Öz Hakiki Karakol: Beyazperde.com eleştirisi

Türk sinemasında komedinin gişe getirisi neredeyse garanti gibi. Verilen'garanti süresi' ne zaman dolar bilinmez ama ülkemizde komedinin alt türleri diğer ülkelere göre daha kısıtlı. Sürekli kendini tekrar eden bu alt türlerden biri de daha önce Maskeli Beşler serisinde yerlerde sürünen, Kolpaçino'nun ilk filminde ise mimik ve dil kullanımıyla idare eden 'saf, sakar, temiz kalpli kankalar bir soygun planlar ancak işler sarpa sarar' filmleri. Zihnimizi kurcaladığımızda en az 10 örnek daha bulabileceğimiz bu seri üretimler, içlerine kattıkları ufak ayırt edici özellikler dışında aynı hikayeyi pişirip pişirip önümüze sunuyorlar.

Karşımıza çıkan 'şimdilik' son örnek Öz Hakiki Karakol, ilk anlarını karakterleri bize tanıtmaya ayırdıktan sonra çok gevelemeden olaya giriyor. Film boyunca olayları dış sesiyle dinlediğimiz Kuzey Baba önderliğinde toplanan kankaların planı; soymak istedikleri otel kumarhanesinin yakınlarında bir köy karakolu kurmak, otelle ilişkileri geliştirmek, sonrasında da sahte bir baskınla paraları 'cukkalamak'. Tabii ki bu iki günlük bir plan değil ve karakolda geçirilen süre karakterleri polislik rutininin içine sokuyor. Kendilerini yeni mesleklerine fena halde kaptıran grup genelde karakol içerisinde, 3-4 sefer de karakol çevresinde bir takım mizahi durumlarla karşı karşıya kalıyorlar.

Böyle bir filmin mantıksızlıklarından bahsetmek hem filmi çok ciddiye almak olur hem de filmin kritiğini yazan kişiye bıyık altından gülünmesini sağlar. O yüzden ben de 'Bir kasabada boş bir bina bulup oraya karakol açmak, polis üniformaları ve polis arabaları tedarik etmek hem filmdeki karakterler hem senaristler için nasıl bir cesaret işidir? Hadi o kasabanın halkının, çevredeki tüm devlet kurumlarının dünyanın en gamsız insanlarından oluştuğunu kabullendik, devletin bu 'çakma' karakola stajyer göndermesi nasıl bir hayal gücünün ürünüdür?' şeklinde iki soru/yorumla bu bahsi kapatmak istiyorum.

Diğer bahis ise 'bu komedi filminin güldürme görevini yerine getirip getiremediği'... Öz Hakiki Karakol bazı anlarında yüzünüzde tebessüm yaratıyor ancak bu tebessümün daha da büyümesi için bir devamlılık süresine ihtiyaç var. Bu kadar kesmenin, ekran karartarak yapılan sahne geçişlerinin olduğu bir filmde en komik anda bile gülme süreniz 1 dakikaya indirgenmiş durumda. Daha fazla gülmenize izin yok çünkü sahne değişiyor. İşin içine hiçbir vasfı olmayan müzik çalışmasının gürültülü bir şekilde salonu esir aldığı klip estetiği girdiği vakitlerde ise ufak daralma emareleri göstermeye başlıyorsunuz.

Film boyunca yük iki oyuncunun omuzlarında. Hasan rolündeki Cengiz Bozkurt neredeyse (ve neyse ki) her sahnede var. Kendisine ayak uydurabilen tek isim ise Serkan Genç. Oyuncu hem fiziksel özellikleri hem de karakterinin ilginçliğiyle filmin 'olumlu' komedi yönüne katkıda bulunuyor. 'Olumsuz' komedi yönüne döndüğümüzde ise; olabildiğine itici Kuzey Baba karakteri ve onun soygun planlama safsataları ön plana çıkıyor. Bu karakterin etrafa dinleme aygıtları yerleştirdiği, eline aldığı post-itlere hesapta soygun planları çizdiği, profesyonel duruşuyla takımını kendine hayran bıraktığı ve 'operasyon tamam' gibi beylik cümleler sarfettiği sahneler takdir edersiniz ki biraz 'gülünç'. Tüm bunlara yazının başında da belirttiğim gibi, filmi bu karakterin dış sesiyle izlediğimiz gerçeğini eklerseniz, Cengiz Bozkurt ve Serkan Genç'in değerini daha iyi anlarsınız.

Saydığım tüm kötü yönlerine rağmen o meşhur 'iyi niyetli' benzetmesini hakeden bir film Öz Hakiki Karakol. Pazarlama sürecinde bıraktığı ilk intibalardan 'polisi yüceltme' ve 'altan alta propaganda' tuzaklarına düşmüyor, sadece basit bir hikaye anlatıyor. Eğer ki siz de  'saf, sakar, temiz kalpli kankalar bir soygun planlar ancak işler sarpa sarar' filmleri hayranıysanız, her gün televizyonda binlerce kere gördüğümüz 'ünlü' oyuncuların yer aldığı büyük bütçeli bir örnek izlemektense, Öz Hakiki Karakol'u tercih edebilirsiniz.

firat_atac@hotmail.com

firatatac.tumblr.com

twitter: firatatac