Duyguların Rengi eleştirileri

“The Help”, senaryosunu da Kathryn Stockett’in aynı isimli ilk romanından (2009) uyarlayarak yazan Tate Taylor’ın yönetmen koltuğunda oturduğu bir drama…

Prömiyeri, 9 Ağustos 2011’de Beverly Hills’de yapılan ve 10 Ağustos 2011 tarihinde de Amerika’da vizyona giren filmin, 8.0/10 (434.229 oy) ve 4.2/5 (100.000 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7.0/10 (230 yorum) ve 62/100 (41 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, yeterince iyi bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…

Ama biz yine de 25 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilen ve 216,6 milyon dolar gibi yapımcılarını fazlasıyla mutlu eden bir hasılat rakamına ulaşmış olan bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak inceleyecek ardından da puanlamaya çalışacağız…

Bunun için de doğup büyüdüğü Jackson, Mississippi’nin 1960’lardaki ırkçılık yıllarını Psychologies’e göre, “Baş döndüren kurgusu, dokunaklı yan hikâyeleri, oldukça eğlenceli anekdotlarıyla sizi büyüleyecek. Bittiğinde de üzüleceğiniz” bir dille anlatan Stockett’in romanının son derece büyük bir beceriyle beyazperdeye aktarılmış hali olan bu filmin ayrıntılı incelemesine geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, yıldızlar geçidine dönüşmüş olan castingi ve Tate Taylor’ın ustalık dolu yorumu nedeniyle 146 dakikalık koskocaman bir sürenin nasıl geçtiğini anlayamadığımız sıra dışı bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…

Gerçekten de, Minny karakterindeki performansı nedeniyle “En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu” kategorisinde 2012 yılının Academy, Golden Globes ve BAFTA ödüllerinin tamamını kucaklayan Octavia Spencer’ın yanı sıra Emma Stone, Viola Davis, Bryce Dallas Howard, Jessica Chastain, Allison Janney ve Sissy Spacek gibi isimlerden oluşan oyuncu kadrosu son derece göz kamaştırıcı…

Ki, bu oyunculardan 1 Academy, 1 Golden Globes, 1 BAFTA ve 6 Primetime Emmy ödüllü Allison Janney, bugüne kadar Taylor tarafından çekilmiş olan bütün filmlerde oynarken Octavia Spencer’da, onun “The Girl on the Train” (2016) filmi hariç diğer hepsinde rol almış…

Elbette bu filmin başarısındaki temel faktörlerden bir diğeri ve belki de en önemlisi, Kathryn Stockett’in yazımı beş yıl süren ve başlangıçta 60 yayın danışmanı – temsilcisi tarafından reddedilen sonrada Türkçe’nin de aralarında olduğu 42 dilde basılan, ırkçılığın bugüne kadar pek tanık olmadığımız farklı bir yüzünün betimlendiği romanının bizzat kendisi…

Zira Skeeter, Aibleen ve Minny’nin yaşadıkları pek çok fantastik öyküyü gölgede bırakabilecek türde bir yapıya sahip…

Bunu fark eden Chris Columbus, Michael Barnathan ve Mark Radcliffe gibi film yapımcıları da bu romanı sinemaya uyarlamak için çok fazla beklemeden harekete geçerek filmin senaryosunun yazımı ve çekimi işini, kendisi de Jackson, Mississippi doğumlu ve romanın yazarı Kathryn Stockett ile çocukluk arkadaşı olan Tate Taylor’a ihale etmişler…

2008 Temmuz’unda daha roman henüz basılmadan, kitabın film haklarını Stockett’den almış olan Taylor’da, görüldüğü kadarıyla yüzünün akıyla çıkmış bu işin içinden…

Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda da olduğu gibi yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar başta Chubby Checker’ın o ölümsüz “Let’s Twist Again” isimli şarkısı olmak üzere Johnny Cash, Ray Charles ve Bob Dylan’ın da müzikleriyle renk kattıkları bu filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…

İlk önerimize gelince:

O hakkımızı da bu kez; “Ma” (2019) filmindeki yorumumuzun bir kısmını bir kez daha tekrarlamış olmak pahasına, nitelikli film izlemeyi alışkanlık haline getiren sinemasever dostlara, “Tate Taylor gibi az ama öz işe imza atan yönetmenlerin filmlerine, yapılan olumsuz eleştiri ve verilen olumsuz puanların hiçbirini ciddiye dahi almadan izleme listelerinizde yer vermeyi unutmayın” diye seslenerek kullanmak istiyoruz…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu film için önerimiz de eğer halen izlemediyseniz bu arşivlik Tate Taylor filmine “mutlaka bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Film, duygusal olarak manipülatif bir yöntem uyguluyor ve karışık bir tarihi kötüye kullanarak duygu sömürüsü yapıyor. Ekranda salt bir dram yok; sadece bir tane salak, ırkçı karakterin mızmızlanmasından oluşan ve sizi sürekli aynı yöntemle rahatsız eden sahneler var. Ben filme baktığımda bundan başka bir şey göremiyorum. Bir konunun içine kolaylıkla girebilen biriyim ama bu filmdeki sahneler bana aşırı yapay geldiği için filmde içine girecek bir şey bulamadım bu yüzden pek bir şey hissedemedim.

Filmi sevenlere saygısızlık yapmak istemem ama insanların bu filmde kullanılan böyle klişe numaralara nasıl düştüklerini gerçekten anlayamıyorum.

Böyle bir filmi "beyaz" bir adamın çekmiş olması ayrıca şaşırtıcı aslında. Tamamen kadın dünyasına sokuyor bizleri "The Help". Tabii ki en ön planda siyah-beyaz ayrımı var. Ancak arka planda, hatta bu konular kimi zaman ayrımcılığın da önüne geçiyor, sıradan ve tabiri caiz ise "boş" hayatlar yaşayan kadınların halleri, onların kızlarının da "anadan kıza" takip edilen bu yaşam tarzlarını birebir sürdürdüğü, genç erkeklerin, genç kadınların neredeyse her zaman, bir iki istisna dışında, tek tip olduğu, aynı şeyleri düşünüp aynı şeylerden zevk aldıkları, farklı olan genç kadınların da neredeyse "siyah"lar kadar dışlandığı bir "banliyö" ortam. 60'lı yılların tarzı ile sunuluyor bütün bunlar. O kıyafetler, müzikler, renkler, ortamlar, yine son derece özendirici ve hayran bırakıcı. Film başından sonuna kadar göz kırpmadan izletiyor. Çok göze batan kusurları da yok en azından seyirci açısından. İnanılmaz zıt kutupları temsil eden genç kadınlar, yani her sözlerinde, her davranışlarında siyahları yeren, kötülüklerini isteyen genç kadınlar, Skeeter ve Celia gibi bir iki karakter ile dengelenmiş. Yani bize "aslında iyi beyazlar da var" mesajı veriliyor gibi. Ancak Celia karakterinin yalnızca bu amaç için değil, belki daha da önemli bir mesaj için var olduğu kanaatindeyim. Bu tekdüze yaşayan kadınlar ayrımcılığı yalnızca siyahlara karşı yapmıyor. Kendi basmakalıp hayatlarının ve fikirlerinin en ufak bir şekilde dışına taşan herhangi bir insana da aynı ötekileştirmeyi uyguluyorlar. Film boyunca Skeeter ve Celia bu durum ile mücadele ediyorlar. Muhteşem bir grup oyunculuğu var. Viola Davis adı en sık anılan aktris tabii ki ve bunu da hak ediyor. Ama izledikten sonra şunu fark ettim ki, Stone, Howard, Chastain ve hele Octavia Spencer inanılmazlar. Yan rollerde de önemli isimler gayet başarılı. Sıcak bir film. İnsanı alıp götüren ve bir şeyler hissetmesini, birilerini desteklemesini sağlayan bir film. Rahatlıkla tavsiye edebilirim.

ırkçılığa kadınların dünyasından bir bakış açısı 7/10

İyilikle kötülüğün insanlık tarihi kadar eski olduğu gerçeği; başka bir formda çıkıyor karşımıza, siyah ve beyaz

Kesinlikle harika bir film. Irkçılık üzerine yazılmış siyah ve beyazların savaşını siyahların gözünden nasıl göründüğünü anlatmış. O zamanları kostümler ve ortamla çok güzel yansıtmışlar. Hiç sıkılmadan izlenilebilinir.

60lı yıllardaki beyaz-zenci ayrımına değinen etkileyici bir film..Oyuncu performansları filmi daha da inandırıcı bir hale getiriyor..Tavsiye edebileceğim, şeker tadında bir film.. :))))

60'ları inanılmaz anlatan atmosferi, yürek burkan hikayesi, harika oyuncu performanslarıyla büyüleyen(Stone ve Howardın şimdiye kadar gördüğüm en iyi performansları, Jessica Chastain her zamanki gibi karşı konulmaz, Viola Davis oscarlık bir performans sergilemiş, Sissy Spacek kısacık performansıyla bile çok etkileyici),son 5 yılda oscar alan tüm filmlerden çok daha güçlü çok daha başarılı bir film. 10/9

Harika , Harika ,Harika bu film için söylenecek tek söz bu.

Uzun zamandır listemde olan ama afişine kanıp izlemekten çekindiğim film. Film bizi 1960 ların missisipi eyaletine götürüyor. siyah beyaz ayrımının yapıldığı, ırkçılığın en üst safhada olduğu yıllar burada siyahiler 2. sinıf olarak görülüyor, hakaret ediliyor ve beyazların hizmetine sunulmuş o dönemi anlatan harika bir film . Oyunculuklar her karakter harika oynamış , film öyle bir akıp geçiyor ki bitmesin diyorsunuz . insanda farklı duygular uyandıran bana göre bu yılın en iyi filmlerinden . uzun zamandır vermediğim on puan bu filme . 10/10 şiddetle tavsiye edilir.

Irkçılık konusunda çok iyi bir film, kölelik zamanında geçmiyor öykü günümüzden 60-70 yıl önce bile esasında köleliğin devam ettiğini görüyoruz. Filmden aklımda kalan güzel bir cümle "Bebekken bizi çok seviyorlar, büyüyünce anneleri gibi oluyorlar" ırkçılık öğrenilen bir şey :(

Tarihe ustalikla baglanmis güzel bir entrikayla degisen bu renkli filme bayildim. Aktörler özellikle Dallas Howard çok iyi , film büyük ödüllere aday olmayi hakediyor.

Filmin bir kitaptan uyarlandigi belli ama bu çok da kötü sayilmaz. Problem kitaptan uyarlandigi için üzerinde çok çalisilmis karakterler olmasi. Itiraf etmeliyim ki izlerken oldukça sasirdim . Oyuncularin hepsi harika bir performans sergiliyorlar.Çok fazla insana hitap etmek amaciyla basitlestirilmis olmasi üzücü , yoksa gerçekten çok büyük bir film olabilirdi.

Oyuncularin hepsi 60'larda bu güzel ve ne yazik ki gerçekçi senaryoda oynayacak kadar iyiler. Görüntüler süper .

Abd'nin karanlik gecmisini anlatan saglam bi dram... Constantine hikayesi yok mu? Gozunden yas gelmeyecek biri yoktur heralde...Normalde dram filmleri izlerken yorar ancak aralardaki tatli dokunuslar gulumsemenize sebep oluyor...Viola Davisin nasil derin ve iyi bir oyuncu oldugunu bi kez daha anladim.. Bittiginde kendinizi mutlu hissedeceginiz ve duygusal zekaniza katkida bulunabilecegini dusundugum bi eser..

Olaylar arasindaki bütünlügü çok iyi gerçeklestiren ve konu özelliklerini oyuncu performansi ile çok yukarilara tasiyan bir film. Iyi bir yönetmen ve harika bir oyunculuk birlikteligi.