Off Karadeniz - Beyazperde.com eleştirisi : Off Karadeniz

Film çekmek zor iş. Yönetmenin hayalinde kurguladığından çok daha farklı sonuçları izleyip duruyoruz aslında yıllardan beri. Sinema kolektif bir çaba ve senaryo, oyunculuk, bütçe ve bazen de teknik yetersizliklerden kaynaklanan pek çok sınırlamaya sahip. Ama bazen öyle yapımlarla karşılaşıyoruz ki emeği geçenlerin ne yapmak istediği hakkında kafamızda binlerce soru işareti oluşuyor. Off Karadeniz'de böyle bir film.

Belgesel yönetmeni Nur Dolay'ın orkinos balıkları üzerine bir belgesel yapmak için yola çıkıp ve nedense vazgeçip ortaya çıkardığı Off Karadeniz, çevreci bir sosa sahip, sulu zırtlak bir komedi filmi. Afişe bakanların ismi yüzünden Fransız bir oyuncu sandıkları başrol oyuncusu Melisa Papel ise Nur Dolay'ın verdiği röportajlarda manasız bir şekilde saklamasına karşılık aslında Türk (babası Fransız) ve yönetmenin kendi kızı. Gurbetçilere özgü şivesiyle elinden geleni yapmasına rağmen sınırlı oyunculuk gücü sebebiyle ilerisi için umut vaat etmiyor. Babasının finanse ettiği ve annesinin çektiği filmlerle bir yere gelmesi mümkün de değil. Geri kalan oyuncular da herhangi bir alkışa sebep değiller. Baba rolünü oynayan Şuayip Ünsal, Şener Şen'in unutulmaz tiplemesi Badi Ekrem'i açıkça taklit ediyor. Anne rolündeki Nurhayat Boz'da, diğerlerinden daha başarılı olmasına rağmen, abartılı bir oyunculuk yüzünden filmin olmamışlığına katkı sağlıyor.

"Çevreci" karakteri üzerinden tanıtılmaya çalışılan filmin bu anlamda güçlü ve samimi olduğunu söylemek çok zor. Tam bir tür çorbası olan film, 90'ların TRT dizilerindekine benzer naif bir hikaye ve olay örgüsüne sahip. Çevreci dokunuşlar ise filmin genel öyküsü içinde eriyip giden, izleyeni bir şeyler için harekete geçirmekten uzak nafile bir çabalar dizisi. Film ne anlatmak istediğini bir kenara bırakırsanız, video zamanlarında fabrikasyon bir şekilde üretilen kötü ışıklı, kopuk kurgulu komedi filmlerinden daha fazlası değil. Nur Dolay kötü bir yönetmen mi? Bence değil. Çerkezlerin tutku derecesindeki at sevgisini anlattığı "Kaf Dağının Son Atlıları" adlı belgesel çalışması ile epey övgü toplamış bir isim ama belgesel ile kurmaca olanın farkını yaratabilmekten henüz uzak. Off Karadeniz belki de bu yüzden, ille de bir türe sokulacaksa, "mocumentary" (kurmaca belgesel) olarak tanımlanabilir. Yönetmenin bilinçsizce çabasıyla olsa bile.

Off Karadeniz, belli ki çok iyi niyetli bir çaba ama sinema yapmak için iyi niyetli olmak yetmiyor. Karadeniz'in doğal güzelliklerine gömülmüş bir aşk hikâyesini anlatırken, Hababam Sınıfı kadar komik olmaya çalışan, hikâyeye, yönetmenin belgeselci geçmişi sebebiyle olsa gerek, çevreci temalar eklemeye çalışan ve ne yazık ki aktarmak istediklerinin tümünde sınıfta kalan bir film. Cannes'da gösterilmiş olmasına da ayrıca şaşırdım ki bunun da Fransız yapımcı (yönetmenin eşi) yüzünden olduğunu sanıyorum.