla donatmadan ve seyircinin daha fazla sansasyon tahminlerinden kaçınarak sonlandırmayı tercih ediyor.