Pamuk Prenses ve Avcı - Beyazperde.com eleştirisi : Ya Kraliçe Prenses'ten Daha Güzelse?

Hollywood'un en son düştüğü aşklardan biri klasik peri masallarını modifiye etmek. Geçen senenin kötülerinden Kız ve Kurt (Red Riding Hood) ve vasat Çizmeli Kedi (Puss in Boots)'dan sonra bir ay içerisinde iki tane Pamuk Prenses uyarlaması izlemek, içine düşülen aşkın en net göstergesi. Ülkemizde Mart sonunda vizyona giren, Tarsem Singh'in fazlasıyla kendine has ve hafif makara Pamuk Prenses'in Maceraları: Ayna Ayna Söyle Bana (Mirror Mirror)'ından sonra aynı hikayenin genç yetişkinler için karanlıklaştırılmış hali Pamuk Prenses ve Avcı (Snow White and the Huntsman) da bu hafta vizyona giriyor.

Bir Pamuk Prenses uyarlaması hakkında eleştiri yazarkenki en büyük avantajlardan biri, filmin hikayesini dört kelime ile özetleme imkanınızın olması: Pamuk Prenses hikayesi işte! Bundan sonrası, filmin yaratıcılarının, öncüllerinden farklı olarak bu hikayeye neler yedirdiğinde gizli. Reklam filmleri yönetmeni Rupert Sanders da işin görsel yanına abanıp, fena halde göze batan Yüzüklerin Efendisi öykünmeleriyle küçük çapta bir epik yaratmaya çalışıyor. İyi bir epik anlatının drama, aksiyon ve mizahın başarılı bir kombinasyonu olması gerektiği su götürmez bir gerçek. Ancak Pamuk Prenses ve Avcı işin mizah tarafına hiç eğilmeyince ortaya biraz sıkıcı deneme çıkmış. Film, bir masal olduğu gerçeğini inkar edercesine, kendini fazlaca ciddiye alıyor ki bu olumsuzluk filmin sahip olduğu 'fazlaca' iyi görselliğin amacına ulaşmasınının önündeki en büyük engel.

Keskin renk paleti, başta karanlık orman olmak üzere her türlü övgüyü hakeden mekan tasarımları, kötü kraliçe Ravenna'nın kusursuz kostümleri gibi teknik konularda sınıfı geçen film, yönetmen Sanders'ın görüntülerle arasının  iyi olduğu fakat bunları bir araya getirmekte zorlandığı hikaye anlatıcılığında ise çuvallıyor. Bu masalı ilk defa duyan küçük bir çocuğun meraklı gözlerle size dönüp sorduğu 'Neden?' sorusunu biraz daha olgun bir tavırla sormak isteyeceğiniz senaryo hamleleri var filmde.

Pamuk Prenses ve Avcı'nın oyuncu performanslarına geçmeden önce oyuncu kadrosu seçiminin filmin genel halet-i ruhiyesine nasıl yansıdığına değinmekte yarar var. Bütün hikayesi Pamuk Prenses'in kraliçeden daha güzel olmasıyla şekillenen bir peri masalını peliküle aktarırken yapacağınız oyuncu seçimleri de çok önemli. Kraliçenin Charlize Theron, prensesin Kristen Stewart olduğu bir takdir hakkının doğruluğu oldukça tartışılır. Theron'un karizmasıyla da taçlanan 'daha güzel' olma hali prenses karakterinin işini fena halde zorlaştırıyor. Bu durumda iyi karakterin ayırıcı özellikleri olma konusunda elde kalan az sayıda olanaktan 'iç güzellik' ve 'mücadele ruhu' gibi kavramların içi yeterince doldurulamayınca bu kale de düşüyor.

Oldukça popüler oyunculardan oluşan kadroda Charlize Theron'un –beklendiği gibi- sazı elinde tutan taraf olduğunu söyleyebiliriz. Güzelliğe ve gençliğe takıntılı kötü kraliçe Ravenna'nın aslında oldukça trajik olan hikayesinde kimi zaman abartıya kaçan bir performans sergileyen Theron, buna rağmen filmin iyi olan her anına tesir etmiş durumda. Öyle ki giriş bölümünün iyiğininin belki de tek sebebi o. Sonraki bir saat boyunca sadece yaşadığı histeri krizleriyle perdeye gelebilen karakterinin final bölümünde yine arz-ı endam etmesi filmi büyük bir bozgundan kurtarmış. Chris Hemsworth'un da Thor'da elinde tuttuğu savaş çekici Mjöllnir'i bir kenara bırakıp basit bir baltayla hayat verdiği Avcı rolünde gerekeni yaptığını söyleyebiliriz. Tahmin edebileceğiniz gibi sorun monotonluğun tanımı Kristen Stewart'ta. Korkarım ki bu sorun büyüyerek devam edecek...

Pamuk Prenses ve Avcı, kaderi unutulmak olan yaz gişe filmlerinin iyi ve kötü yanları birbirine eşitleyen vasat örneklerinden biri. Görsel yönden sizi doyuracaktır ama masala getirdiği yenilikler konusunda aynı verimi beklemeyin...

firat_atac@hotmail.com

firatatac.tumblr.com

twitter: firatatac