Sahtekarlar - Beyazperde.com eleştirisi : Sahtekarlar

Senaristlikten gelen Tony Gilroy, özellikle Jason Bourne serisiyle adını sıkça duyduğumuz ve önceki yıl Michael Clayton adlı ilk yönetmenlik denemesinde Oscar'a aday gösterilmiş bir sinemacı. Yönetmenlik kariyerine sıkı bir başlangıç yaptıktan sonra, bir dolandırıcılık/soygun hikayesiyle tür sinemasını denemek istemiş bu kez. Özellikle Michael Clayton'ın ardından kendisinin dahi bir senarist olduğuna kanaat getirdiğim için, Gilroy'un bu janr içinde neler yapacağını da merak ediyordum.

Sahtekarlar, Ocean serisi veya 1968 yapımı The Thomas Crown Affair kadar kimi popüler Hitchcock filmlerini de anımsatan bir yapım. İki başrol oyuncusunun karizması ve aralarındaki kimya da bu amaca mükemmel şekilde hizmet ediyor. Ama saydığım örneklerde hep varolan mizah duygusu, Gilroy'un filminin ana unsuruna dönüşmüş. Senarist/yönetmen, belli ki bu türün kalıplarıyla olabildiğinde oynamak, eğlenmek de istemiş. Hem türle hem de karakterleriyle o kadar dalga geçiyor ki, Sahtekarlar'ı öncelikle bir komedi filmi olarak tanımlamak bile mümkün.

Ezeli rekabet içindeki iki kozmetik firması için çalışan ve kendi aralarında da yıllar öncesine dayalı bir çekişme bulunan iki eski istihbarat ajanının macerasını anlatıyor bize Gilroy. Kozmetik firmalarından biri yeni bir ürün piyasaya sürmeye hazırlanırken, diğeri de bu ürünün ne olduğunu öğrenmeye ve hatta formülünü çalmaya çalışıyor. Her şey komik, hatta absürd bir çekişme uğruna. Sahtekarlar'ın mizah anlayışıyla aynı frekansı yakalarsanız, mesela gizli tutulan ürünün ne olduğunu ilk öğrendiğinde Clive Owen'ın verdiği tepkiler karşısında kahkahalar içinde kalmanız mümkün.

Tony Gilroy'un önceki filminde de birlikte çalıştığı müzisyen James Newton Howard, görüntü yönetmeni Robert Elswit ve kurgucu kardeşi John Gilroy, onun dinamik ve sürprizlere gebe anlatımını tamamlıyorlar. Başrollerdeki Julia Roberts ve Clive Owen, bu kedi-fare oyununa tam ihtiyacı olan seksapeli katarken; ikisi de birbirinden muhteşem aktörler olan Tom Wilkinson ile Paul Giamatti, düşman şirket sahiplerini son derece eğlenceli bir şekilde canlandırıyorlar.

Popüler olmak için belki biraz fazla zeki ama seyircinin gözardı edemeyeceği kadar da cazibeli bir film Sahtekarlar. Absürd olduğu kadar olgun bir eğlencelik. Çok "önemli" bir film değil belki ama nitelikli bir popüler sinema örneği olmanın ötesinde, Tony Gilroy'un ne kadar yetenekli bir senarist olduğunun ve yönetmen olarak da ne kadar sağlam adımlar attığının bir göstergesi. Onun işlerini izlemek gerçek bir keyif.