İki bölüm olarak tasarlanan Korkunç İvan’ın ilk bölümünü bir yılda bitiren Eisenstein, 1945 yılında ikinci bölüm olan Boyarların Düzeni’ni bitirdi. Film, Korkunç İvan’ın müziklerini hazırlayan, müziğin ustası Prokofiev’i, sinemanın ustası Eisenstein ile buluşturuyor. Bunun sonucunda iki temel anlatım aracının birliği ve karşılıklı eyleminin sonucu olan yeni bir sanatın, görsel-işitsel sanatın bir ürünü olarak Korkunç İvan, anıtsal bir başyapıt olarak ortaya çıktı. Eisenstein, Boyarların Düzeni’nin son yarısını renkli çekti. Renk kavramını da kurgu kuramının, çoksesli kurgu kuramının, içine yerleştirdi. Sinema ve renk ilişkisinde, rengi de müzik gibi dramatik bir etken olarak kullandı. 10 Şubat 1948 yılında öldüğünde son çalışması