Yeni Yıl Şarkısı - Beyazperde.com eleştirisi : Yeni Yıl Şarkısı

70'li ve 80'li yıllarda Spielberg ile modern Amerikan blockbuster sinemasının tadını çıkarmış olan Robert Zemeckis, Geleceğe Dönüş ve Roger Rabbit gibi klasiklere, Forrest Gump ve Mesaj gibi şaheserlere imza attıktan sonra 2000'li yıllarda kendini hiper-gerçek bilgisayar animasonu türünün önderi ilan etti. Gerçek oyuncuların "motion capture" tekniği ile tek detayı es geçmeyen bilgisayar karakterlere dönüştüğü, ilerleyen teknoloji ile bir bakıma yeni milenyumda sinemanın geleceğini tabir eden bu yeni yaklaşım, 2001 yılının 'Final Fantasy'si ile başladı. O zamanlar gerçekçiliği büyük olay yaratmış animasyonu Yeni Yıl Şarkısı ile karşılaştırırsanız kalite bakımından arada gündüz-gece kadar fark olduğunu görebilirsiniz. Aklınızda bulunsun ki bu iki film arasında sadece sekiz sene var.

Mesela Yeni Yıl Şarkısı'nın açılış sahnesinde Noel'den nefret eden cimri zengin iş adamı Ebenezer Scrooge'un bahşiş vermek zorunda kaldığı bir anda Jim Carrey tarafından motion capture ile canlandırılan surat ifadelerindeki detaya göz atın. Minnacık bir bahşişi bile vermemek için oflayan poflayan Scrooge'un suratındaki mimikler ve animatörlerin her detayını inceden dokudukları vücut dili, teknolojinin ne kadar ilerlediğini bir kez daha hatırlatıyor. 19. yüzyılın Londra'sının etrafında uçan, eğlence parkı roller coasterlarına taş çıkaracak "büyük" çekimlerin yanısıra Yeni Yıl Şarkısı, aslında bu tür küçük karakter anlarında değerini belirtiyor.

Charles Dickens'ın yüzlerce yıldır popüler kültür tarafından durmadan yeniden anlatılan Yeni Yıl Şarkısı, belki de onca yıldan ve versiyondan sonra etkisini kaybetti. Şimdiden aklıma gelen örnekler arasında Bill Murray'in modern komedi versiyonu Scrooged ve Kermit'in Michael Caine'in Scrooge'una eşlik ettiği Muppet Christmas Carol var. Dickens'ın romanı bunca yıldır o kadar sulandırılmış ki, seyirci olarak orjinal eserin aslında ne kadar karanlık ve ürkütücü bir hayalet hikayesi olduğunu unutmuşuz.

Zemeckis'in yeni versiyonu her ne kadar dışarıdan bakıldığında bilindik hikayeyi gerek olmadan yeniden anlatıyormuş gibi görünsede, orjinal esere olabildiğince sadık kalarak gayet etkileyici ve ürkütücü bir hayalet hikayesi sunuyor, yürek ısıtmayı amaçlayan Noel fablının yanısıra. Scrooge'un yedi Noel önce ölen ortağı Jacob Marley'nin hayaletinin ziyaret ettiği sahnede Zemeckis, bir korku sahnesinde yaratılan süspansın hayaletin kendisinden daha önemli olduğunu biliyor. Küçük çocukları bırakın, ben bile bu yaşımda biraz ürktüğümü itiraf etmeliyim. Özellikle onlarca "cimri hayalet"in fakirlere nafile yalvardığı sahne akılda kalan görüntülerden.

Hikayeyi çoğumuz biliyoruz zaten. Noel gecesi cimri Scrooge'un evine davetsiz giren Marley'nin hayaleti (Hayaletler ne zaman davet edilip de girer ki zaten?), Scrooge'un çirkin ruhunu kurtarması için son şans olarak onu üç hayaletin ziyaret edeceğini ilan eder. Noel geçmişi, şimdiki zamanı ve geleceği olarak gelen bu üç hayaletin amacı, Scrooge'a onun para ve cimrilik ile boğulmuş, boş ve çirkin yaşamını göstermektir. Scrooge'un aya uçtuğu, iki santim küçülüp hayaletten kaçtığı bir kaç macera sahnesi haricinde film, Dickens'ın diline ve anlatımına gayet sadık kalıyor.

Scrooge ile beraber Jacob Marley ve diğer hayaletleri canlandıran Jim Carrey, en küçük detaya bile önem veren oyuncuğu ve replik okumalarıyla animasyonu canlandırmakta büyük bir katkıda bulunuyor.

Robert Zemeckis'in diğer hiper-gerçek animasyonları Kutup Ekspresi ve Beowulf ile beraber Yeni Yıl Şarkısı'nı da IMAX ekranında üç boyutlu izledim. Bu filmler mekanlarını yüzde yüz kullanan panoramik çekimleriyle, karakterlerinin suratlarındaki detaylarla IMAX ekranlarında izlenmek için yaratılmış bence. Normalde dikkat dağıtan bir gereksizlik olarak gördüğüm üç boyut teknolojisinin gerçekten etkileyici bir biçimde nasıl kullanıldığını görmek istiyorsanız, eğer yakınınızda bir IMAX sineması varsa orada izleyin derim.