A-Takımı - Beyazperde.com eleştirisi : A Takımı

Seksenli yılların popüler kültür ürünleri, dünyanın bütünüyle değiştiği 20 yılın ardından, toplantı odalarında 'doğru' projeyi arayan yapımcıların gündemine yerleşti. 2000'li yılların Hollywood sineması için (şimdi on yılı da devirdikten sonra) rahatlıkla 'remake yılları' diyebiliriz. Yeni, taze ve orijinal olanın çok fazla yetişmediği, eskinin yenilenerek önümüze konduğu yıllar.

Seksenli yılların çocukları için 'geçmişle buluşma' anlamı taşıyor bu yenilenmiş ürünler. Henüz ağaçlarda vitamin, kafalarda bir proje olan yeni nesil için ise bir efsanenin günün modasına uygun kostümlerle dirilişi. Seksenli yılların şöhretli filmleri yeniden çekildiği zaman çok fazla şaşırmıyoruz artık. Fakat popüler televizyon dizileri ve hatta çizgi filmler karşımıza geldiğinde, olay biraz karışıyor. A-Takımı dizisi sinema filmi oluyor, üstelik çeyrek asır sonra. Burada galiba söz konusu filmi uyarlandığı televizyon dizisi ile karşılaştırmak da çok fazla anlamlı olmuyor.

A-Takımı, zamanında hayran olduğum bir dizi değildi fakat denk geldiğim zamanlarda sıkılmadan izlediğimi hatırlıyorum. Aksiyon ve serüven için değil gülmek için izlenirdi. Hikayeleri sürükleyen karakterlerdi. Başı dertten kurtulmayan, zıt karakterlerin yarattığı ortak enerji ile her türlü sorunu, mizahı bir an bile elden bırakmadan, kovmayı başaran şenlikli bir ekip. Biraz çizgi film lezzeti vardı; ölüm olmazdı, dram yaşanmazdı. Her patlamanın ardından gülen bir yüz çıkardı.

2010 model, 117 dakikalık A-Takımı; dizide ana karakterleri canlandıran oyuncuların benzerlerini getiriyor karşımıza. Söz konusu olan fiziksel bir benzerlik değil tabii ama bu yönde atılmış adımlar da yok değil. Liam Neeson 'Hannibal' rolü için fazla bir isim mesela ve bizi ikna ediyor doğrusu. Faceman'de Bradley Cooper gayet şık. 'Howling Mad'de Sharlto Copley yeterince acayip. Ve fakat Baracus rolünde Quinton 'Rampage' Jackson olmamış mesela. Hoş bu role kimi koysanız orijinalinin bir karikatürü olacak. Mizah yollu ikonlaşmış bir tip söz konusu.

A-Takımı'nın oyuncu seçimlerinde yapımcılar çıtayı yüksek tutmuşlar, buna şüphe yok. Ayrıca uçan, kaçan, fiziğin ve matematiğin kurallarını takmayan bir senaryo amaçlanmış, bu da kesin. Fakat bu irrasyonel senaryo nedense bizi keyiflendirmiyor. Başlangıçtaki tanışma bölümü hiç fena bir açılış değil ama sonrasında filmi sürükleyecek bir mizah çıkmıyor karşımıza.

Sahte banknot klişesinden sıkı bir hikaye çıkmasını beklemiyoruz zaten, filmdeki akıl almaz aksiyonu yargılamaya da niyetimiz yok. Hatta göle düşen tank gibi 'mucizeleri' de sevmeye hazırız. Ama performans gücünü gayet iyi bildiğimiz oyuncuların sıkıcı diyaloglarla komik olmaya çalışması can sıkıcı. Her şeye rağmen, filmin irrasyonel aksiyon anlayışının yeşilçam avantürleri lezzetinde parladığı birkaç sahne olduğunu ekleyelim; zombi sıcaklardan kaçmak için sinema salonlarına sığınanların aklında bulunsun.

Twitter: skokceoglu