Avanak Kuzenler - Beyazperde.com eleştirisi : Avanak Kuzenler

Recep İvedik ve Çılgın Dersane serilerinin başarılarından sonra Faruk Aksoy'un yapımcılığını üstlendiği yeni sulu komedi filmi Avanak Kuzenler, tam da bayram haftasında vizyona çıktı. Sinemaların tıka basa dolu olmasına çok da şaşırmamalı. Absürd komedi alanında at koşturan film, başarılı oyuncu kadrosu ve Oğuzhan Tercan gibi deneyimli bir yönetmenin eline teslim edilmiş olması sayesinde kendini kurtarıyor.

Aklı beş karış havadaki üç kuzenin, tefecilere borçlarını ödeme ve pek gerçekçi olmayan hayallerini gerçekleştirme çabalarını anlatıyor film. Başlarından geçen maceralar can sıkıcı derecede naif bir finale ulaşana kadar, onların cin fikirleriyle ortalığı daha da karıştırmalarını izliyoruz.

Öyle klişe yollardan ilerliyor ki senaryo, çoğu zaman salondaki seyirciler diyalogları karakterlerden önce söyleyebiliyor. Düzgünce kurulmuş, yer yer iyi fikirler barındıran ama genelinde pek yaratıcılık içermeyen bir metin bu. Standart duygusal formülleri, hep bir sonraki adımını tahmin edebildiğimiz komedi kalıplarını kullanıyor. Türk filmlerinin izleyici kitlesi içinde siz hangi gruba dahilsiniz bilemem tabii ama eğer her küfre gülenlerden değilseniz, bu filmin komedisinden tatmin olmanız zor..

Küfürleri gayet doğal bir şekilde kullanıyor Avanak Kuzenler. Ancak bizim seyircimizin olur olmaz her küfre niyeyse kahkahalarla gülüyor olmasına biraz fazla bel bağlıyor. Yine de ilgi çekici ve sempatik karakterler yaratmak konusunda ciddi beceri gösterilmiş. Oyuncuların ve yönetmenin de katkısıyla, gerçekten keyifli kimi karakterler ortaya çıkmış. Hakan Bilgin'in tikleri veya Paşhan Yılmazel'in porno filmlerden öğrenilmiş Almancası gayet eğlendiriyor.

Böyle bir filmi, sinemasal olarak ilkel benzerlerinden farklı kılan en önemli unsur, kamera arkasındaki ekip. Son yıllardaki hiçbir benzerinde rastlayamayacağınız kadar temiz bir rejisi var filmin. Türk sinemasının ustalarından Ertunç Şenkay'ın görüntü yönetimi ve başarılı sanat grubunun dikkat çekici dekor ve aksesuar çalışmaları da takdir edilecek cinsten. Teknik bileşenleri ve işçiliği düzgün olunca da gülüp eğlenmeseniz bile sıkılmadan izleyebileceğiniz bir film çıkıyor karşınıza.

Filmin başrolündeki üç kafadarın kimyaları tam tutmuyor sanki ama her birinin bireysel başarıları yine de filmi sırıtmadan taşıyor. İçlerinden özellikle Paşhan Yılmazel, gerçekten beklenmedik ölçüde iyi oynuyor. Kendisinden belli ki sadece fiziğini sergilemesi beklenen Özlem Savaş bile, en azından potansiyeline uygun bir rolde yer aldığı için fazla sırıtmıyor.

Sonuç olarak, bayağı absürd bir film karşımızdaki. Bu türün yerli örnekleri arasında da eli yüzü düzgün bir film olarak kendini kurtarıyor. Yeterince zekice bir komedi malzemesi oluşturamıyor ama en azından sempatik bir film olmayı başarıyor. Yapımcılar seyir zevkimizi göz önünde bulundurup, projelerini böyle işini bilen zanaatkarlara emanet ettikleri sürece, gişeye yönelik bu tür komedi filmlerinden bizler de yaka silkmeyiz. Avanak Kuzenler de tu kaka ilan edilecek bir film değil doğrusu?