Korku Gecesi: Beyazperde.com eleştirisi

Sinema seyircisi maalesef öyle bir refleks kazandı ki, artık "yeniden çevrim" söz öbeğini duyduğumuz anda Hollywood'daki yaratıcı üretim sıkıntısını iliklerimize kadar hissedip, Hollywood yapımcılarının vakt-i zamanında zaten fazlasıyla saygı görmüş eserleri daha ne kadar sağabileceklerini sorgular olduk. Filmleri izlemeye giderken yanımızda taze ördüğümüz önyargı duvarlarını da götürüyoruz. Bu kez karşımızda Tom Holland'ın 1985 yapımı vampirli kültü "Fright Night"ın 'remake'i var.

İlk filmi Gerçek Sevgili (Lars and the Real Girl) ile kucak dolusu ödül toplayarak festival festival gezen, hem eleştirmenlerden hem de seyirciden yıldızlı pek iyileri toplayan yönetmen Craig Gillespie'ın şaşırtıcı bir manevrayla B tipine çok yakın duran ve sinemanın eğlencesine odaklanan bir yola sapması aslında oldukça ilginç. Fakat sanırım daha da ilginç olan şey, Beden Öğretmeni Bay Woodcock (Mr. Woodcock) gibi bir başarısızlıktan sonra Gillespie'ın bizi ilk kez denediği bir türde hiç de fena olmayan seyirlikle karşı karşıya bırakması.

Ülkemizde, çağrıştırdığı Komşum Bir Katil (The Whole nine yards)'den seneler önce "Komşum Bir Vampir" adıyla gösterilen film, Türkçe ismiyle filmin ana meselesini yeterince açık ediyor. Bir amerikan banliyösünde maksimum ne kadar olunabiliyorsa o kadar popüler bir çocuk olan Charlie'nin davranışları gitgide garipleşip ürkünçleşen komşuları Jerry ile tanışması ve bu tanışmanın ardından Jerry'nin garipliğine neden olan sırları keşfetmesi üzerinden akan bir korku-komedi Korku Gecesi (Fright Night). Orijinal filmin kültleşmesinin başlıca sebeplerinden olan ve günümüz korku-komedilerine kapı açtığı düşünülen eğlenceli ciddiyetsizlik filmin yeniden çevrimine de başarılı bir şekilde taşınmış. Hatta filmin nostaljik tarafını hiç sekteye uğratmadan 80'lerde yapılan mizahın tertemiz bir biçimde modernize edilmesi, Korku Gecesi'nin izlenebilirliğine çok şey katmış. Bahsettiğim bu mizah anlayışına rağmen filmin vampir mitolojisine çok büyük bir saygı besleyen ürkütücü tarafını görmeyip de film boyunca yer yer gerilmemek mümkün değil. Korku Gecesi komik olduğu kadar olmasa da, dikkate alınacak kadar ürkütücü bir film.

Kısacası Craig Gillespie tıpkı orijinal filmde olduğu gibi, korku ile komediyi filmin ruhuna zarar vermeden birleştirmeyi başarmış. Gillespie'ın başarılı yönetmenlik tercihleri ve çok iyi çekilmiş planları da (filmin sonlarına doğru arabada geçen tek plan sahneye dikkat), izleyeni içine tamamen çeken bir yapım ortaya koymuş. Sürekli olarak manik depresif karakterleri canlandırdığı rollerinde görmekten sıkıldığımız Colin Farrell ise daha yeni izlediğimiz Patrondan Kurtulma Sanatı (Horrible Bosses)'da olduğu gibi, bu filmde de kariyerini başka bir yöne doğru itme çabasında. Üstelik kendisi bu çabasının karşılığını da fazlasıyla alıyor ve bizi sinemanın gördüğü en kendine has vampir kompozisyonlarından biriyle tanıştırıyor. Anton Yelchin, Christopher Mintz-Plasse ve Imogen Poots gibi genç oyuncuların da filmin ruhuna uyum sağlayan performansları, filmin bu yönden de bir bütünlük sağlamasına destek oluyor.

Bunların ışığında sinema salonlarımızda, bir yeniden çevrim olmasına rağmen, sinemayı ihmal ve istismar etmeyen, kökenine saygı duyan ve süresi boyunca seyircisini eğlendirmeyi başaran bir eser var. Zaten ekibin amacı da dünyayı kurtarmak ya da sinemada çığır açıp unutulmaz olmak değil; sadece eğlenmek ve eğlendirmek; hem de 80'ler korku sinemasını, ürkütücü vampir mitolojisini ve tabii ki de biraz da Sam Raimi'yi yad ederek.

kaankarsan@gmail.com

twitter/kkarsan