Şişme Bebek eleştirileri

“Air Doll” ya da özgün Japonca adıyla “Kûki ningyô”, son filmi “Shoplifters / Manbiki kazoku” (2018) ile Cannes’da Altın Palmiye kazanan Hirokazu Koreeda’nın Yoshiie Goda’nın çizgi roman serisinden uyarlayarak bizzat senaryosunu da yazarak yönettiği fantastik bir drama…

Koreeda’ya göre kent yaşamının yalnızlığının ve insan olmanın anlamının sorgulandığı bu filmin, 6,9 olan IMDB izleyici puan ortalaması ile %41 - %65 olan Rotten Tomatoes olumlu yorum ve 3,5/5 üzeri izleyici puanı ortalaması çok da parlak sayılmaz… Hem de hiçbir olumsuz yorum barındırmayan Metacritic ortalamasının 64/100 olmasına rağmen…

Şimdi, “Bu da nedir?” diyebilirsiniz…

Bu, nedendir bilinmez ama her ikisinin de temel dayanağı ve hareket noktası profesyonel sinema yorumcularının verdiği puanlar olan Rotten Tomatoes (%41) ve Metacritic’in (%64) bu film konusunda hemfikir olmadıklarını gösteren bir sonuç… Artık bu farklılığın sebeplerini, fırsat bulursak filmi izledikten sonra o mecralardaki yorumlara bir kez daha bakarak kendimiz bulmaya ve yorumlamaya çalışacağız…

O halde ne yapıyoruz?

Tabii ki, bir an önce filmi izlemeye başlıyoruz (Saat: 23.00)…

Filmi izlemeyi biraz önce bitirdik (Saat: 01.20)…

Son bir teknik not olarak Rotten Tomatoes’daki %41’lik olumlu ortalamaya 22, Metacritic’deki %64’lük olumlu ortalamaya ise 8 yorum sonucunda ulaşıldığı bilgisini de kayıt altına alarak kendi özgün yorumumuza geçelim…

İlk itirazım, Variety’den Derek Elley gibi filmin 116 dakikalık süresini uzun bularak eleştirenlere olacak…

Bizce sorun sürede değil…

Sorun, kentleri parkta bir bankta (yaşlı adam ve Nozomi) otururken ağaç yerine çok katlı rezidanslar ve evin penceresinden dışarıya bakıldığında da çiçek ve kuş yerine çöp yığınları izlenen mekânlar haline getiren insanlarda…

İşte böylesine betona boğulmuş bir kent de yaşayıp sabahın köründe evden işe akşamın zifiri karanlığında tekrar evine koşturan Hideo, yalnızlaşıp kendine ve diğer insanlara yabancılaşmasın da ne yapsın…

Artık Hideo için ağzı var dili yok Şişme Bebek Nozomi, hem insandan daha iyi bir arkadaş hem de daha iyi bir sevgilidir… Ancak Hideo, kendine, diğer insanlara ve çevresine o kadar yabancılaşmıştır ki, insanlarla göz temasını da kestiği için videocu dükkânında karşılaştığı Şişme Bebeği Nozomi’yi bile tanımamıştır…

Veya parkta sürekli tek başına oturarak rezidans manzarası (zira başka manzara yok) izleyen yaşlı adam o kadar yalnızdır ki, Şişme Bebek (yanmaz silikon ve plastik malzemeden üretilen) Nozomi’nin soğuk elleriyle dokunuşu bile onu mutlu edebilmektedir…

İşte Koreeda’nın bu filmde anlattığı kent yaşamı, yalnızlık ve “hayatı, öldüğünde yakılacak çöp olarak tamamlayan insan” manzarası tam da budur…

Bir hafta önce izlediğimiz bir başka Koreeda filmi olan “Sando-me no satsujin / The Third Murder” (2017) ın verdiği şevk ve heyecanla izlediğimiz bu Koreeda filmini de çok beğendik… Umarız sizler de beğenir ve aynı keyifle izlersiniz,

Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 3 Temmuz 2018 günü saat 02.03’de yazılarak paylaşılmıştır...