Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
3,0
yayın
-
T24
-
Habertürk
-
Hurriyet
-
Birgün
Her dergi ve gazetenin puanlama sistemi farklı olduğu için, Beyazperde, puanları 0.5 - 5 yıldız üzerinden, kendi barometresine göre vermiştir.
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler
T24
Bu baskıcı ve mantık-dışı sistem eleştirisinin yönetmenin kendi ülkesine, tarih içinde demokrasinin ilk temellerini atmış olsa da bunu modern zamanlarda hemen hiç uygulayamayan Yunanistan’a yönelik olduğunu düşünenler de var. Ki haklı olabilirler!.. Geçmişte izlediğimiz kimi filmlerden anılar getiriyor film: Village of the Damned (iki kez çekilmişti), The Village, Truman Show... En son A Quiet Place- Sessiz Bir Yer. Ya da bizden Kar filmi gibi... Yine de kendine özgü bir atmosferi ve çarpıcı bir dünyası var. Has sinemaseverler görmeli. Bu arada Lanthimos’un yeni bitirdiği The Favourite- Gözde filmini de merakla bekliyoruz elbette...
Habertürk
Açıkçası “Köpek Dişi”ni sevdiğimi, çok beğendiğimi söyleyemem. Alt metinlerine, orijinalliğine bir itirazım yok ama her şey çok abartılı bir düzeyde ele alınıyor. “The Lobster” özellikle hikayesi itibarıyla bence çok daha olgun, sağlam bir film. “Köpek Dişi” ise seyirciyi rahatsız etme, hatta onu yumruklama konusunda Haneke'yle yarışmaya niyetlenmiş bir yönetmenin filmi gibi geldi bana. Çok yeni bir şey söylediğini de sanmıyorum. Sadece alternatif, yenilikçi filmlerden hoşlananlara önerebilirim.
Hurriyet
Fabrikatör bir baba ve büyük, bahçeli bir evin içinde onun kurallarına göre hayatını sürdüren bir aile... Yorgos Lanthimos’un 2009 tarihli filmi ‘Köpek Dişi’ (‘Kynodontas’), absürd bir hikâye eşliğinde otorite, aile değerleri, şiddet, baskıcı modeller, yasaklar, cinsellik gibi meselelere ilişkin hatırlatmalarda bulunuyor. Yunan yönetmen bizde daha çok ‘The Lobster’la tanınıp sevildi (ya da tartışıldı) ve kendisine yönelik ilgi, bir sonraki adımı ‘Kutsal Geyiğin Ölümü’yle (‘The Killing of a Sacred Deer’) daha öte noktalara taşındı. ‘Köpek Dişi’ ise Lanthimos’un eski filmlerinden ve vakti zamanında Türkiye’de vizyona girmemişti. Seyirciyle randevusu dokuz yıl sonra gerçekleşen yapım, gerçeküstücü bir tarzda ‘Baba’ (Tanrı?) figürü üzerine çeşitlemelerde bulunuyor. Filmin ismi de bir çocuğun evini terk etme kriterinin ifadesi: “Sağ ya da sol, fark etmez, ‘köpekdişi’ düşen bir çocuk evi terk etme çağına gelmiştir.”
Birgün
Bu film, bize burjuva ailenin sağlıklı bir toplumsallaşma önünde engel olduğuna dair bir şeyler söylüyor. E, doğrudur, aile toplumsal bir üründür ama içinden çıkamazsanız toplumsallaşamazsınız, bireyleşemezsiniz. Ensest bunun için tabudur, yasaktır, gençler ailenin dışına çıksınlar diye. Kural koyucu baba, çocukların dışarıya çıkmasını engellediğinde, ya da dışarının içeriye gelmesine engel koyduğunda enseste de kapı açılıyor Köpek Dişi’nde. Fakat yönetmenin derdi her neyse, dediğim gibi bu filmden yola çıkarak tartışma arzusu duyamıyorum. Ya da Y.L’nin herhangi bir filmi bende tartışma arzusu uyandırmıyor. Bitse de gitsem arzusu uyandırıyor. Amaç rahatsız etmekse, başarıyor. Ama amaç sadece bu olmasa gerek.