Carol eleştirileri

Senaryosu, Patricia Highsmith’in Claire Morgan takma ismiyle yayınlamak zorunda kaldığı “The Price of Salt” (1952) isimli yarı otobiyografik romanından Phyllis Nagy tarafından uyarlanarak yazılan “Carol”, Todd Haynes’in yönetmen koltuğunda oturduğu romantik bir drama…

Prömiyeri, 17 Mayıs 2015’de aday olduğu “Altın Palmiye”yi değilse de, başrol oyuncularından Rooney Mara’ya verilen “En İyi Kadın Oyuncu” ödülü dâhil iki ödül birden kazandığı Cannes Film Festivalinde yapılan ve Amerika‘da 20 Kasım 2015 tarihinde başlayan sınırlı salon gösteriminin ardından 27 Kasım 2015 tarihinde İngiltere’de vizyona giren filmin, 7.2/10 (119.492 oy) ve 3.8/5 (25.000 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 8.6/10 (310 yorum) ve 94/100 (45 yorum) olan Rotten Tomatoes ve “Mutlaka İzlenmeli” etiketine de sahip olan Metacritic yorum ortalamaları son derece etkileyici…

Yine de isterseniz, 11,8 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilen ve brüt 40,2 milyon dolarlık bir hasılata imza atan bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle birde biz inceleyerek yorumlayalım, ardından da puanlamaya çalışalım…

Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, iyi bir yönetmen ve iyi bir oyuncu kadrosu tarafından yorumlanan sağlam bir senaryonun sinemada nelere kadir olduğunu gösteren filmlerden biri olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…

Gerçekten de üç iyi ve cesur şey bir araya gelmiş bu filmde…

Tabii ki öncelik, Patricia Highsmith’in kendi yaşam tarzından esinlenerek yazdığı ve önce “The Price of Salt” sonra da “Carol” olarak isimlendirdiği roman ve o romandan Phyllis Nagy tarafından uyarlanan senaryoda…

Kürk manto giyen, evli ve çocuklu sarışın bir eşcinsel kadının ana karakterlerden biri olduğu filmin temel kaynağını oluşturan roman, belki bugün için değil ama ilk basıldığı 1952 yılı için son derece cesur…

Ki zaten o yüzden de, kitabın basımı Patricia Highsmith’in kendi yayımcısı olan Harper & Bros tarafından reddedilirken, o tarihte bu kitabı basabilecek babayiğit bir yayımcı (Coward-McCann) bulmak da bayağı bir zor olmuş…

Filmdeki ikinci iyiye gelince…

Elbette ki bu da, Cate Blanchett ve Rooney Mara’nın da içinde yer aldığı oyuncu kadrosunun tamamı…

Zira bize göre kadroda sürçü lisan eden tek bir oyuncu bile yok…

Ama cesur denilince de bu kadroda akla, eşcinsel sevişme sahnelerindeki performanslarıyla tereddütsüz 2 Academy, 3 Golden Globes ve 3 BAFTA ödüllü Cate Blanchett ile Rooney Mara geliyor…

Filmin üçüncü iyi ve cesur ismi ise tabii ki, “Velvet Goldmine” (1998), “Far from Heaven” (2002) ve “I'm Not There” (2007) gibi filmlerden de tanıdığımız Todd Haynes…

Öyle ki, onun ve teknik ekibinin mekân, dekor, kostüm ve makyajlardaki başarılı uygulamaları sayesinde filmi izlerken kendinizi 1950’lerin Amerika’sındaymış gibi hissedebiliyorsunuz…

Ehh oldu olacak, eşcinsellik konusunu homofobik bir takıntı haline getirmeden bu filmi izleyen ve o çerçevede de yorumlayarak puanlayanları da ekstradan dördüncü sıraya koyduktan sonra:

“Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda da olduğu gibi yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun” diyelim…

İlk önerimize gelince:

O hakkımızı da bu kez; nitelikli film izlemeyi alışkanlık haline getirmiş sinemaseverlere, “Vakti zamanında pek çok zorluğu göğüslemek zorunda kalmış olan sıra dışı bir hikâye veya romanı senaryosuna kaynak edinen bu türden filmleri izleme listelerinizden eksik etmeyin” diye seslenerek kullanmış olalım…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu çok özel film için önerimiz de, olumsuz puan ve yorumların hiç birine aldırmadan “mutlaka bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Filmin senaryosuna esin kaynağı olan “The Price of Salt” isimli romanın basımı, eşcinselliğin tabu olduğu 1952 yılında başta kendi yayıncısı Harper & Bros olmak üzere birçok yayıncı tarafından reddedilirken, bu kitabın Patricia Highsmith’in kendi gerçek adıyla yeniden basımı ancak tam 38 yıl sonra ve bu kez “Carol” (1990) olarak gerçekleştirilebilmiştir…

Söz konusu romanın, “Carol - Tuzun Bedeli” isimli bir Türkçe çevirisi de bulunmaktadır…

Carol, konusunu daramatik öğelere hakim, anlaşılır bir şekilde anlatıyor. Ancak filmde, tamamen bir eşcinsellik hikayesi hakim değil. Sadece bunu bekliyorsanız, muhtemelen film beklentinizi karşılamayacaktır. Bu film, bir kimlik arayışı hikayesidir.

Patricia Highsmith'in 1952 tarihli romanında uyarlanan Carol'ın ilk dikkat çeken başarısı muhteşem bir dönem filmi olması. Sokakları, arabaları, modası, ev dekorasyonları, müzikleri ile muhteşem bir sanat yönetimi var. Sonrasında, perdede ilk göründüğü saniyeden itibaren boyu posu, giyim kuşamı, saçı makyajı ile seyirciyi büyüleyen, tüm bunların üstüne bir de muhteşem bir performans ortaya koyan Cate Blanchett var. Çağımızın en önemli aktrislerinden olduğunu kanıtlıyor bir kez daha. Therese, yani Rooney Mara da kusursuz. Karakterinin simgelediği tüm o şeylerin, gençliğin, kırılganlığın, savunmasızlığın, saflığın, acemiliğin başarılı şekilde vücut bulmuş hali. Bu özellikleri ve bunlara karşın aklı başında, olgun bir kişiliğe sahip olması, Carol'ın da dikkatini çekiyor. Evet, lafı fazla dolandırmadan söyleyelim, ki zaten filmin konusu, fragmanlar vs. bunu açıkça belli ediyor, filmin merkezinde iki kadın ve aralarındaki çekim, ileri safhada ilişkiye dönüşen bir çekim var. Lezbiyen bir ilişki. Yadırgama noktasında olanlar zaten hiç izlemesin filmi. Nitekim kimi insanlar için bir tabu, bıçak üstü bir konu bu hala. Herkesin kendi düşüncesi. Ancak tercih edenler için şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki, her şeyi bir tarafa bırakın, tek başına sanat yönetimi için bile izlenebilecek estetikte "Carol". Bu gibi filmlerde bazı kesimler tarafından ilk merak edilen şey filmin "cesurluk seviyesi"dir. Blanchett ve Mara cesurlar, evet, ancak ortalama bir sinema filminden, hatta özellikle son 6-7 yıla baktığımızda ortalama bir televizyon dizisinden daha fazla bir cesurluk kesinlikle yok. Merak edenler için söylüyorum. Film iki kadın arasındaki ilişkiyi de yine estetik bir havada vermeyi başarmış. Akademi Ödülleri'nde ne yapar bilmiyorum. Önemli adaylıkları var. Bunlardan bana kalırsa yüzde yüz "En İyi Kadın"ı Blanchett'a vermeliler. Diğer tüm adayları da izledim. Sonuç olarak Haynes başarılı bir filme imza atmış, karakterlerin hissiyatını seyirciye de yansıtabilmiş.

abi ne çok uzatmışsınız...aşkı ve masumiyeti en güzel anlatan filmlerden biri...olmayan sevgilime özlemimi iyice arttırdı bu lanet olasıca film...

Güzel film ama biraz fazla yavaş gitmiş daha iyi olabilirdi. onun dışında izlenir eşcinsel aşk temalı güzel filimlerden biri

Film eşcinsel bir ilişkiyi çok naif ve insanın içine işleyen şekilde aktarmış. Bu yönden çok başarılı. Ayrıca oyunculuklar harikulade. Ancak anlamadığım nokta kadının "annelik" yönüne vurgusu. Bu konuyu net oturtamamış gibi geldi bana. Yani hem kızıyla hem de aşık olduğu genç kızla ilişkisi sanki "annelik" güdüsü bağlamında sunulmuş gibi geldi bana. Bu da filme "mistik" bir hava vermiş. Tutkulu bir aşktan ziyade Carol, sıkışmışlığını gideriyor gibi olmuş. Bu görüşte olanlar varsa yazarsa tartışmak isterim.