Cumhurbaşkanı Öteki Türkiye'de - Beyazperde.com eleştirisi : Zamanlama Doğru...

Plato Film'in yapımcılığında gerçekleştirilen Cumhurbaşkanı Öteki Türkiye'de filminin neden vizyona sokulmak istenmediğini anlamak zor değil; nihayetinde neden vizyona sokulduğunu da. İkincisinden başlayacak olursak, Zeki Alasya tarafından yönetilen film, Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin hemen ertesinde, gündeme denk düştüğü için muhakkak belli bir seyirci ilgisi görecektir; kalitesi ne olursa olsun. Zararın neresinden dönülse kardır.

Bu filmin neden uzun süre raflarda kalıp vizyona sokulmaktan imtina edildiğini de zaten duyuyorduk; filmi izleyince bu duyumları onaylatmış olduk. Film nadiren tahammül edilebilir olduğu zamanlarda bile, kötü bir televizyon filmi düzeyine ancak ulaşıyor.

Zeki Alasya tarafından canlandırılan Ahmet Necdet Sezer tadındaki Cumhurbaşkanı, hükümet ile ordu arasındaki gerilimlerden bunalıp birkaç gün ortadan kaybolmaya, kafasını dinlemeye karar veriyor. Eğer gerçek hayattaki ordu-hükümet zıtlaşmalarını bu filmin bir parçasıymış gibi zihninizde tutmazsanız, Cumhurbaşkanı'nın depresyonuna ikna olamazsınız. "Laiklik", "Cumhuriyet'in temel ilkeleri" gibi birkaç kilit sözle çatışmanın nereye dayandığı belli edilse de, perdeye öyle yoğun bir gerilim yansımıyor. Kurgu ve müzikle etlendirilmeye çalışılmış etkisiz bir Milli Güvenlik Kurulu sahnesiyle, bu çatışmanın ve Cumhurbaşkanı'nın nasıl bunaldığının altı doldurulmaya çalışılıyor; ama eksik kalıyor.

Pek inandırıcı olmayan bir şekilde yanına eşini de alıp sırra kadem basan Cumhurbaşkanı (bunun bir komedi olduğunu düşünerek inandırıcılık sorunlarını görmezden geldik diyelim), yolda arabalarına aldıkları bir hayat kadınıyla birlikte Kastamonu'ya doğru ilerliyor. Fakat araçta yaşadıkları bir problem sebebiyle, Karadeniz kıyısında bir kasabaya sığınmak zorunda kalıyorlar. İçinde Kürt'ten Rum'a farklı etnik kökenlerden insanları barındıran, sözde Türkiye'nin bir prototipi bu köy. Bir süre, her yeni tanıtılan karakter "Aha, bu Cumhurbaşkanı yahu!" şeklinde tepki veriyor. Hepsini de bunun sadece bir benzerlik olduğuna ikna etmeye çalışıyor Cumhurbaşkanı. Bu durum bıktırana kadar tekrarlandıktan sonra, kasaba halkıyla yeni konuklarının ilişkilerini izliyoruz.

Yeliz Yeşilmen'in karakteri aracılığıyla sık sık belden aşağıya da kayan kaba bir mizah anlayışı, politik ya da sosyal hemen hiçbir şey söylemeyen bu hikayeyi iyice çekilmez kılıyor. Teknik olarak hepten özensiz bir film Cumhurbaşkanı Öteki Türkiye'de. Renk problemleri, ses problemleri, belli ki eksik çekim malzemesinden kaynaklanan kurgu problemleri saymakla bitmez. Ve mesela Derya Baykal'ın koca bir taka sekansının ilk yarısı boyunca, muhtemelen sette olmadığı için, hiç gözükmemesi gibi tuhaflıklar da cabası. Nihayetinde sonuna geldiğimizde, filmin aslında çekilmiş doğru dürüst bir finalinin de olmadığını anlıyoruz. İdareten görüntüler ve dış sesle apar topar sonlandırılıyor film.

Çekim aşamasında devlet kurumlarından büyük destek gördüğü anlaşılan ve son derece geniş bir oyuncu kadrosunu bir araya getiren böyle bir yapımın nasıl da ziyan edildiğini görmek üzücü. Ama daha en başta hikayede bir sorun var zaten. Amaç siyasi bir hiciv yapmak olabilir ve buna zemin hazırlamak için mantığı bir kenara koymak göze alınabilir ama filmde misafir oyuncu olarak yer alan 9. Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'in söylediklerinin de açıkça vurguladığı (ve filmin kendi kuyusunu kazmasına sebep olduğu) gibi, bir Cumhurbaşkanı'nın sorumluluklarından kaçması diye bir şey söz konusu olamaz. Zeki Alasya'nın canlandırdığı Cumhurbaşkanı, biraz zora gelince kaçan, sorumluluklarının yükünü taşıyamamış bir adama dönüşmüyor mu bu durumda?

Doğru bir zamanlamayla Cumhurbaşkanı Öteki Türkiye'de yapımcılarına harcadıkları parayı geri döndürmeyi başaracaktır. Hatta kurduğu sahte dünya ve eski moda mizahı eğlenceli bulacak insanlar bile vardır Türkiye'de. Bunlar da filmin yapımcı şirketini memnun etmeye yeter zaten. Filmin başarısızlığı gözlerinin önüne çünkü... Maksat sadece para kazanmak olunca da bize söyleyecek başka ne kalıyor ki?