Evim - Beyazperde.com eleştirisi : Lolipop gibi animasyon!

Amerikalı çizer ve çocuk kitapları yazarı Adam Rex'in (1973-) "The True Meaning of Smekday" adlı kitabından, önce aynı adlı kısa filmi sunan DreamWorks Animation, şimdi "Evim" ile karşımızda. 1998'den başlayarak bu stüdyo için çalışan Tim Johnson yönetimindeki ekip, rengarenk, capcanlı, coşkun bir filme imza atmış. Özetle, tamamıyla zıt dünyalardan iki canlının da,  farklılıkların duyguları kabartan ve etkileşimi zenginleştiren gücüyle arkadaş olabilecekleri anlatılıyor; bir yol serüveni de sayılabilecek hikayeye, mizah ve aksiyon hızı yön veriyor.

Dünyayı istilanın sonucu, kendi düşmanlarından bir nedenle kaçan Buf halkının, yerçekimini bir süreliğine 'askıya alıp'  tüm insanları bir bölgede toplaması ve burada onlara yeni bir hayat sunmasından ibaret! Buflar, şiddet değil ama can sıkıntısı getiriyorlar. Onlar aile gibi, komşu gibi kavramlara sahip değiller. İnsanların kullandığı cisimleri, eşyaları, malzemeleri yutarak etrafta dolaşıyorlar. Oysa Of, farklı bir Buf. Eğlenmek, arkadaş edinmek istiyor; yazık ki hep dışlanıyor. Of, yerçekimi ortadan kaldırıldığında annesinden ayrı düşen ve şimdi tombul kedisiyle annesini arayan Lüle'ye rastladığında ise...Karşılıklı korku diyaloga, diyalog işbirliğine, işbirliği de dostluğa dönüşüyor.

Çevrelerini tanımaya ve öğrenmeye başladığı dönemlerinden itibaren, dışarıdan gelebilecek 'tehlikelere' karşı korkutulmaya başlatılan çocukların ruhsal durumları düşünüldüğünde, bu yanlışın etkilerini hafifletebilecek "Evim" gibi filmlerin değeri daha iyi anlaşılabilir. Düşünün bir çocuk büyürken, yetişkin olduğunda ve sonrasında kimlerden, nelerden korkmuyor ki? Oysa korku, başkalarının da ondan korkmasına neden olan nefreti, kini, öfkeyi körüklüyor sadece. Korkuyu, bilgisizlik ve diyalogsuzluk besliyor. Oysa bir küçük temas korkuyu yok edebilir. "Evim", bu ilk teması kuruyor... Bir çocuğun, bırakın türdeşleriyle ve akranlarıyla, en uçta yer alan, bize göre tuhaf bir varlıkla bile pekala iyi bir ilişki kurabileceğinin örneğini veriyor. Öyküyü pek neşeli, pek eğlenceli, pek tatlı bir şekille sarıp sarmalıyor. Eğer filmlerin yaşattığı görsel hazları tat alma duyusuna göre tanımlasak, "Evim" için lolipop gibi derdik.

Her animasyonun ailenin tüm bireylerine, her yaştan çocuğa ve daima muhafaza ettiğimiz çocuk kalbimize yönelik olduğunu biliyoruz. "Evim"in özellikle hitap ettiği kitle, "Winnie the Pooh" filmlerinin seyircisi olan okula yeni başlamış minikler ile "How to Train Your Dragon" (Ejderhanı Nasıl Eğitirsin) serisinin hedeflediği genç yetişkinler arasındaki yaş gurubu: Umarız ki, bu çocuklar, insanın insandan korktuğu bu düzeni değiştirecek ve geleceği tehlikede olan türleri koruyacak kuşağa mensuptur. Belki o zaman Puf halkı da gezegenimizi ziyarete gelir...