Cinayet Tezi - Beyazperde.com eleştirisi : Ele aldığı öyküyü biraz derinleştirebilse...

Arjantin sineması birkaç sene önce adalet kavramı üzerine son derece etkileyici bir polisiye olan Gözlerindeki Sır (El secreto de sus ojos) filmi ile Oscar kazanmıştı. Ülkemizde bu hafta vizyona giren Cinayet Tezi (Tesis sobre un homicidio) filminden anlıyoruz ki bu damardan beslenmek, benzeri bir başarıyı tekrarlamak umudunda Arjantinli sinemacılar. O düzeyde bir başarıyı tekrarlamak kolay değil ama yine de karşımızdaki film en azından seyredilmeyi hak ediyor. Özellikle de en büyük kozu olağanüstü aktör Ricardo Darin olduğu için...

Darin, Roberto Bermudez adlı bir hukuk profesörünü canlandırıyor bu kez. Üniversitede lisansüstü öğrencilerine sekiz haftalık bir seminer veriyor. Öğrencileri arasında, saygı duyduğu bir ustasının oğlu olan Gonzalo da var. Ancak sohbetleri esnasında genç avukatın suç, ceza ve adalet kavramlarına bakışındaki kibir ve çarpık yaklaşım dikkatini çekiyor Roberto'nun. Ve bir akşam üniversitenin önünde genç bir kadının cesedi bulunuyor. Maktule ve cinayete dair kimi detaylar, Gonzalo ile diyaloglarını hatırlatıyor profesöre. Genç avukatın bu cinayeti işlediğine ve sadece bununla da kalmayıp kendisine meydan okuduğuna hükmediyor Roberto.

Yaklaşık yetmiş dakika boyunca bu iki karakter arasındaki etik muhabbetini ve Roberto'nun cinayeti çözme çabasını büyük ölçüde diyalog sahneleri ve senaryoda mevcut olmayan görsellik açığını kapatmaya gayret eden stilize kamera/ışık oyunlarıyla izliyoruz. Son derece şık, görüntü yönetiminden müziklerine kadar tüm unsurları başarılı bir atmosfer yaratmak için kullanabilmiş bir rejisi var Cinayet Tezi'nin. Ancak senaryo, adalet üzerine oldukça basmakalıp diyalog sahnelerinden fazlasını üretemediği, hikayesini cesur bir noktaya çekemediği için tökezliyor. Ta ki yetmişinci dakikaya kadar...

Maktulün bir kız kardeşi var. Roberto, davaya özel bir ilgi gösterdiği için ilk andan itibaren iletişim kurmaya çalışıyor genç Laura ile. Ancak sonra bir fırsat görüyor önünde. Laura'yı yem olarak kullanarak Gustavo'yu bir kez daha cinayet işlemeye kışkırtmak! Böylece onu yakalamayı umuyor ama bu uğurda genç kadının hayatını riske atmaktan da çekinmiyor. Karakterlerini kırmak, iyi ve kötü arasındaki ayrımı muğlaklaştırmak adına son derece enteresan ve heyecan verici bir adım atıyor yani film. Oynadığı tehlikeli oyunun Roberto'nun aleyhine dönmeye başlaması da gayet gebe bir malzeme. İşte bu aralıkta, yirmi otuz dakika kadar, çarpıcı bir film izleme ihtimalimiz doğuyor.

Sonra da bu ihtimal çarçur ediliyor! Peki film sadede niye ancak yetmişinci dakikadan sonra geliyor? Ve neden bu güçlü malzemeyi hızlıca, derinine inmeden, potansiyelini değerlendirmeden harcayıp geçiyor? Senaristin cevabını veremeyeceğine inandığım sorular bunlar. Yazık ki şahane bir oyuncu kadrosu, başarılı bir yönetmen ve teknik ekibin tüm emekleri bu zayıf ve dengesiz senaryo yüzünden vasat bir polisiyede heba oluyor. Heyecan veya şaşkınlık değil, eksiklik hissi uyandıran final de hepsinin üstüne tüy dikiyor.

Başka hiçbir şey olmasa Ricardo Darin için izlemeye değer Cinayet Tezi'ni, başta da söyledim. Yönetmen Hernán Goldfrid'in iyi filmler yapma potansiyeli de aşikar. Sadece o film, bu film değil. Beklentilerinizi yüksek tutmayın derim.

Twitter: aliercivan

YouTube: Paralel Kurgu