Herkül: Özgürlük Savaşçısı - Beyazperde.com eleştirisi : Uhrevi değil; dünyevi bir Herkül...

Doğrusu sevimli bir adam Dwayne Johnson. Kas çuvalı adamlardan sevimli çıkmaz diyenlerin yüzünü kara çıkartırcasına son dönem kariyerinde hemen her filminde işlediği korkusuz ama nükteden ve “sevimli” karakter profillerinden bir yenisini de Herkül: Özgürlük Savaşçısı adlı bu hafta vizyona girecek olan yapımda sergiliyor.

Renny Harlin’in başrolde olduğu ve yine 2014’te vizyona girmiş olan Herkül: Efsane Başlıyor faciasını seyretmek zorunda kalmış bir kişi olarak değişik bir Herkül filminin daha yolda olduğunu ilk duyduğumda omuz silkip burun kıvırdığımı itiraf etmeliyim. Ancak "White Anglo Sakson" modeli steril bir Herkül modeli olan Renny Harlin ve türevi bir oyuncu yerine Dwayne Johnson gibi bir Amerikan esmerinin bu role uygun görülmesi bana göre çok yerinde bir tercih olmuş. Üstelik bu Herkül olabildiğince “laikleştirilmiş” bir Herkül; mitoloji ve devlet işleri birbirinden ayrılmış ve dünyevileştirilmiş bir Herkül ortaya serilmiş ve film bunu kurarken inandırıcılık ile illüzyonu, fantazma ile gerçekçiliği akılcı bir yöntemle harmanlamayı başarmış.

Şöyle ki; herşeyi büyülü bir biçimde tek başına halleden Herkül yok karşımızda; olabildiğince seküler ve herşeyi “kankaları” ile, belirli bir işbirliği formatında halleden ve tabiri caizse “hafif çakal” bir Herkül var karşımızda. Filmin yönetmeni Brett Ratner, bu filmde Herkül efsanesini mitlere uygun düşen ancak aklın sınırları içerisinde kabul edilebilir, insani bir Herkül profili çizmeyi tasarlarken Radical Studio’nun çok sevilen ve daha önce çizgi film ve televizyon dizisi olarak uyarlanan “Hercules: The Thracian Wars” grafik romanını baz alarak filmini oluşturmuş ve doğrusunu söylemek gerekirse bu işin üstesinden başarıyla kalkmış. Ama bu noktada bir itirazım var. Hayır, filme değil; filmin fragmanına... Bana göre Herkül: Özgürlük Savaşçısı adlı bu filmin fragmanı, şimdiye kadar izlediğim en tatsız fragman. Çünkü filmin bütün hikayesini, gizemini olduğu gibi dışa vuruyor. Elbette ki keyifli bir film, elbette ki fragmanın herşeyi ele veren ve filmin esprisinin bir nebze içine eden “açık gönüllülüğü” filmi es geçmenizi gerektirmiyor ve fakat film boyunca sürekli bu sahneleri neden fragmanda sinemaseverlere önceden izlettirdiler ki diye düşünmeden edemedim.

Peki Herkül filminde, kahramanlarımızı mitolojiden ve masallardan alabildiğince uzak tutan yönetmen ve senaristlerin bu yenilikçi bakış açısı filmin tansiyonunu düşürüyor mu? Kesinlikle hayır, filmde antik dönemlere dair gizemci bakış açıları belki hard-core bir mitolojik yüklemeyle değil ancak belli belirsiz bir gizemcilik ile, filmin başından sonuna kadar gerçekten de Herkül Zeus’un oğlu mu yoksa sıradan bir kas çuvalı mı sorusunu izleyiciye düşündürtmeyi başarıyor ve “mitlere” ihanet etmiyor.

Başrollerde Ian McShane, Rufus Sewell ,  Joseph Fiennes, Rebecca Ferguson, Aksel Hennie ve John Hurt gibi birbirinden ünlü isimleri barındıran film, haftanın eğlenceli, mitolojik ve tantanalı filmlerinden...

@atlantisliadam