Ricky - Beyazperde.com eleştirisi : Ricky

Son dönem Fransız sinemasının en tanınmış yönetmenlerinden François Ozon'un yeni filmi "Ricky," belki de daha önce izlediğimiz hiçbir François Ozon filmine benzemiyor. Çünkü "Ricky"de yönetmenin geçmiş filmlerindeki yoğun sembolik dili ve sanatsal dokunuşu bulmak pek de mümkün değil.

"Ricky," François Ozon'un önceki filmleriyle kıyaslandığında hikayesinde derin anlamlar, üslubunda ise ideolojik göndermeler barındıran zorlayıcı bir filmden çok hızla izlenip, kolay anlaşılan popüler yapımları andırıyor. Bu özelliğiyle Fransız sanat sinemasından çok, Fransız popüler sinemasına yakın durduğunu söyleyebileceğimiz film, François Ozon'un daha geniş bir kitleye hitap edebilme isteğinin kanıtı sanki.

Ozon'un yeni filminde her şey fabrika işçisi bekar bir anne olan Katie'nin yeniden aşkı bulması ve ikinci çocuğunu dünyaya getirmesiyle başlıyor. Bahsettiğimiz yeni aşkın meyvesi olarak dünyaya gelen Ricky, kısa sürede annesinin tüm ilgisini üzerinde topluyor ve Katie, giderek sevgilisi Paco'yu ve kızı Lisa'yı ihmal eder hale geliyor. Ancak bu üçlünün hayatı esasen Ricky'nin doğa üstü bir varlığa dönüşmesiyle bambaşka bir yön kazanıyor.

Konusundan da anlaşılabileceği gibi "Ricky," anne ve bebeği arasındaki kutsal ve bütünleşik bağdan yola çıkılarak tasarlanmış bir film. Bir annenin dokuz ay boyunca bedeninin bir parçası olarak taşıdığı bebeğinin yuvadan 'uçuşunu' izlemesi üzerine kurulan hikaye, filmde ilgi çekici ve fantastik bir biçimde işleniyor. Fakat bu sürecin François Ozon sinemasından beklediğimiz derecede özgün bir gidişatın içine yerleştirildiğini söylememiz zor. François Ozon'un yeni çalışmasının gidişatı ne kadar aykırı ve şaşırtıcı olursa olsun, "Ricky," çıkış noktası olan 'parlak fikri' yeterince iyi besleyemeyen ve bir noktadan sonra elindeki malzemeyi bütünüyle tüketen bir film.

Bütün bunlara rağmen "Ricky"i izlenmeye değer kılan en önemli unsur, gidişat süresince derinliğini koruyabilen tek karakter olan Lisa'dan başkası değil. Küçük oyuncu Mélusine Mayance tarafından canlandırılan Lisa, başına buyruk, olgun ve güçlü tavırlarıyla başlı başına hayran olunacak ve ilham alınacak bir figür. Lisa'nın sessiz sakin duruşu, başına gelenleri sorgusuz sualsiz kabullenişi ve sorumluluk duygusu neredeyse mükemmel bir biçimde görselleştiriliyor. Mélusine Mayance'in bir çocuk oyuncudan çok yetişkin bir aktriste bulunabilecek azmi, disiplini ve canlandırdığı karakterle bütünleşen beden dili hiç kuşkusuz filmin en çok takdir edilen yönü. François Ozon'un oyuncu yönetimi konusundaki başarısını da gözler önüne seren bu performans, oyuncu ve yönetmen arasındaki ruhani bağın da en büyük kanıtı.

Anlayacağınız "Ricky," François Ozon'un yeni başyapıtı değil. Hatta yönetmenin önceki çalışmalarına kıyasla çok daha hafif ve kolay anlaşılır bir dile sahip. Fakat gerek konu edindiği fantastik hikayenin anne-çocuk ilişkisine olan sembolik dokunuşu gerekse genç oyunucusu Mélusine Mayance'in kaçırılmaması gereken performansı filmi izlenmeye değer kılıyor.