Zoraki İkili - Beyazperde.com eleştirisi : 80'ler nostaljisi...

“Fransa Sinemalarda” mottosuyla bugünlerde birçok Fransız filmi vizyonda yerini alıyor. Nitekim Fransız Sineması’nın iyi örneklerinden Pas ve Kemik bu hafta vizyona girdi ve onunla birlikte Zoraki İkili (De l'autre côté du périph) de Türk izleyicisinin beğenisine sunuldu.

Karakter, geçmiş ve yaşam tarzı açısından tamamen birbirlerine zıt olan Osman ve François’nın yolu, varoş mahallelerden birinde yaşanan bir cinayet vakasıyla kesişir. Varoşlarda büyüyen Osman, cinayet kurbanının uzun süredir peşinde olduğu kumar çetesinin müşterisi olduğunu fark edince, çeteyi çökertmek adına üstünü oyuna getirerek cinayet masasından seçkin dedektif François’nın bu davada ortağı olur. Terfiini sabırsızlıkla bekleyen François ise, bu ortaklığın üstlerinin gözünde iyi gözükeceğini düşünerek Osman ile iş birliği yapmayı kabul eder. Yalnızca küçük bir kumar çetesi ile ilgilendiklerini düşünen ikili, kendilerini ülkenin en büyük suç ağının peşinde bulacaklardır; kendi çalışma yöntemleri yüzünden birbirlerinin işini batırmaları da cabası...

Can Dostum (Intouchables) filmiyle tüm dünyada gönülleri fetheden Omar Sy’ın başrolde olduğu Zoraki İkili’yi, bir aksiyon-komedi filmi olarak Fransız Sineması’nın sanat yaklaşımından uzakta konumlandırabiliriz. Funky müzikleri, takip sahneleri, Eddie Murphy’nin 80’lerdeki polisiye filmlerine göndermeleriyle 80’lerin havasını buram buram hissedebileceğiniz film daha çok Hollywoodvari bir yapı sergiliyor. Nitekim 1981 yapımı film Le Professionnel (Profesyonel) Osman’ın adeta klasik filmiyken, saygı duruşu niteliğinde filmde Eddie Murphy’nin adı geçiyor.

Ne konu, ne de olay örgüsü olarak şaşırtıcı bir tarafı olmayan filmde, komedi adına da incelikten uzak, bodozlama, bel altı espriler yerini alıyor. Daha çok bir dizinin ilk bölümü tadındaki filmin en büyük gücünü şüphesiz filmin başrol oyuncusu Omar Sy ve rol arkadaşı  Laurent Lafitte oluşturuyor. Varoşlardan kendini kurtararak dişiyle tırnağıyla polis olmayı başaran, mahallenin eziği Osman, etik anlamda “doğru insan” profili çizerken, babası sayesinde yükselen, kadınları seks aracı gören François’nın birbirlerinin eksiklerini kapatan arkadaşlığa gitme yolundaki maceraları muhakkak ki keyif veriyor. Filmde iki ana karakterin de geçmişlerini öğrenebildiğimiz için karakterlerle rahatça empati kuruluyor.

Sonuç olarak, Omar Sy hayranları oyuncunun performansından memnun kalırken vasat bir filmden daha fazlasını umanlar hayal kırıklığı yaşayacaktır. Yine de Eddie Murphy’nin filmlerinin nostaljisini yaşamak isteyenler 80’lere bu filmle bir kapı aralayabilirler.