Git Başımdan! - Beyazperde.com eleştirisi : Git Başımdan!

Geçen yılın en komik filmi Felekten Bir Gece'nin başarısının ardından yönetmen Todd Phillips ve o filmde akli yeterliliği tartışılır Alan rolü ile "pek tanınmayan alternatif komedyen"den Hollywood'un en aranan oyuncularından biri haline gelen Zach Galifianakis, Due Date/Git Başımdan ile bir kez daha bir araya geliyor.

İlk olarak, elde Felekten Bir Gece boyutunda bir komedi klasiği olmadığını belirtmek isterim. Kanımca bir komedinin başarılı olması için en az üç "gülmekten altıma edecektim" dedirten sahne, ve bu sahnelerin etrafında ilginç karakterler ve elle tutulur bir hikayenin bulunması lazım. Git Başımdan, bu üç kriterden sadece ilkine sahip. Haliyle yönetmen Phillips, Galifianakis'in Felekten Bir Gece'de son sınırına kadan kullandığı vurdumduymaz fizikalitesini ve apaçık "edepsiz"liğini Git Başımdan'da da olabildiğince kullanıyor.

Filmin konusunu özetlememiz gerekirse, en kısa yolla "ultra saftorik" olarak tanımlayabileceğimiz Ethan (Galifianakis), favori şovu İki Buçuk Adam'da rol kapmak amacıyla Hollywood'a yola koyulur. Çocuğunun doğumuna yetişmeye çalışan, fakat çoğunluğu Ethan'dan kaynaklanan terslikler yüzünden durmadan geride kalan ucundan züppe Peter (Robert Downey Jr.), binlerce millik yolculuğu tanımadığı bu "aktör" ile geçirmek zorunda kalır.

Bu yolculuk boyunca karakterlerimizin başına gelen terslikler gayet komik. Özellikle bir sahnede parasızlıktan arabada uyumak zorunda kalan Ethan'ın, Peter yanındayken uyumak için kullandığı yöntem, bundan uzun zaman sonra hakkında halen konuşturacaktır.

CV'sinde Old School ve Felekten Bir Gece gibi komediler bulunan Phillips'in kahkahaları birbiri ardına sıralamayı iyi bildiği kesin. Fakat sıra, bir grup erkek karakter arasında geçen her yol filminin temeli olan "erkekler arasında oluşan duygusal bağ"a geldiğinde, çoğunlukla Ethan'ın yeni vefat eden babası hakkındaki bu sahneler, sanki filme dramatik bir ağırlık katmak için son anda senaryoya sıkıştırılmış gibi.

Bazen bir filmin neden başarısız olduğunu en kolay yoldan açıklamanın yolu, o filmin başarısız olduğu her noktada, başarılı olan başka bir filmi örnek vermekten geçer. Geçen yıl vefat eden, 80'lerin gençlik filmleri ile tanınan John Hughes'un Steve Martin ve John Candy'li yol filmi/komedi klasiği Planes, Trains & Automobiles ile haşır neşir olan seyirciye Git Başımdan'ın konusu ve yaklaşımı tanıdık gelecektir.

Git Başımdan'da Robert Downey Jr., tutucu Steve Martin karakterine bürünmeyi az çok beceriyor. Fakat sıra o sıkıcı tutuculuktan içten gelen bir duygusallığa dönüşmeye geldiğinde bu dönüşüm, Martin'inki gibi organik değil, tam tersine fazla zorlama gibi duruyor.

Sıra Galifianakis'e gelince... Tanıdıklara 2006'nın 2007'ye yol verdiği yılbaşında Galifianakis'in stand-up şovuna gideceğimi söylediğimde "o da kim?" gibi bir tepki aldığımı hatırlıyorum. Şovunda bir dolu alternatif ve çılgın teknikler kullanan Galifianakis'in bir gün bu denli mainstream bir yıldız olacağı aklımın ucundan bile geçmezdi.

Galifianakis'in kendisi bile bu popülaritenin çok uzun sürmeyeceğini, kısa bir zaman içinde seyircinin bu karakterden sıkılacağını biliyor olmalı ki, mümkün olabilecek en çok filme kendini sıkıştırıyor.

Haliyle bu karakter her ne kadar komik olsa da, John Candy'nin cana yakınlığına sahip değil. Ve sonuçta elde bir komedi klasiği yok tabii. Ama gülüp unutmak isteyenleri ve çektikleri uyuma problemlerine yaratıcı çözümler arayanları tatmin edebilir.