Alacakaranlık Efsanesi: Şafak Vakti Bölüm 1 eleştirileri

Diğer serilerin devamı tadında ve nedense gelişmeleri tahmin etmek zor olmuyor benim için. Bazı sahneleri çok bayıktı. Filmi uzatmak için duygusuz oyuncuların aşklarını uzatmışlar da uzatmışlar. Bu filmde aşkı en iyi hissettiren Jacob. Onun sahnelerinde daha iyi hissediyorsunuz. Hatta Bella bile Jacob ile oynarken kadına bir ruh bir can geliyor.

Insanlarin sevseler de sevmeseler de, begenseler de begenmeseler de yasadiklari çagin akimlarina kayitsiz kalmamasi gerektigini düsünenlerdenim. Twilight kültürü de benim için öyle. Eger bir film (kitap) ve buradaki olaylar, karakterler bir dönemin gençligini etkilemeyi basarmissa ve etkilemeye de devam ediyorsa, konudan uzak kalinmamasi lazim. 50 yasinda olsaniz dahi. Benim düsüncem budur. Ilk filmlerindeki sigligi ve yüksek olmayan kaliteyi bilen ben, seriye temel olarak bu nedenlerle devam etme ihtiyaci hissettim. "Acaba ne olacak?" merakiyla degil yani. Efsanemizin sonlarina yaklasirken, bizi yine iki bölümlük bir finalle ugurlamayi tercih etmisler. Çok sasirtici! Neredeyse ilk 50 dakika bu filmde hiçbir sey olmadi. Ya da söyle söyleyelim, bu 50 dakikayi pek tabii 10-15 dakikada da anlatabilirlerdi. Neyse, çok da sorun degil. Zira bu, serideki ne ilk ne de son sorun. Benim genel olarak dikkatimi çeken bir sikinti mesela oyunculuklarin gerçekten ama gerçekten "efsane" derecesinde kötü olmasi. Özellikle Kristen Stewart. En iyisini sorarsaniz Taylor Lautner derim ben. Karakterine bir seyler katmak ve elinden geldigince bir derinlik kazandirmak için çabaliyor bence. Film gereginden fazla sahneler içermesine ragmen yine de bir daginiklik, bir kopukluk hissettim biterken. Sanirim baslica neden bu pek çok sahnenin pek hizli ve akiciliktan uzak bir sekilde birbiriyle baglanmasiydi. Yine aklima gelmisken söyleyeyim, serinin en büyük sorunlarindan biri de karakter olusumlari. Hiç inandirici degiller. Hatta bazi durumlarda komikler. Bu filmde Bella'nin babasi Charlie'nin halleri beni gülümsetti neredeyse. Yani o kadar belli ki onlarin hepsinin figüran olduklari. Hikayeye hiç mi etki etmezsin be karakter? Hiç mi bir agirligin olmaz? Bu kadar mi sig olabilirsin? Adamin ne yaptigi belli degil! Kizi evleniyor, hemen ayak üstü bir iki sarilma, hooop tamam bitti. Kizi hastalaniyor belki de ölüm döseginde, hooop bir telefonda olay bitti. Bunlar küçük örnekler. Bu sekilde daha pek çok karakter ve durum var tüm seri boyunca. Neyse, simdi oturup filmi ve seriyi fazla kötülemeyelim. Sonuçta günümüzün akimlarini iyice gözlemlemis, özümsemis insanlarin elinden çikma bir is. Profesyonel düsünüldügünde ne kadar sig gelse de, su bir gerçek ki bu aralar gençler arasinda "dizi kültürü" hakim. Bu gençler dedigim 18 yas alti yalniz. Yani 20li yaslardan bahsetmiyorum kesinlikle. 8-18 yasindaki bir araliktan bahsediyorum. Twilight'in bu halkasi da özellikle elle tutulur pek bir sey olmayan ilk 50 dakikasi ile herhangi bir dizimizin herhangi bir bölümünden farksiz. Türkiye'de çok çekiliyor bunun gibi filmler aslinda. Hem de her hafta! Yalnizca bölümlerinin finalinde kurt adamlar ve vampirler olmuyor. Bölüm 2'yi bekliyoruz.

twilighte serisi hayranı olarak,vizyona girdiği ilk gün izledim dayanamadım,fakat, vasattı kesınlıkle,sıkıcı,tuhaf işteo buyuk aşk drama dönüşüyor kımı zaman,ve bella zavallı :) twilight hayranıysanız tabıkı seyredın,2012 de sonunu merak edıyorum,bella gözlerini açtı ve film bitti

Kristen Stewart, Bella'nın sevgi, korku ve kararlılık dolu duygularını ekrana taşımakta başarılı olsa da, zaman zaman yüz ifadelerindeki donukluk karakterin derinliğini yitirmesine neden oluyor. Robert Pattinson, Edward'ın içsel çatışmalarını yansıtmakta etkili bir performans sergilerken, Taylor Lautner ise Jacob'ın karmaşık duygularını ve çaresiz öfkesini inandırıcı bir şekilde sunuyor.

Filmin yan karakterleri olan Cullen ailesi, hikâyeye gerekli derinliği katmak adına önemli bir rol oynuyor. Alice (Ashley Greene) ve Rosalie (Nikki Reed) gibi karakterler, Bella'nın yaşadığı zor durumu anlamaya çalışırken verdikleri destekle hikâyeye farklı bakış açıları ekliyor. Ancak, bazı yan karakterlerin yeterince derinlemesine işlenmediği ve sadece arka planda kaldığı söylenebilir.

Bill Condon'un yönetmenliğinde,*Breaking Dawn - Part 1 daha karanlık bir tona bürünüyor. Bu, serinin önceki filmlerine kıyasla daha olgun bir atmosfer yaratıyor.

Ancak, doğaüstü olayların ve sürecinin tasviri sırasında kullanılan özel efektler zaman zaman gerçeklikten uzak ve yapay hissedebiliyor. Özellikle kurtadamlarla ilgili sahnelerde kullanılan CGI, izleyiciyi hikâyeden koparacak derecede eksik kalmış.

Serinin önceki filmlerinde olduğu gibi, müzik bu filmde de hikâyeyi destekleyen önemli bir unsur. Carter Burwell'in bestelediği film müzikleri, karakterlerin yaşadığı duygusal değişimleri güçlendiriyor ve izleyiciyi olayların içine daha fazla çekiyor.

Breaking Dawn - Part 1, Twilight serisinin hayranları için tatmin edici bir geçiş filmi olarak değerlendirilebilir. Bununla birlikte, bazı anlarda ağır ilerleyen tempo ve CGI eksiklikleri, filmin genel kalitesini düşürüyor. Serinin hayranları için izlenmesi gereken bir yapım olsa da, Twilight evrenine aşina olmayanlar için hikâye yeterince güçlü ve sürükleyici olmayabilir. Öncelikle diğer filmlerin izlenmesi tavsiye edilir.

Umut dolu beklenişlerin, vasatla son buluşu bence devamı çekilmemeli, bomboş bir yapım.

Her ne kadar izlenebilirliği olan bir film olsa da üst düzey bir kaliteye sahip değil. Boş zamanınızda vakit geçirmek adına sıkılmadan izleyebileceğiniz orta şekerli sinema filmidir.

sonuna kadar sikiliyorsunuz, oyuncular kötü , iyi çekilmis ama senaryo yok

Arkadaşımı kıramadığım için sinemada izlemek zorunda kalmıştım, gerçekten kötüydü. Şafak Vakti'nin iki bölüme ayrılmasını gerektirecek yoğun, heyecanlı, sürükleyici bir kurgusu yok. Serinin en kötü filmi diyemem çünkü bence hepsi kötü, ancak en sıkıcısı diyebilirim.

Anlamıyorum ki arkadaş bu filme başyapıt diyenleri neyse dayanın bir tane kaldı... 4/10