Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
4,1
243 Puanlama
Tutsak hakkında görüşlerin ?
5
8 Eleştiri
4
21 Eleştiri
3
15 Eleştiri
2
5 Eleştiri
1
3 Eleştiri
0
1 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
arkadaşlar filmi yeni izleme fırsatı buldum ve izlemekten çok mutlu olduğum bir yapım çıktı belkide de uzun zamanadır bu türde izlediğim en sağlam yapım diyebilirim filmin konusu basit çocuk kaçrma olayı ama tabiki önemli olan bu olayı süsleyip püsleyip nasıl seyirciye sunacağınız önemli bu filmdede gördüğüm kadariyla yönetmen gerçekten birinci sınıf işçilik sergilemiş gizem ve gerilim okadar üst seviyedeki oturduğunuz yerde dona kalıyorsunuz ve iki buçuk saat nasıl geçiyor anlamakta güçlük çekiyorsunuz özellikle filmin sonunda sizi öyle bir ters köşe yapıyorki hadi canım diyorsunuz zaten oyuncu kaliteside bir hayli iyi olduğundan kendinizden geçme garantisi veriyorum ve tabiki oyuncular... Hugh Jackman rölü ikini planda olmasına rağmen kendisini bastıra bastıra filmin içine sokması onun ne kadar iyi oyuncu olduğuna işaret ediyor bide Jake Gyllenhaal bu adamı kişisel olarak çok hantal ve duygusuz bir oyuncu olarak bilirim genelde oynadığı rollere pek gitmez ama bu filmde dedektif rölü tam oturmuş sonuç olarak şiddetle tavsiye edebileceğim bu yılın en iyi gerilim filmlerinden biri diyebilirim iyi seyirler...
Basit bir çocuk kaçırma ve onun peşinde koşturan dedektif hikayesi gibi dursa da hiç öyle değğlam oyunculuklar,kaliteli çekimler ve sürpriz son önemli kısımlarından filmin ama süresi uzun olduğu için ben temponun daha yüksek olmasını beklerdim öyle de olmalıydı özellikle sonlara doğru hızlanıyor ama ortaları çok yavan geçiyor,sonuçta karşımızda eli ayağı düzgün bir film olarak duruyor prisoners
Film 5/5'lik puanı hak ediyor. Senaryonun sağlamlığı, oyuncuların döktürmesi, sağlam kadro ve atmosfer... Kesinlikle sizi içine alıp bir saniye bile gözünüzü alamadan izlettiren yegane filmlerden. Hugh Jackman'ın en iyi oynadığı filmlerden diyebilirim.
uzun süresine rağmen asla sıkmayan ve oyunculukların üst düzey olduğu güzel bir film 8/10
Filmin çok önemli bir handikapı var oda süresi. Bu kadar uzun olmamalıydı bence. Onun dışında son derece sürükleyici. Merak uyandıran, kendini izleten güzel bir film.
izlenilmeyecek bir polisiye ben boşu boşuna izledim imbd puanına kandım kesinlikle izlenilmemesi geerkiyor sırf ünlü isimler diye abartılmış çok karışık olaylar sönük donuk ilerlemekte
Prisoners
2013
Yönetmen: Denis Villeneuve
Hugh Jackman, Jake Gyllenhaal...
2010 yılında vizyona giren İçimdeki Yangın (incendies ) filmiyle beni dumura uğratan, bir kaç gün kendime gelememe neden olan Denis Villeneuve filmi olması nedeniyle çok beklediğim bir filmdi.
Prisoners maalesef öyle mükemmel diyemeyeceğim açıkcası beni hayal kırıklığına uğratanan bir film oldu.
Söze oyunculuklardan başlayalım. Özellikle Jake Gyllenhaal cool dedektif edasıyla harika oynamış keza Hugh Jackman da kızı kaçırılan baba rolünün hakkını fazlasıyla vermiş.Melissa Leo çok sıradan oynamış.
Yönetmen bir önceki filminde başardığı karışık kurgu tekniğini bu filmde denememiş bile , hikayenin sıradan başlayıp çok da karışmadan yavaş yavaş sonuca bağlanması beni şaşırttı, Villeneuve buralarda farklı bir şeyler deneyebilirdi.
Hikayede izleyiciyi rahatsız eden pek çok boşluk var. Böyle bir yönetmenin bu tür boşluklar bırakması ,özgün olaması gibi bir durum var.
Filmin boşluklu yapısı nedeniyle hikayeyi tam bir nedene bağlamak güç. Yönetmen bizi karakterlerle bağlantı kurmamızı, iyiyi, kötüyü sorgulamamızı ve taraf seçmemizi istiyor. siz olsanız ne yapardınız sorusu yöneltiyor.
Ana tema başınıza böyle bir şey gelse sınırınız ne olur ?. Ne kadar kötüleşebilirsiniz ?
Filmi özetlemek gerekirse, çok iyi oyunculuk, vasat bir senaryo, boşluklu bir hikaye, kaliteli çekimler çok çok yüksek bir beklenti fakat hayal kırıklığı. Beklentisiz izlenilebilecek bir film. 7/10
2013
Yönetmen: Denis Villeneuve
Hugh Jackman, Jake Gyllenhaal...
2010 yılında vizyona giren İçimdeki Yangın (incendies ) filmiyle beni dumura uğratan, bir kaç gün kendime gelememe neden olan Denis Villeneuve filmi olması nedeniyle çok beklediğim bir filmdi.
Prisoners maalesef öyle mükemmel diyemeyeceğim açıkcası beni hayal kırıklığına uğratanan bir film oldu.
Söze oyunculuklardan başlayalım. Özellikle Jake Gyllenhaal cool dedektif edasıyla harika oynamış keza Hugh Jackman da kızı kaçırılan baba rolünün hakkını fazlasıyla vermiş.Melissa Leo çok sıradan oynamış.
Yönetmen bir önceki filminde başardığı karışık kurgu tekniğini bu filmde denememiş bile , hikayenin sıradan başlayıp çok da karışmadan yavaş yavaş sonuca bağlanması beni şaşırttı, Villeneuve buralarda farklı bir şeyler deneyebilirdi.
Hikayede izleyiciyi rahatsız eden pek çok boşluk var. Böyle bir yönetmenin bu tür boşluklar bırakması ,özgün olaması gibi bir durum var.
Filmin boşluklu yapısı nedeniyle hikayeyi tam bir nedene bağlamak güç. Yönetmen bizi karakterlerle bağlantı kurmamızı, iyiyi, kötüyü sorgulamamızı ve taraf seçmemizi istiyor. siz olsanız ne yapardınız sorusu yöneltiyor.
Ana tema başınıza böyle bir şey gelse sınırınız ne olur ?. Ne kadar kötüleşebilirsiniz ?
Filmi özetlemek gerekirse, çok iyi oyunculuk, vasat bir senaryo, boşluklu bir hikaye, kaliteli çekimler çok çok yüksek bir beklenti fakat hayal kırıklığı. Beklentisiz izlenilebilecek bir film. 7/10
Her şeyiyle başarılı bir film. Şöyle televizyon karşısına kurularak, göz kırpmadan (2.5 saatlik süresine rağmen) izlenen türden. Daha önceki işleriyle takdiri kazanmış bir yönetmenin güçlü bir oyuncu kadrosunu yanına aldığı, sinematografi ve senaryo gibi unsurların da özenle, detaylıca hazırlandığı bir yapım. Öncelikle filmin geçtiği kasaba, muhteşem bir arka plan oluşturuyor ve yaratılması gereken atmosferi kusursuz biçimde yaratıyor. Her bir saniyeye sirayet etmiş gerçekçilik hissi, konu akışı içinde çok önemli. Karakterleri yaşayan birer insan olarak düşünmemiz, yeri geldiğinde onlara üzülmemiz, onlara kızmamız, heyecanlanmamız gerekiyor. Bu da layıkıyla başarılmış. Aynı şekilde, özellikle ikinci yarıda yükselen gerilim, bir başka beklentimizi de karşılamış oluyor. Kısacası, bir dram-suç filminden ne bekliyorsak hepsi yerli yerinde. Oyunu kurallara göre oynamış yönetmen ve tüm ekip. Hikayenin merkezinde de iki küçük kız çocuğunun kaçırılması olunca, vicdani, ahlaki ve insani değerlerin, haklı ile haksızın, şüpheli ile şüphecinin iç içe geçtiği, seyirciyi sürekli tetikte tutan ve bir sonraki sahnede ne olacağını merak ettiren hikayesiyle "Prisoners", ne istediğini bilen bir adamın elinden çıktığını her halinden belli ediyor. Yılın görülmesi gereken filmlerinden.
Son zamanlarda izlediğim gizemi ve gerilimi gayet iyi hissettiren ve beni içine katmış bir film olarak insanın sinirlerini alt üst eden bir derli toplu bir suç-gerilim filmi. Filmi izleyen arkadaşlarımdan bazıları filmin eksik kaldığını bazı yerlerini anlamlandıramadığını söylemişti; fakat dedikleri gibi çıkmadı. Filmi dikkatlice izleyince her sorunun aslında bir cevabı var. Olaylar örgüsü birbirine sıkıca bağlı , evet kabul ediyorum bağlantıları anlatmada biraz eksiklik var ama dikkatli izleyince her şeyin cevabı bulunuyor. Paul Dano kendine bu filmde hayran bıraktırdı, filmin ikinci yarısında tek gözü gözükmesine rağmen oynadığı karakterin çaresizliğini iliklerimize kadar hissettirdi.
Rahatlıkla iki saate sığabilecek filmin yarım saatlik fazlalığı yüksek düzeyde tutulan gerilimin ara sıra düşmesine neden oluyor. Yönetmenin kararsızlığı ve filmini kırpmaya kıyamaması uzunca bir zaman unutulmayacak derecede iyi olabilecek bu filmin 2013'ün gerilim türünde en başarılı örneklerinden biri olarak yetinmesine neden oluyor. Senaryo yazarı Aaron Guzikowski, orijinal sayılabilecek bir hikaye yazmış. Villeneuve ise bu hikayeyi daha çok karakter analizleri üzerinden seyirciye anlatmayı seçmiş. Bu sırada da izleyiciyi en çok merak unsuru üzerinden filme bağlamış. "Katil kim?" sorusuyla baş başa kaldığımız Prisoners'ın arka planında yatan dini metinler biraz baysa da oldukça farklılık uyandırıyor. Dini inanışlar üzerine kurulu ikinci bölümde karakter analizlerine daha da çok yer verilmesi hikayenin orijinal olduğu kadar biraz zayıf da olduğunu hissettiriyor. Bunlara bir de gereksiz uzun süre eklenince filmin eksileri ister istemez çoğalıyor. Villeneuve, finali havada bırakarak ve felsefi, güçlü temalar kullanarak iddialı bir Oscar filmi yapma çabasında ancak ortaya çıkan şey bir başyapıt olmaktan epey uzakta seyrediyor. Amma velakin Prisoners, şu haliyle bile yılın iyi sayılabilecek filmlerinden biri. Polisiye film tutkunlarının hayran kalacağı kadar iyi bir gizem barındırdığını rahatlıkla söyleyebilirim.
Prisoners yani Mahkumlar adlı filmi nihayet izledim. Baştan son çok çok iyi çekilmiş ve atmosfer yaratmada dört dörtlük bir film olduğunu düşünüyorum, izlerken cidden bunaldığım sahneler oldu: neredeyse tamamı karanlık, az ışıklı, puslu ve pastel renklerle dolu, oldukça karamsar bir film bu. İki ailenin kızları kaçırılıyor ve film bu kızların aranması sürecini anlatıyor; ancak kızların bulunması için uğraşan sadece polisler değil, aileler de işin peşinde. Suçunu itiraf ettirip kızların nerede olduğunu öğrenmek için babalar suçlu olduğu düşünülerek yakalanan ve sonra salıverilen bir adamı, Alex'i bir eve hapsederek ona işkence etmeye başlıyor, amaç kızların nerede olduğunu bulmak. Böylece yönetmenin derdinin türlü türlü suçlara işaret ederek bizi vicdan üzerine düşünmeye çağırdığı belli oluyor. Açılış sekansı çok etkileyici: filmin ana krizi henüz yaşanmamış ve baba ile oğlu bir yandan dua ederken bir yandan da bir geyiği avlayarak öldürüyor... bu, birinci suç: Ardından kızlar kaçırılıyor...ikinci suç... kızları kaçırdığı düşünülen Alex köpeğe işkence ediyor..üçüncü suç...babalar Alex'i kaçırıyor..dördüncü suç...devamı da var. Filmin en ilginç anlarında, Alex'e işkence yapılırken ailelerin bu konuda ahlaki çıkmazlara girdiğini, zorlanmalar yaşadığını, taraf seçmek zorunda kaldıklarını görüyoruz. Bu noktalarda yönetmenin işi çok zordu bence, çünkü sıradışı bir şey yapmaya çalışıyor ve suça başka bir gözle bakmaya çağırıyor, bizi de bu ahlaki zorlanmaya taraf yapıyordu...Ancak elbette çok iyi çekilmiş, çok güzel anlatılmış ve nitelikli bir eser olduğunu ortaya koymuş olsa da sonuçta bir hollywood filmi olarak bu kadar göz boyamak yeterliydi. Bize yeni bir perspektif vermeye çalışarak huzursuz eden, suçlunun noktasından bakmaya çağıran, (mesela bir geyiği öldürme hakkını rahatça kendinde bulan normal insanların bir başkasının çocuğunu ama sonuçta bir insanı öldürmekte yani bir anlamda avlamakta sakınca görmeyen diğer insanları sulu görmesi gibi) ilginç bir noktayı dahi düşündürten, suçun kesinleşmemesi sebebiyle önümüze çeşitli itiraz noktaları (başka suçlu adayları vb) çıkartarak sürekli bir gerginlik hissi yaratan film finale doğru gözümüzdeki bağı çözüyor: aslında işkence gören adam suçluymuş, annesi de suçluymuş, kızları da çok yalnız oldukları için kaçırmışlar...demek ki alex'in işkence görmesi aslında doğruymuş...işte bu bence çok iyi bir yöntem: yani suçun aslında sadece hasta, sapık, ruhu bozulmuş insanlar tarafından işlendiği, kanunun ve kanun koruyucuların suçu önlemek için çabaladığı; aklı başında, düzgün insanların suç işlemediği gibi bir imaj yaratarak bu tür filmler çok çok iyi iş çıkarıyorlar. True Detective gibi diziler de aynen bu film gibi sol gösterip sağdan yumruğu indiriyorlar. Bu anlamda aslında muhafazakar eserler bunlar. Aslında suçun önlenebildiği; suçun anlaşılabilecek, kavranabilecek sebepleri olduğu, gerçek suç işleyenlerin genelde hasta, sapık, anormal insanlar olduğu gibi bir alt metni de usul usul işleyerek biz yandan çok klişe olacak sistem savunuculuğu yapıyorlar.. Sonuçta filmlerin sonları veya işleyişleri asla rastgele, senarist ve yönetmenlerin özgür iradelerine göre olmuyor. Haneke'nin söylediği ve itiraz ettiği şeyi yapıyor bu tür filmler: önce sağlıklı bir aile imajı sunuluyor, sonra bu ailenin başına gelen ve filmin ana meselesi olan olay yaşanıyor, ardından finalde ailenin huzura kavuşuyor, sapık ve hasta insanlar suçun bedelini ödeyerek ölüyor, aileler yeniden bir araya geliyor. Yani, sinemadan rahatlayarak, üzerimizden gerginliği atarak, katarsis yaşayarak çıkıyoruz; aile, devlet, kanun, düzen korunuyor; hasta ve sapık olanlar cezalandırılıyor ya da öldürülüyor. Yani Prisoners, nitelikli bir eser olarak anabileceğimiz, atmosferi çok iyi kurulmuş, iyi yazılmış ve nihayetinde klişe bir anlatıma ve finale değilse de klişe bir akıl yürütmeye teslim edilmiş bir eser . Ancak sırf atmosferi sebebiyle bile izlemeye değer...
film sonuna kadar heyecanla izlettiriyor. çok ağır ama güzel
spoiler: sonunda babanın akibeti ne oluyor.
spoiler: sonunda babanın akibeti ne oluyor.
filmin süresi 153 dakika işleniş ve akım olarak izlerken insanı zorluycak kadar dingin bi kurgusu var.. fakat yönetmenin kaliteli çekimleri iyi oyunculuklarla kendini sonuna kadar rahatlıkla izlettiren bir yapım filmin sonu da kendi içinde güzel bitiyor ve ucu biraz açık bırakılıyor..izlemekte fayda olduğunu düşünüyorum saygılar
Film o kadar sürükleyiciydi ki izlerken facebook'ta gönderileri okudum ...
Yönetmenin daha önceki övülen filmini izlemediğimden önyargısca yaklaştım sanırım, bazılarının aksine ben beğendim filmi, psikolojikgerilim öğelerini güzel dengeli "abartmadan" kullanmış yönetmen. Oyuncularda işlerini gayet güzel yapmış. O kadar ki bazen dişlerinizi sıkıyorsunuz, bazen gözyaşı döküyorsunuz. Kimin kötü kimin iyi olduğunu sorgulattırıp, bazen empatilerle kafanızı filmi seyrederken meşgul ediyorsunuz. Sonuna kadar durağan ama yeryer hareketlenip tempoyu artıran bir gerilim. Süreyi uzun tutarak risk yapmış gibi gözüksede, sahneleri sindire sindire belleğimize kazımak ise amacı becermiş. Final beklentisi herkesin farklı olabilir ama yönetmen in seçimi böyle olmuş ve ... spoilerlere girmeden ancak bu kadar :) İzlenesi bir film. Geç oldu ama izledim. Yönetmenin diğer filminide izlemek kalıyor ilerleyen günlerde.
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler