Metrodan Kaçış - Beyazperde.com eleştirisi : Metrodan Kaçış/The Taking of Pelham 1 2 3

Eğer Metrodan Kaçış, ilk deneyimlerinden birine imza atmış bir yönetmenden çıkma, yeni yetme oyuncularla kurulu bir televizyon filmi olsaydı benden tam puan almasa bile en azından teknik başarı bakımından bir alkış alırdı. Fakat kamera arkasında True Romance, Devlet Düşmanı, Gazap Ateşi gibi yapımlara imza atmış Tony Scott gibi bir usta, önünde ise Denzel Washington ve John Travolta gibi isimler olunca bu yeteneğin daha orjinal, daha ilginç projelerle karşımıza çıkmasını bekliyoruz.

The Taking of Pelham 1 2 3 isimli kitap ve aynı isimli 1974 yapımı filmden uyarlanan yapımda kendine Ryder ismini veren bir psikopat (John Travolta), Pelham 1 2 3 isimli metro trenini rehin aldıktan sonra New York şehrinden 10 Milyon Dolar fidye ister. Eğer para bir saat içinde gelmezse, sonraki her dakika başı bir rehine öldürülecektir. Polis ne yapacağını planlarken Ryder'ı sakinleştirebilecek tek kişi Metro güvenlik şefi Walter Garber'dır (Denzel Washington).

Her ne kadar Walter Matthau ve Robert Shaw'ın başrollerini paylaştığı 1974 yapımı orjinal filmin daha başarılı olduğunu düşünsem de bu durumda orjinali yere göğe sığdıramazken yeniden yapımı yerlerde süründüren püritanlardan değilim. Açıkcası bu hikayenin iki sinema filmi ve bir televizyon uyarlamasını bırakın, sadece bir uzun metraj film için bile fazla sıradan ve bilindik bir rehine krizi gerilimi olduğunu düşünüyorum.

Hikayenin büyük bir çoğunluğu metrodaki soyguncular ile metro kontrol odasındaki otoriteler arasındaki tartışmalardan kurulu. Filmin yüzde sekseni boyunca sadece iki mekan arasında gidip gelmek finansal bakımdan uygun olabilir, ama bir süre sonra hikayeyi tekrarcılıktan kurtaramıyor. Crimson Tide ile denizaltı gibi klostrofobik mekanlarda görsel yaratıcılığını konuşturan Tony Scott'a ne yazık ki bu sefer aynı kalitede bir senaryo yardımcı olamıyor.

Ayrıca Tony Scott, son yıllarda görsel orijinallik niyetinin arkasına saklandığı, seyirciye projeksiyonun bozulduğu izlenimini veren sallantılı, kopuk çekimleri ile kariyerine devam etmekte ne yazık ki. Ortalama çekim süresi 0.2 civarında olan bu ultra-kinetik görsel stil, 2004 yılının Gazap Ateşi'nde gayet ilgi çekiciydi. Fakat ardından 2005 yılının Domino'su, 2006 yılının Deja Vu'su ve şimdide Metrodan Kaçış ile tıpatıp aynı stil ile karşı karşıya kalınca Tony Scott'un artık bir yönetmen değil de bir markaya dönüştüğünü görüyoruz.

Rolünün çoğunluğunu bir masa arkasında geçiren Denzel Washington da Tony Scott gibi kendisinden bekleneni yerine getiriyor, minimal eforla artık marka olmuş karizmatik performansını oturtuyor ve parasını kazanıyor. Kadro içinde rolüne biraz heyecan aşılamaya çalışan tek isim ise John Travolta. Fakat her adımda ne yanlış gitse sinir krizi geçirip avazı çıktığı kadar küfreden Travolta performansının yanında, orijinal filmde Robert Shaw'un en zor durumda bile sakinliğini koruyan soğuk ve ihtiyatlı soyguncu performansı daha akılda kalır gibiydi.

Aslında Metrodan Kaçış, o kadar da şikayet edilecek bir film değil. Basit bir soygun gerilimi olmayı amaçlıyor ve az çok başarılı oluyor. Fakat bu isimlerden daha fazlasını beklemez miydik?

Beyazperde now has reviews in English! If you would like to read our critic Oktay Ege Kozak's review of "The Taking of Pelham 1 2 3" in English, read below. New reviews coming soon!

If The Taking of Pelham 1 2 3 was the freshman or sophomore effort of a fairly inexperienced director leading a cast of up-and-coming young actors, even though I would still not find it to be a satisfactory effort, it would at least garner faint praise for its technical proficiency. But when we have a name like Tony Scott, who helmed such successes as True Romance, Enemy of The State and Man on Fire in the director's chair, and with Denzel Washington and John Travolta in front of the camera, we expect this kind of talent to present us with more original and inspiring work.

Adapting the book of the same name and remaking its 1974 film version, The Taking of Pelham 1 2 3 begins with a hijacker who calls himself Ryder (John Travolta), taking an entire New York subway train hostage and asking for a ten million dollar ransom. If the money is not delivered in an hour, a hostage will be killed every minute afterwards. While The NYPD scrambles around to come up with a plan, the only person who can apparently keep Ryder calm is the subway security chief Walter Garber (Denzel Washington).

Even though I think the 1974 original starring Walter Matthau and Robert Shaw is a better film, in the case of Taking of Pelham, I'm not one of those puritans who endlessly praise the original while dragging the remake through dirt. To be honest I don't think this fairly standard and predictable heist thriller warrants a single adaptation, let alone two big budget features and a TV movie.

A big chunk of the narrative takes place between the robbers in the subway train and the authorities in the control room. Endlessly bouncing back and forth between two locations might be a smart decision economically, but it can not pull the story from becoming overly repetitive. Tony Scott, who's a master with handling claustrophobic locations as in Crimson Tide, is not helped with a similarly smart and strong screenplay.

Also Tony Scott seems to unfortunately continue on his recent trend of hiding behind his visual style full of shaky, choppy shots, giving the audience the impression that the projector is broken, in lieu of an original directorial approach. This ultra-kinetic visual style, complete with its average shot length of 0.2 seconds was fresh and interesting in 2004's Man on Fire. But after that we had 2005's Domino, 2006's Déjà Vu, and now The Taking of Pelham, turning Scott into more of a brand than an original director.

Denzel Washington, who spends the majority of his role bantering behind a desk, delivers what's expected from him and presents us with his trademark charisma with minimal effort before cashing his check. The only name who's trying to inject a bit of excitement into his role is John Travolta. Yet I can't help feeling that Robert Shaw's cold and calculated robber from the 1974 original was a major step up from the always cursing, always angry ball of nerves Travolta turns him into.

In all fairness, The Taking of Pelham 1 2 3 is not really that bad. It tries to become a simple heist thriller and succeeds in that respect. But shouldn't we expect something more from this talent?