Maskeli Süvari - Beyazperde.com eleştirisi : Yorucu uzunlukta, vasat üstü bir western komedi...

Maskeli Süvari hakkında söylenebilecek en iyi şey yakın zamanın diğer western-komedi-aksiyonu, Will Smith’li Wild Wild West kadar kötü olmadığı. Gore Verbinsky ve Johnny Depp ekibinin yeni macerası ayrıca Yeşil Yaban Arısı (The Green Hornet)’in Seth Rogen’lı otçu komedisi adaptasyonundan daha az çocuksu ve daha çok eğlenceli. Belki de bildiğiniz üzere The Green Hornet, 1936 yılında ABD radyosunda Maskeli Süvari’nin daha güncel bir versiyonu olarak yaratılmıştı.

İki kahraman da benzer maskeler takıp kötü adamlarla savaşırken stereotipik etnik yardımcıları sayesinde ırksal gelişmeleri yüz sene geriye götürmüşlerdi. Aslına bakarsanız efsaneye göre Britt Reid’in (Yeşil Yaban Arısı) kendisi John Reid’in (Maskeli Süvari) büyük torunu. Barda kız tavlamak isterseniz eminim ki bu önemli bilgi size çok yardımcı olacaktır.

Michel Gondry yönetimindeki hipster Yeşil Yaban Arısı filminde Seth Rogen, Çok Fena filmine giremeyen esprileri bu filme sıkıştırıp kolaydan para kazanıyordu. Maskeli Süvari’nin ekibi, en azından epik bir özel efekt şöleni ile seyircisini eğlendirmek için elinden geleni yapıyor. 250 milyon dolarlık bütçesine rağmen gayet eksantrik esprilere bile sahip bir film.

Bazı eksantrik anlar işe yarıyor ve akılda kalıyor, Tonto’nun (Johnny Depp) kötü adamlardan birini ördek bacağıyla tecavüz etme tehdidi mesela (Şaka yapmıyorum, bu sahne var filmde). Diğerleri biraz bayat kalıyor, Tonto’nun kafasındaki ölü kartalı durmadan fıstık kabukları ile beslemeye çalışması çabucak eskiyor mesela. Yine de Depp ve Verbinski’nin başarılı olması için kocaman bir baskı ile gelen bu denli yüksek bütçeli bir filmle azıcık dalga geçmeleri takdire değer.

Fakat ne yazık ki Maskeli Süvari, aynı ekibin yarattığı Karayip Korsanları serisinin düştüğü tuzağa düşüyor ve ümit verici bir başlangıçtan sonra bitmek bilmeyen, şişirilmiş bir baş ağrısı ile sonuçlanıyor. Karayip Korsanları serisinin üçüncü filmi At World’s End’in son saati boyunca bir sürü aspirin yuttuğumu hatırlıyorum. Maskeli Süvari’ye gitmeden önce de ağızlara iki aspirin atmak tavsiyemdir.

Bu biraz hayal kırıklığı yaratıyor tabii, çünkü yaşlı Tonto’nun bir çocuğa maceralarını anlattığı açılıştan sonra aslında gayet dahiyane bir aksiyon sekansı ile açılıyor film.

Silahlara inanmayan kanun adamı John Reid (Armie Hammer), Tonto’nun yardımıyla psikopat Butch Cavendish’i (Hollywood’un en yetenekli karakter oyuncularından William Fichtner) hızla giden bir trenin üzerinde yakalamaya uğraşıyor, tabii ki tren yolun sonuna varıp içindeki herkesi öldürmeden önce.

Bu heyecanlı aksiyon sekansı doğru ellerde pahalı bir Hollywood sahnesinin ne kadar efektif ve akılda kalıcı olabileceğini kanıtlıyor. Buster Keaton’un en başarılı işlerini andıran fiziksel komedi koreografisi ve görsel espriler, gerçekten heyecan verici bir açılış ortaya koyuyor.

Ne yazık ki Verbinski kendi başarısını az sayıyor ve finalde aynı sahnenin abartılmış, steroidli bir versiyonunu sunmaya uğraşıyor. Bu sefer iki tren, iki rayın üzerinde birbirini kovalıyor. Neredeyse yirmi dakika süren bu sekans bir süre sonra seyirciyi yoruyor ve filmin artık bitmesine dua ettiriyor. Bir bakıma Verbinski, kendi muazzam açılış sekansının antitezini filmin sonu ile kendi kendine sunuyor.

Maskeli Süvari’nin ilk yarısı aslında gayet ilgi çekici ve sürükleyici. Senaryo tipik bir intikam filmi yaratıyor ama en azından bunu az da olsa enerji ve yaratıcılık ile yapıyor. Fakat ilk yarıdan sonra, aynen Karayip Korsanları filmlerinde olduğu gibi konu gereksizce karmaşıklaşıyor ve hikaye açıldıkça kişisel ilgimiz kapanıyor.

Sıra Tonto’ya gelmişken, Johnny Depp’in tipik eksantrik karakter performansları arasında Tonto nerede duruyor? Belki de Jack Sparrow veya Willy Wonka kadar bariz ve rahatsız edici değil konu deliliğe geldiğinde, ama Dark Shadows’un Barnabas Collins’inden biraz daha uçuk olduğu kesin.

İşin sonunda Maskeli Süvari beklenenden daha eğlenceli bir yapım. Fakat eğer aynı ekipten gerçekten mükemmel bir western izlemek isterseniz, Rango'yu hatırlatmak isterim.