Bayan Peregrine'in Tuhaf Çocukları - Beyazperde.com eleştirisi : Atmosferik Gerçeklik!

Başrollerinde Eva Green, Asa Butterfield, Samuel L. Jackson, Judi Dench gibi önemli oyuncuların yer aldığı Tim Burton’ın dilimize Bayan Peregrine'in Tuhaf Çocukları diye çevrilen Miss Peregrine's Home for Peculiar Children seyirciye fantastik bir dünyanın kapılarını aralıyor. Uzun zamandan beri vizyona girmesi beklenen film her ne kadar başlangıçta seyirciye “işte bu tam bir Burton film!” dedirtse de filmin ilerleyen dakikalarında şunu fark ediyoruz ki Burton bu filminde diğer filmlerinden farklı olarak sadece gerçeklik algısıyla oynamış. Bunun dışında, kendi film yapma ekseninde önceki çalışmalarının üzerine yeni bir şey eklememiş. Bildiğiniz üzere Burton’ın önceki filmlerinde seyirci olarak kendimizi her zaman fantastik bir dünyanın içerisinde hissederdik. Ancak bu filmde Burton, her ne kadar hikâyede anlatılanın fantastik bir zaman diliminde geçtiğini gösterse de kimi zaman fantastik olanın gerçeklikle buluştuğu anlara tanık olmamızı sağlamıştır.

Ransom Riggs’in aynı adlı romanından uyarlama olan bu filmde Jake karakterini oynayan Asa Butterfield büyüdüğünde kendisini dedesi Abe’nin (Terence Stamp) ona küçükken anlattığı masal dünyasında buluyor. Biliyoruz ki masallarda iyi kişilerin olduğu kadar kötü kişiler de başat konumdadır. Bu bağlamda film iyiler ve kötüler mücadelesinin ekseninde dönmektedir. Galler dünyasının masalın anlatımında zengin bir fon olarak kurulmuş olduğunu söyleyecek olursak görsel açıdan Burton’ın, seyircisini gerçekten iyi bir şekilde doyurduğunun altını çizebiliriz. Yan rol kullanımında da oldukça tipik karakterler üzerinden anlatımına renk katan yönetmen, yetimhaneyi yöneten otoriter Bayan Peregrine'i ve onun olağanüstü birbirinden farklı özellikleri olan çocukları ile bize yer yer önceki filmlerinden Alice in Wonderland (Alis Harikalar Diyarında) filmini hatırlatıyor.

Oyuncu seçimi açısından oldukça spesifik karakter kullanımı yapan Burton, filmin anlatımı açısından daha çok gözleri ile dikkat çeken oyuncuları kullanmayı tercih etmiştir. Bu açıdan da Burton’ın 2005 yapımı Corpse Bride (Ölü Gelin) adlı animasyon filmini hatırlayabiliriz. Filmin müziklerine gelecek olursak Burton’ın bu açıdan sıkı bir çalışma içerisine girdiğini fark etmeniz mümkündür. Zira filmde kullanılan bazı şarkılar tarihsel açıdan belli bir imge durumundadır. Misal filmde kullanılan Flanagan and Allen’ın “Run Rabbit” –İkinci Dünya Savaşı- şarkısı filmin fantastik yapısına gerçeklik algısını taşıyan bir başka unsurdur. Sonuç olarak filmin kompozisyonuna ve sahip olduğu ayrıcalıklara bakacak olursak esasında Burton’ın elinde koca bir hazine olduğunu fark ederiz. Ancak şunu net olarak söyleyebiliriz ki Burton bu filmle Burton’ı geçememiş. Yönetmenin Edward Scissorhand (Edward Makas Eller), Batman Returns (Batman Dönüyor), Sleepy Hollow (Hayalet Süvari) ve Dark Shadows (Karanlık Gölgeler) erken dönem filmlerini takiben Peregrine'in Tuhaf Çocuklar çok daha olgundur. Her ne kadar bu yapımın yönetmenin son dönem filmlerine oranla en iyisi olduğunu söyleyemesek bile yönetmen bu filmiyle filmografisi boyunca deneyimlediği şeyleri konuşturmuştur. Öte yandan biliyoruz ki Burton’ın erken dönem filmleri ile son dönem filmleri arasında oldukça büyük bir kontrast ve geçişler mevcuttur. Beetlejuice (Beterböcek), Ed Wood, Mars Attacks! (Çılgın Marslılar), 2001 yapımı Planet of the Apes (Maymunlar Cehennemi), Charlie and the Chocolate Factory (Charlie’nin Çikolata Fabrikası), Sweeney Todd, Big Fish (Büyük Balık) ve Frankenweenie ile üst düzey bir sinema anlayışı yakalayan yönetmen, Bayan Peregrine'in Tuhaf Çocukları adlı son filmiyle geleneği bozmamıştır.

Burcu Meltem TOHUM