japonlarında artık korku piyasasında kendilerini tekrarladıklarını gözler önüne seren filmdir ki bana göre artık senaryoları da vazgeçilmemeyen ''intikam alma dürtüleri''de iyice baymaya başladı..özellikle son dönemde izlediğim neredeyse tüm japon-uzakdoğu korku filmlerindeki konuların tamamına yakını hep,küçük çocuk muhabbetiyle...
efenim küçük kızın ya da çocuğun hayaleti vardır,birilerine musallat olur sonrada filmin sonunda bunlara bi gözükür,ya öldürür ya da uzar gider...bence senaryoları bundan ibaret...böyle bir kaba taslağa bizde oturtalım senaryolarımızı,yeri geldimi ses görüntü efektleriyle süsleyelim sonra da iyi kurgu kuralım,senaryoyu da biraz dolambaçlı yoldan anlatalım ki,seyirci, sonunda ''vayy noldum ben''desin..sonrada kral olalım,anlayışı uzakdoğu korku sinemasını da bitirecek gibi görünüyor..belki filmdeki medya eleştirisi mükemmel,korku filmi olarak tanımlayabileceğimiz filmin içine ustalıkla yerleştirilmiş ama filmin korku filmi olduğunu unutturmak için elden gelenler yapılmış sanki,korku sahneleride bana kalırsa klişeden ibaret diyebilirim...yukarıda da dediğim gibi gerilmek için kendinizi sıktığınız da eğer başka bir japon filmi seyrettiyseniz ben bu filmi bir yerlerden biliyorum diyorsunuz...sonuçta eğer 80lerin korku furyasına kendinizi kaptırdıysanız,80lerin dışındaki filmerin bir çoğu sabun köpüğü diyorsanız,filmi kesinlikle izlemeyin derim,ama zevk sizindir...