izlerken ilk filmin üstüne çikip çikmayacagini düsünüyordum, ilk baslarda bunu beceremedigini düsünüyorken, hey hat! film tüm fikirlerimi alip götürdü, oldukça özenli çalisilmis, her karesi düsünülmüstü, açik alan çekimlerinin oldukça fazla olmasina ragmen 1900lü yillarin sartlarinin gayet basarili bir sekilde yansitildigi, çatisma ve kavga sahneleri kivaminda olup insan zihninde yer ediyor, özellikle almanya ormanlarindaki çatisma sahneleri müthis idi,
inisli çikisli filmografisi olan guy ritchie bu kez isi oldukça iyi bir sekilde kotarmis.
filmi dört kelime ile özetlersem: çok saglam bir yapit