İki bölüm olarak tasarlanan Korkunç İvan’ın ilk bölümünü bir yılda bitiren Eisenstein, 1945 yılında ikinci bölüm olan Boyarların Düzeni’ni bitirdi. Film, Korkunç İvan’ın müziklerini hazırlayan, müziğin ustası Prokofiev’i, sinemanın ustası Eisenstein ile buluşturuyor. Bunun sonucunda iki temel anlatım aracının birliği ve karşılıklı eyleminin sonucu olan yeni bir sanatın, görsel-işitsel sanatın bir ürünü olarak Korkunç İvan, anıtsal bir başyapıt olarak ortaya çıktı. Eisenstein, Boyarların Düzeni’nin son yarısını renkli çekti. Renk kavramını da kurgu kuramının, çoksesli kurgu kuramının, içine yerleştirdi. Sinema ve renk ilişkisinde, rengi de müzik gibi dramatik bir etken olarak kullandı. 10 Şubat 1948 yılında öldüğünde son çalışması
İlkine nazaran daha sıkıcı geldi. Film hakkında söylenecek güzel sözler de yok değil. Ancak genele baktığımda üzülerek görüyorum ki, sonunu zor getirdim. Belki de bunun sebebi ilkinin üzerine çok bir şey eklenememesiydi. Yine komplolar, yine Boyarlar, yine entrika, yine aynı abartılı oyunculuklar, benzer senaryo, Ivan rolünde Nikolai Cherkasov'un mimikleri vs. vs. İlk filmden farklı olan neredeyse tek bir şey yok. ...
Devamını oku
Beyazperde.com'da gezintiye devam etmek istiyorsanız çerezleri kabul etmelisiniz. Sitemiz hizmet kalitesini artırmak için çerezleri kullanmaktadır.
Gizlilik sözleşmesini oku.