Umut Bahçesi - Beyazperde.com eleştirisi : Umut her zaman vardır..

Ülkemizde bu hafta Umut Bahçesi ismi ile vizyonda izleyeceğimiz The Zookeeper’s Wife, Almanya’nın Polonya’yı işgali ile ateşlenen 2. Dünya Savaşı’nı ve Yahudi soy kırımını kendine fon yapıyor. Böylesi bir katliamı anlatmak kurgu bile olsa oldukça zorken, yaşanmış hikayeleri beyazperdeye taşımak daha zor olsa gerek. Umut Bahçesi, gerçek hayat hikayesinden yola çıkılarak yazılan bir romandan uyarlanmış. Bu özelliği ile kendini bir anda Piyanist, Shindler’in Listesi gibi filmlerle anılarak bulması elbette şaşırtıcı değil. Ancak burada Umut Bahçesi’ni diğerlerinden ayıran önemli bir özellik var ki, o da baş karakterimizin bir kadın olması, olayları bir kadın perspektifinden görmemiz ve de tabii ki, filmin bütün dokusunu oluşturan yönetmenin de bir kadın olması. İşte bunlar Umut Bahçesi’ni dönemin diğer filmlerinden ayıran özelliklerden oluyor. O sebepten karşımızda, bize sürekli soykırımın korkunç yüzünü gösteren bir filmden çok, umudunu hiçbir zaman kaybetmeyen cesur bir çiftin hayatlarını diğerlerine siper edişlerinin en özgün, en dokunaklı ve en insani hikayesi var.

Antonina ve Jan Zabinski, Varşova’nın büyük hayvanat bahçesini işleten ve orada basit bir hayat süren, altı yaşında bir de oğulları olan genç bir çifttir. Antonina’nın günleri, her sabah hayvanat bahçesinin kapılarını ziyaretçilere açmakla başlar ve bahçenin bakımı için kocası Jan’a yardım etmekle geçer. Ancak Antonina’nın herkeste olmayan bir özelliği vardır. O hayvanlarından dilinden iyi anlamakta, onlara gösterdiği sevgi ve şefkatin karşılığını, hayvanların sadakati ile almaktadır. Hayvanat bahçesi sınırları için bulunan evlerinin kapıları başta yavrular olmak üzere, tüm hayvanlara açıktır. Polonya’nın Almanya işgaline uğramasının hemen öncesinde başlayan hikayemiz, Naziler’in Varşova Getto’su kurarak Yahudiler’i toplumdan soyutlamaları ve soykırıma giden yolun başlangıcında devam eder.

Varşova’nın işgalinin ardından hayvanat bahçesinin üst yönetimi, Zabinksi çiftinin daha önceden de tanıdıkları ve meslektaşları olan, Berlin’de bir hayvanat bahçesi işleten Nazi yanlısı zoolog Lutz Heck’e geçer. Nazi Almanya’sının Hava Komutanı tarafından desteklenen Heck, o dakikadan itibaren eski dostlarına hayatı dar etmeye başlar. Bombalamalar esnasında büyük hasar alan hayvanat bahçesi, kimilerinin eceli ile kimilerinin bizzat Lutz Heck tarafından katledilmeleri sonucunda kapanır ve askerlere yemek sağlama amacı ile bir domuz çiftliğine döner. Zabinskiler ise, hayvanat bahçelerinin bir domuz çiftliğine dönüşüm fikrini bizzat kendileri ortaya atarlar, çünkü arkadaşları ve ölüme giden Yahudiler’i kurtarmak için hayatları pahasına da olsa başka bir planları vardır.

Yeni Zelanda’lı yönetmen Niki Caro, 2002 yapımı Balinanın Sırtında filminden beri, başrol oyuncularına adeta birer hediye gibi hayatlarının en iyi rollerinden biri olma şansını sundu. Keisha Castle-Hughes, Balinanın Sırtında filminde gösterdiği gururlu ve dayanıklı karakteri ile, Charlize Theron North Country’de canlandırdığı sağlam karakter ile ve bu filmde Jessica Chastain insaniyeti ile öne çıkan bir karakteri canlandırarak kariyerlerinin parlak rollerini oynuyorlar.

Filmin tek bir problemi varsa, o da baş karakterlerimizin herhangi bir değişim geçirmeden filmin sonuna gelmeleri. Zira Jan ve Antonina hali hazırda o kadar iyi karakterler ki, onları nasıl bulduysak öyle bırakıyoruz. Ancak bu durum da filmin gerçek hayattan alınma bir hikayeyi anlattığı göz önüne alındığında, görmezden gelinebileceğini söyleyebiliriz. Değinmek istediğim son nokta ise, filmin renk paletinin, savaşın tüm soğuk yüzüne karşın, oldukça sıcak tonlarda olması. Gerek kullanılan makyaj ve kostümler, gerekse atmosferin sıcak tonları, Umut Bahçesi’nin umuduna umut katıyor.

Özetle, iki saati aşkın süresine rağmen oldukça akıcı bir şekilde ilerleyen Umut Bahçesi, dönemin sineması adına görülmesi gereken, türün severlerinin de beğenisini kazanacak bir film.